RSSVandaag start proces tegen David Boeckx
Hoe doorslaggevend kan een traumatische jeugd zijn bij het plegen van een moord vele jaren later? Dat is wellicht dé vraag die het assisenproces tegen de 36-jarige Gentenaar David Boeckx zal beheersen.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2006 GENTBLOGT VZW
Sommigen geraken in despressie, anderen plegenz elfmoord, nog anderen ontsporen en plegen misdaden, in elk geval is hun seksualitieit verstoord en hebben ze grote problemen met relaties.
misbruik van een kind en zeker incest is de omgekeerde wereld en een “normaal” mens kan die kronkel niet olgen. Vandaar dat dergelijke processen zo moeilijk te begrijpen en te volgen zijn. Juryleden oodelen over de gruwel maar hebben weinig oog voor de mens die achter deze daden zit. Ze zijn geen psychologen. De media voegt zijn steentje bij…Gerechtspsychiaters hebben niet de nodige tijd om een “cliënt” uit de bajes te volgen en een rapport dat de dader als gevaarlijk afschildert kan nooit kwaad. Integendeel tot een psychiater die er zijn tijd voor neemt en zich mede afvraagt waarom een zachtaardig man dergelijke afkeuringswaardige dingen begint te doen.
In dit proces hebben vier, als het er niet vijf waren, psychiaters verschillende uitkomsten gehad hetgeen op zich al zou moeten pleiten tot voorzichtigheid voor de strafmaat.
Incestplegers kunnen er uit geraken als ze iemand hebben die er hen “uittrekt” met veel geduld, soms is dat een partner geweest, soms een vriend, soms een hulpverlener met veel empathie. Soms verdwijnt het incestslachtoffer in “mentale afwezigheid” of splitst het zich af, vervalt in bepaalde rollen, maar als hij dan nog bespot, ja getergd wordt omtrent zijn pijnlijke verleden, niet gehoord wordt als hij wil uitlegegn dat seks voor hem een probleem is, dan gaan de stoppen doorslaan. Als het slachtoffer uiteindelijk in therapie wil gaan dan is er geen plaats, of er is een wachtlijst van zes maanden, en eerst worden justitiële cliënten opgevangen (of zij die door de wet verplicht worden dus).Maar begin eens te pleiten als je voor een gruwelijke moord voor de rechtbank komt, niets zal dat kunnen verzachten, dat is nu éénmaal het recht. En men kan niet zeggen dat dergelijke dingen ongestraft kunnen voorbijgaan. Hulp heeft deze man nooit gehad, had trouwens nooit gepraat over hetgeen hem overkomen was. Het is slechts in de gevangenis dat hij echt begon te praten over zijn verleden. Toch is nog niet zo lang geleden in Brussel een jongeman vrijgesproken, hij had samen met zijn vriend het huis van zijn ouders in de fik gestoken en zijn moeder is er in gebleven. Omdat hij vroeger misbruikt was door zijn vader en nooit iemand hem geloofde vond de openbare aanklager zelf dat hij vrijgesproken kon worden. Hoe rechtvaardig men ook een straf kan vinden, voor degenen die recht ondergaan moet het soms wel een bittere pil om te slikken zijn dat er zoveel verschillende opinies een zaak kunnen beïnvloeden tot soms twee uiterste resultaten.In dit geval was de openbare aanklager niet mild, integendeel, de beschuldigde werd afgebroken tot hij niet meer was dan een hoopje ellende en de mokerslagen van de beschuldigingen bleven op hem neerkomen, acht dagenlang, en toch heeft ook deze man een familie, een moeder, kinderen waar hij vaak mee speelde maar al die tijd niet meer gezien heeft. Men vergeet dat soms…
S. Gent