Een kroniekje om content wakker te worden in Gent
Ik denk dat mijn computer bijna gaat crashen want hij gaat zo traag en grillig en er zit een Trojaans paard op, zegt Mac koffie. Ik ben nu toch niet zo’n overdreven vuile surfer, moet mij dat nu weer overkomen…? Enfin, het kan mij niet schelen, want ik wil een witte computer, niet zo’n grijsgroenbureaucratisch medion Microsoft-ding, maar maagdelijk wit als een Appeltje. Beu, ben ik het, beu. Zeg. Hebt U het ook gehoord van onze regering? Dat ze bijna ons Afrika museum, of toch een stuk ervan, verkocht hebben? Of het nu slechts over één paviljoen gaat of niet, patrimonium verkopen is toch een rare zaak.
Het Afrikamuseum in Tervuren, een museum met museale waarde. Daar kan je zien hoe onze voorvaderen in de jaren Vijftig keken naar Afrika, het vreemde nieuwe continent, in stukken gesneden tot koloniaal lappendeken, bevolkt door zalig gespierde zwarte inheemsen, de tabula’s rasa’s van Rousseau, de te Christianiseren wilden. En dan ook, diep in het museum, prachtige taxidermie erbovenop. De schoonheid van heel de evenaars-en sub-sahara-fauna staat daar fier gevuld, met een glazige blik in de ogen en stro in hun gat. En bovendien, ook niet te versmaden, een schoon, statig park met meticuleus geschoren hagen.
God, als je dan al echt bestaat, jij Sinterklaas, jij stouterd die de mensen zo beproeft, ik moet zeggen, weerom, in respect voor U, ik hou van Brussel, en zeker van het Midden Afrika museum.
Ik stelde mijn liefje deze week half lachend, half serieus voor om misschien-eventueel naar Brussel te verhuizen.Omdat ik eventueel misschien kans zou maken om daar een kweetniehoeschoon- superjob te beginnen. En omdat ik graag op de trein zit. Edoch, dan wel weliswaar niet 5 dagen per week. Omdat je van al dat pendelen gewoon verschrompelt, me dunkt, van te veel blootstelling aan die wriemelende mensenmassa.
In Groot-Brittanië weten ze dan toch nog tenminste dat je rechts moet staan op de roltrap zodat de gehaaste mensen via rechts links hun trein nog kunnen halen, en van die dingen, maar dat doen we dus niet in in de B of Belgium, it’s a Crying Shame.
Maar, ik wijk af, Brussel dus, en mijn lief, het antwoord was een onverzettelijk NEE !!!!!
Natuurlijk! Want Gent is wijs, én tof én veilig, én we hebben een huis hier, en Brussel is onbekend, en al. En bovendien, al onze vrienden zijn hier, in Gent, en we zien ze graag, en we zien ze graag héél véél, letterlijk, de deur plat, overal. Haha, it is I, are you awake?!.
Kent U dat ook dat gevoel, wanneer U bij het klaren van de dag wakker wordt, en alles stil is, en U in uw vroeg-dags-enthousiasme uw partner zou willen wakkermaken om te zeggen hoeveel U van hem/haar wel niet HOUDT.. Hoe egoistisch, niet…, dus niet… laat de slaper slapen. Slaap is onbetaalbaar….
Groetjes, …en een dikke kus van PW, nevertheless, ik hou van U, Gentenaars,( en zeker van U Gentse internauten die mijn kroniekjes lezen, hier op Gentblogt, en zelfs ook, evident, van de alerte kritikasters onder U).
Ondanks het feit dat we een voorstad zijn van Brussel ( en godbetert van Antwerpen ook, damn), zijn jullie/wij zeker en minstens en letterlijk*( knipoog naar Camps, of Dewulf, z’n stukje in DM van eergisteren…) enfin verder hier, zeker dus, en minstens en -letterlijk- dus, even ‘cool’ als de Brusselaars!
Voila, X.Smak! Wat niks te maken heeft met het gelijknamige museum, want daar frons ik ook meer en meer de wenkbrauwen bij, hoe ze daar, goed dat is een ander verhaal.
© 2006 GENTBLOGT VZW
“dat je rechts moet staan op de roltrap zodat de gehaaste mensen via rechts hun trein nog kunnen halen”
Euh, wat? en Mac Koffie is een beetje een flauw mopje, niet?
… en de column in De Morgen over “letterlijk” was niet van Camps, maar van Bernard Dewulf (Camps kan zoiets niet).
Gewoon mooi.
slaap is onbetaalbaar idd! ik dacht dat het nog midden in de nacht was toen ik deze morgen werd gewekt door stappende laarsjes van mijn buurmeisje in de gang, ik dacht, ’tis niet van haar gewente op zo laat weg te blijven, omdat opeen smijn slijmvliezen dicht tegenmekaar geplakt zaten zoda tik opeen slkuchttekort had opende ik mijn blik op een wazige wekker en zag dat het al 10u was. Het eerste wat ik heb gedaan na, de obligate ochtendplas, was mijne koffie zetten ;-)
en ja ze zullen ‘tnooit leren hé die roltrapmensen in Brussel…verwonderd dat er dan mensen met ellebogen en knieën stoten uitdelen…
uit ondervinding: je spaart niet noodzakelijk tijd uit als je in Bxl gaat wonen + de ochtendfrustraties om je met het openbaar vervoer tot aan je job te begeven zijn veel groter dan de luxe die je op de trein ervaart.