Gentblogt

Bal Fatal

maandag 11 december 2006 14u14 | josie | 9 reacties
Trefwoorden: Bal Fatal, billie-king, concert, Sioen, stijn, think-of-one.

Ik zit nog een tikkeltje suf achter mijn pc, maar na een leuke avond is dat geen wereldramp. En een leuke avond, dat was het absoluut. Bal Fatal had dit jaar een erg sterke affiche, en het was al veel te lang geleden dat ik nog een leuk feestje had meegemaakt… Enig nadeel was dat het al zo vroeg begon; Sioen stond al geprogrammeerd om 21u, en als dEUS-fan van het eerste uur wou ik Tom Barman graag eens zien draaien, maar die begon pas 6 uur later aan zijn avond. Ik vreesde dat dit voor mijn reeds vermoeide kop van het goede een beetje te veel was, maar zou toch proberen het vol te houden!

Dankzij de lift van Jeronimo waren we om 20u30 al aan de Eskimo-fabriek. Het was alleszins niet moeilijk te vinden, de politiecombi aan de ingang was vrij opvallend. Er was nog vrij weinig volk in de twee grote zalen, begrijpelijk gezien het vroege uur. Toen Sioen om twintig na negen aan zijn set begon, stroomde er toch plots wat volk naar het kleine podium.

Sioen kwam ik het afgelopen jaar op verschillende podia tegen, en ik ben wel een fan geworden. Een mens moet niet groot zijn om groots te zijn. Net zoals op de Gentse Feesten deze zomer speelde hij een mix van nummers uit zijn eerste en tweede plaat en opnieuw een drietal nieuwe nummers, die al vertrouwd in de oren beginnen klinken en doen uitkijken naar een derde album (dat voorjaar 2007 zou uitkomen). Passeerden o.a. de revue: Reign, Motorboat, At a glance, Who stole my band, Wild wild west, Ease your mind en als bisnummer het ontroerend mooie Too good too be true (met een absolute glansrol voor de fantastische Jeroen Baert op viool). De groep had er blijkbaar zin in, want ze speelden ongeveer een uur lang, en Sioen gaf een demonstratie ‘hoe dans ik op een pianokruk’ ten beste.

Na Sioen was het aan Stijn. Dit funky heerschap had ik nog nooit live gezien, en alhoewel zijn muziek niet 100% mijn ding was, was ik toch wel benieuwd. Niet onterecht, want Stijn bleek een groot entertainer; helemaal in het wit gekleed, de eerste vijf minuten al meteen enkele kledingstukken achterwege latend, de podiumpresence van een nieuwe Prince, het was best amusant om naar te kijken. Hij begon solo, maar na een tweetal nummertjes bleek hij dan toch nog een groep mee te hebben. Aanstekelijke muziek, zoals gezegd een leuke act om naar te kijken, maar na een klein half uurtje hielden we het toch maar voor bekeken; benieuwd naar Billie King verhuisden we naar de aanpalende zaal. Ik had de indruk dat het publiek op Bal Fatal nauwelijks de stemgerechtigde leeftijd had bereikt, maar toen we de andere zaal binnenliepen, steeg de gemiddelde leeftijd plots met twintig jaar. En de zaal was ondertussen al aardig volgelopen ook.

Ook Billie King was nieuw voor mij. Had er al wel goeie dingen van gehoord, maar ik kende er geen nummers van dacht ik. Bleek dat ik me vergist had, want toen ik de dames aan het werk zag, kwamen enkele nummers me toch bekend in de oren.
Billie King is voor mij dé ontdekking van dit Bal Fatal. Een all female groepje dat uiteraard niet moet onderdoen voor andere, meer mannelijke groepen. Zangers Tine Reymer is dan ook zeker geen onbekende, jaren geleden zong ze met Tom Pintens in Flowers for Breakfast (waarvan ik een nummer meende te herkennen tijdens de bisnummers) en sindsdien was ze vooral op tv te zien als actrice.

Het deel van de set dat ik heb gezien was traag en meeslepend, met soms behoorlijk stevige gitaren en vooral de hemelse stem van Tine Reymer, al bleek het stukje samenzang met de bassiste ook wel te genieten. En interessant voor de talrijke mannelijke fans: Isolde Lasoen zit achter de drums…

Toen we weer in de andere zaal kwamen, bleek Stijn nog steeds aan het spelen, en de sfeer zat er goed in. Nippend van een cocktail was het nu wachten op dj 4T4, en ondertussen een beetje naar de mensen kijken, en wat BV spotten. Queen Freya (dixit Sioen) zag dat het goed was, Frank Beke was uiteraard ook van de partij, de nodige filmploegen en fotografen, maar vooral ook een brede waaier aan gewone mensen; érg dronken tienermeisjes die een traantje wegpinken wanneer ze afgewezen werden (meegemaakt vanop de eerste rij), jongens met dreadlocks, mannen in net kostuum, alleszins een gevarieerder publiek dan op de doorsnee studentenfuif.

Plots merkten we dat 4T4 aan zijn set begonnen was, al was dat in het begin niet zo duidelijk. Ondertussen stond ik al zo’n vijf uur op mijn benen en kreeg ik plots een soort flauwte. De warmte, de drukte, het gebrek aan een plek om rustig neer te zitten,… Nog even een kijkje gaan nemen bij het prettig gestoorde Think of one, maar daar was het zo mogelijk nog drukker. Hoe graag ik ook wou blijven tot Tom Barman, mijn rug, voeten en maag dachten daar behoorlijk anders over, en dus gingen we onze jas ophalen aan de vestiaire. Buiten stond de ultrachique shuttlebus al klaar, en de vriendelijke chauffeur bracht ons in no time weer naar de Dampoort.

Bedankt Freya, het Bal Fatal was echt een evenement van niveau, volgend jaar opnieuw!

(Foto’s: Jeronimo)

© 2006 GENTBLOGT VZW