RSSParis je t’aime
Ergens in oktober was Brussel the place to be om Paris je t’aime te gaan zien. Nu pas heb ik door dat hij ondertussen gelukkig ook op de Vlaamse zalen is losgelaten. De film is een collage van 22 regisseurs die elk een kortfilm opnamen in de stad van het licht en van de liefde.
Liefde is dan ook de rode draad in alle stukjes. Gestorven liefde, ontluikende liefde, verdwenen liefde tussen jong, oud, vreemd en bekend, familie en vrienden. Een heel origineel concept met een sterke cast en heel natuurlijke acteerprestaties. Je ziet hier geen filmsterren schitteren, geen hyperromantische lovestories. Je ziet mensen, gewone mensen zoals jij en ik in hun gewone dagelijkse doen waarvan een aspect eruit is gelicht: hunkering en zoektocht naar liefde.
In Montmartre door Bruno Podalydès zien we hemzelf als chauffeur op zoek naar een parkeerplaats, luidop commentaargevend op de dames die voorbijwandelen.
In Quais de Seine door Gurinder Chadha zien we luierende jongeren die vrouwen uitfluiten die passeren met denigrerende opmerkingen. Een van de jongens houdt zich stil en allochtoon meisje valt, waarmee zijn vrienden lachen, gaat ie er achteraan. Herkenbaar. Behalve het feit dat ik niet achter meisjes aan loop die opeens in mijn oog springen. Helaas voor mij.
In Le Marais van Gus Van Sant (Good Will Hunting) draven Marianne Faithfull en Gaspard Ulliel (le long dimanche des fiançailles) op.
In Tuileries van Ethan en Joel Coen schittert Steve Buscemi als sukkelige metrotoerist die een kussend koppeltje beziet met ietwat hilarisch-absurde gevolgen.
In Loin du 16ieme van Walter Salles (Diarios de Motocycleta) en Daniele Thomas volgen we een Portugese (of is het toch een Spaanse) moeder naar haar werk: ietwat sociaal bewogen.
In Porte de Choisy van Christopher Doyle (director of photography of “2046″ en “lady in the water”) krijgen we een kungfu-kapster voorgeschoteld.
In Bastille van Isabelle Coixet zien we een ontroerend stukje over een man die we zijn verhaal horen vertellen als commentator bij de film.
In Place des Victoire schetst Nobuhiro Suwa een ontroerend stukje over moederliefde met een ouder geworden Juliette Binoche en cowboy Willem Dafoe.
In Tour Eiffel entertaint Sylvain Chomet (Les Triplettes de Bellevilles) ons met een grappig stukje over twee mimespelers.
In Parc Monceau van Alfonso Cuaron (Great Expectations, Y tu mama tambien) schittert Nick Nolte samen met een charmante Ludivine Sagnier (The swimming Pool) tijdens een avondlijke wandeling op het trottoir in de levendige stad.
In Quartier des Enfants Rouge van Oliver Assayas zoekt een Amerikaanse actrice (Maggy Gyllenhaal) een dealer.
In Place des Fêtes van Oliver Schmitz ontroert een aangrijpend stukje over een zwarte dakloze die aangevallen wordt door allochtonen.
In Pigalle van Richard Lagravenese probeert Fanny Ardant het spelletje van haar man mee te spelen in de hoop dat ze hem terug bevalt. Ik heb heimwee naar wie we ooit waren!
In Quartier de la Madeleine van Vincenzo Natali duikt zowaar Wes Craven op in een leuke cameo, maar vooral Elijah Wood in een Sin City-achtige sequence als backpacker in Paris by night. Wat een knappe hete Olga Kurylenko als vampier!
In Père Lachaise van Wes Craven zien we Emily Mortimer en haar verloofde bij het graf van een inspirerende Oscar Wilde.
In Faubourg Saint-Dénis regisseert Tom Tykwer (“The Perfume – “story of a murderer“!) één van de beste stukjes en niet alleen omdat de uiterst charmante lieflijke “meisje van de buren” Nathalie Portman meespeelt. Schitterend verrassende kortfilm!
In Quartier Latin van Gerard Depardieu en Frédéric Auburtin (L’ amant) zien we Gerard zelf als hoteleigenaar en Gena Rowlands die afspraken komt maken met haar bijna ex-man.
In 14e arrondissement van Alexander Payne (Sideways) volgen we een touriste die een zelfgeschreven brief voorleest in het Frans met een enorm Amerikaans accent over haar liefde voor Parijs.
Is het de moeite? Ja zeker. Zijn alle verhalen even sterk, absoluut niet. Laat je vooral niet tegenhouden om te gaan kijken, soms heb je het gevoel dat sommige kortfilms veel te kort zijn en dat je verder wil blijven genieten van het verhaal, soms denk je, ah, op naar de volgende. Mijn favorieten zijn de Quais de Seine, Tuileries, Bastille, Tour Eiffel, Place des Victoires, Parc Monceau en Quartier de la Madeleine en Père Lachaise met als hoogtepunten Place des Fêtes en Faubourg Saint-Denis.
Paris je t’aime, te zien in Studio Skoop, Sint-Annaplein.
© 2006 GENTBLOGT VZW
dees wil ik echt nog eens zien, als echte Parijsliefhebber. Merci voor de reminder dat deze film nog speelt.
een filmpje dat deugd doet, en oude glorie’s die schitterende rollen spelen, FannY Ardent, geena & ben, etc etc.
onderhoudend(e) filmpje(s). het ene al wat beter geslaagd dan het andere. Vooral het verhaaltje van Tom Tykwer, en het verhaaltje over de zwarte man met de gitaar zijn aanraders.
Correctie: de goddelijke Ludivine Sagnier doet niet mee in la tourneuse de pages, dat is de even goddelijke Déborah François (voor mij de revelatie van het jaar)
[Jeronimo zegt: merci fILLE, ik heb u persoonlijk al gezegd hoe ik denk dat die fout erin kwam, maar goed, ik heb nu eens double gecheckt en je hebt weer maar eens gelijk, 't is gecorrigeerd, jij bent de babe-kenner bij uitstek, merci en tot de volgende]