Gentblogt

Studenten kleuteronderwijs aan de start van Togolees avontuur

woensdag 27 december 2006 15u34 | ilse | 7 reacties
Trefwoorden: afrika.

Steeds meer studenten uit het hoger onderwijs kiezen ervoor om een aantal maanden tot een jaar in het buitenland te studeren of stage te lopen, meestal als een soort orgelpunt van hun studies. Op Erasmus gaan, zo heet dat, en het intiatief is de laatste jaren met recht en rede bijzonder populair geworden: de levenservaring en verruiming van hun wereldbeeld die jonge mensen zo op korte tijd verwerven is van onschatbare waarde.

De meeste studenten kiezen voor een lessenpakket of stage in één van de Europese steden, maar sommigen zien het groter en avontuurlijker. Tessa Glorieux (20), Lotje Descheemaeker (21) en Sarah Goossens (20) studeren samen kleuteronderwijs aan de Hogeschool Gent, Departement Lerarenopleiding Ledeganck. En ze vertrekken begin januari voor drie maanden naar Togo. Bij wijze van stage voor hun opleiding zal het trio een kleuterschool opstarten, in een dorpje waar zelfs geen elektriciteit aanwezig is. Agou-Avédjé heeft ongeveer 600 inwoners en ligt aan de voet van een berg, in een landbouwstreek.

Wij spraken met Tessa en Sarah. Lotje kon jammer genoeg niet aanwezig zijn op ons gesprek.

Op stage naar Togo, dat is heel wat. Werken jullie via een organisatie?
Sarah: Inderdaad. Ik ben via internet op zoek gegaan naar een geschikte organisatie en ben uiteindelijk bij de Gentse NGO Cado aangekomen. Cado is een organisatie die werkt aan de opbouw van het dorp Agou-Avédjé: zo hebben ze al een boomgaard aangelegd en hebben ze er een lagere school gesticht.
Tessa: En ze doen aan aidspreventie, ze doen projecten rond hygiëne, allemaal in dat ene dorpje. En nu gaan we dus met hen een kleuterschool oprichten. De organisatie bestaat uit Belgen en Togolezen en wij zullen daar begeleid worden door Togolezen.

Ik kan me voorstellen dat de voorbereiding veel tijd in beslag heeft genomen?
Sarah: Ja, we zijn er toch al ruim een jaar mee bezig: motivatie voor school, een project zoeken, papierwerk in orde maken. Visa, inentingen, aanvragen,…het is een heel gedoe. Natuurlijk leer je ook wel veel uit die voorbereidingen, maar het is de laatste tijd zodanig druk dat we slecht weinig tijd hebben om ons “mentaal” voor te bereiden op wat gaat komen.
Tessa: We hebben wel alledrie een gesprek gehad met iemand die al een dergelijk project heeft gedaan, om een beetje in te schatten. Iemand die in Afrika een stage heeft gelopen, bedoel ik dan: een identiek project hebben we niet gevonden. Maar dat is niet zo erg: iedereen reageert sowieso anders, dus het is moeilijk inschatten van tevoren.
Sarah: Wat betreft de taal kunnen we daar met Frans terecht, dat is de officiële taal. Dat is wel niet de mensen hun eerste taal, dus dat geeft me meteen ook een stuk veiliger gevoel…het geeft niet als ons Frans niet perfect is.
Tessa: En voor de dorpstaal krijgen we een initiatiecursus van het dorpshoofd eens we daar aankomen. Bovendien gebruiken kleuters heel veel lichaamstaal, dus zullen wij waarschijnlijk minder problemen ondervinden in onze communicatie met hen dan met oudere kinderen en volwassenen.

Dus: een kleuterschool oprichten. Hoe begin je daar concreet mee?
Tessa: Er is daar geen opleiding kleuteronderwijs, maar toch gaan we niet naar daar om de Westerse wijsheid te gaan verkondigen. De bedoeling is eerst luisteren naar de mensen daar, te kijken hoe zij met jonge kinderen omgaan en op basis daarvan te beslissen wat we gaan doen. Het is voor ons heel belangrijk dat we een project proberen opstarten dat kans op overleven heeft, ook nadat wij wegzijn.
Sarah: Daarom zijn we ook zo blij dat we geld hebben ingezameld dat voldoende fondsen voorziet om nog twee jaar iemand te kunnen betalen om les te geven in ons kleuterschooltje.

Nemen jullie dat materiaal om de school te starten mee van hier in Vlaanderen?
Sarah: We hebben eigenlijk zoveel mogelijk geld verzameld en hebben beslist zoveel mogelijk dingen daar te kopen of te laten maken. Op die manier steunen we ook de plaatselijke economie een beetje, en het is sowieso een stuk goedkoper.
Tessa: Je betaalt je blauw aan transportkosten als je bijvoorbeeld banken of stoeltjes moet laten overbrengen van hier naar daar. Bepaalde zaken nemen we wel mee: verf kan je daar bijvoorbeeld niet vinden, dus dat nemen we zelf mee in onze bagage. En een tijdje geleden is er in de buurt ook een ander vrijwilligersproject met kinderen opgestart: in kader daarvan zijn een paar mensen met de auto tot Togo gereden en die hebben al wat materiaal meegenomen zoals papier en ballonnen.

Zijn jullie er gerust op, of zijn er zaken waar jullie bang voor zijn?
Sarah: Eigenlijk is het enige waar ik een beetje schrik voor heb ziek worden. Over de eventuele mislukking van het project maak ik mij weinig zorgen, want er is nu niks, dus alles wat erbij komt is mooi meegenomen. Maar voor fysieke zaken heb ik dus wel schrik: we zitten op 40km van een kleine stad, en 100 km van de hoofdstad. Ik hoop dat we dus niet ziek wordt.
Tessa: Togo is ook politiek redelijk stabiel: sinds dit jaar hebben ze een positief reisverslag gekregen. Bovendien schijnt het dat je in een dorp vaak minder op de hoogte bent van eventuele onstabiliteit in de steden dan de mensen hier in België…het nieuws dringt veel trager door. We zitten blijkbaar ook vlakbij de grens en dat betekent dat we makkelijk de grens overkunnen als er iets foutloopt

Binnen een kleine week vertrekken jullie. Hoe reageert het thuisfront?
Sarah: Die steunen ons superhard. Het enige waar ze schrik van hebben is ook dat fysieke, maar voor de rest zijn ze er eigenlijk heel gerust in…
Tessa: We gaan ook af en toe eens naar de stad gaan, om contact te houden via mail en telefoon. Voor mij persoonlijk was één van de grootste uitdagingen alle luxe achterlaten, maar van tijd tot tijd moet je natuurlijk een keer contact hebben.
Sarah: We houden België dus zeker op de hoogte.

Zet ons dan maar ook in copy, want wij zijn heel benieuwd…

(Foto: Dimi)

© 2006 GENTBLOGT VZW