Gentblogt

Marimekko

donderdag 4 januari 2007 15u15 | patricia | 6 reacties
Trefwoorden: Design museum Gent.

Nu de Gentse winkelstraten niet langer overspoeld worden door cadeautjesjagers maar door koopjesjagers, kan een bezoekje aan één van de musea die Gent rijk is misschien een welgekomen afwisseling lijken. Opgelet echter, in de kelder van het Design Museum loopt momenteel een tentoontelling over Marimekko, een bedrijf met internationale faam dat deel uitmaakt van de groep van legendarische fabrikanten van Fins design (zoals Iitalla glaswerk en Arabia keramische producten). Wat begon als een kleine textieldrukkerij, is uitgegroeid tot een bedrijf dat de Finse levensstijl wereldwijd uitdraagt via kledij, interieur en architectuur. Hoewel de grootste critici ongetwijfeld de Finnen zelf zijn, is het bedrijf onlosmakelijk verbonden met Finland. De bedrijfsfilosofie bevat de typische Finse normen en de producten bevatten verwijzingen naar oude decoratieve motieven en elementen uit de typische klederdracht. Een leuk detail: in de loop van de geschiedenis van Marimekko werden alle ideologische en esthetische keuzes gemaakt door vrouwen.

Printex (een bedrijf in zeildoek) werd in 1949 gekocht door Viljo Ratia en omgevormd tot een textieldrukkerij. In 1951 werd Marimekko (wat zoveel betekent als “de jurk van Mari”) ingeschreven in het Finse handelsregister en werd zijn vrouw Armi Ratia bedrijfsleider en drijvende kracht. Ze liet zich omringen door jonge beloftevolle designers, zoals Maija Isola die het bekende bloemetjespatroon Unikko ontwierp.

Het uithangsbord van het bedrijf zijn de grote abstracte patronen met felle kleuren. De stoffen staan model voor het Finse naoorlogse optimisme en spreken om deze reden ook mensen aan. Alleen, wat te doen met dergelijke stoffen? Er werd dan ook besloten om te investeren in een kleine modecollectie die het gebruik van de stoffen moet illustreren, dit was de start van de rijke kleding collectie waar de designers van Marimekko voor tekenden. Aangezien de ontwerpers geen opleiding in modeontwerp hadden genoten, waren ze ook niet gebonden aan traditionele regels. De wespentaille die in de jaren vijftig het modebeeld domineerde werd aan de kant geschoven, als ook de gewoonte om elk seizoen met een volledig nieuwe collectie uit te pakken. Succesvolle creaties worden het volgende seizoen hernomen met een andere print. De snit van de kledij is heel toegankelijk en de kleuren zijn uitbundig. Comfort en duurzaamheid staan voorop. De Everyboy shirts die in 1956 door Vuokko Nurmesniemi ontworpen werden zijn nog altijd één van de best verkopende producten van Marimekko. De Even Stripe katoenen T-shirt van Annika Rimala domineerde de festivals van de jaren 1970 en werd een symbool van de nieuwe unisex kleding in de mode-industrie. Internationaal kwam er interesse toen Jacky Kennedy, vrouw van presidentskandidaat JFK en stijlicoon van de jaren zestig, zeven jurken van dit onbekende merk kocht.

In het Design Museum staan meerdere paspoppen met de verschillende modellen. Heel wat van die kledingstukken zien er nog verbazend actueel uit en het is heel verleidelijk om de stoffen aan te raken. Hoewel ik persoonlijk niet zo te vinden ben voor kleurrijke patronen, heb ik toch even gekeken of er geen paskotje aanwezig was.

Vanaf de jaren zestig beperkte Marimekko zich niet langer tot kledij maar werden ook allerlei initiatieven op gebied van interieurdecoratie genomen waardoor Marimekko al gauw tekende voor een volledig nieuw levensstijlconcept. De patronen werden ook verwerkt in allerlei accesoires, meubels,… Het ging zelfs zo ver dat Armi Ratia in 1967 in een plaatselijke krant aankondigde dat er naast de nieuwe fabriek een heus Mari-dorp ging gebouwd worden. Door tegenvallende bedrijfsresultaten werd het enkel een Maritalo (Mari-huis), een prefab-huis met sauna.

De ideeën van Armi Ratia blijken visionair. Na haar dood in 1979 verliest het bedrijf zijn elan en wordt het uiteindelijk verkocht aan de Amer groep. Het is pas in 1991, met de komst van Kirsti Paakkanen dat het bedrijf weer opleeft. Kirsti Paakkanen is de ideeën van Armi Ratia duidelijk trouw. Ze versterkte het designteam en liet de productie opdrijven. Als geen ander slaagt ze er in om een unieke merknaam te ontwikkelen via het creëren van een specifiek Finse levensstijl voor elke nieuwe generatie. Op de tentoonstelling kun je er niet naast kijken: er is waarschijnlijk geen enkel voorwerp dat niet beschikbaar is met het bekende bloemetjespatroon.

Voor wie na de tentoonstelling zin heeft gekregen om te gaan shoppen is er minder goed nieuws. Volgens de Marimekko-site kun je terecht in het Bijhuis in het centrum en Daemers Woonwinkel in Mariakerke voor interieurartikelen, maar voor het echte werk moet je waarschijnlijk afzakken naar Antwerpen, tenzij de lezers een tip hebben?

Marimekko, nog tot 9 april 2007 in het Design Museum, Jan Breydelstraat 5, 9000 Gent. Elke dag van 10-18u, behalve op maandag. Toegangsprijs: 5/2 euro (bijv. inwoner van Gent). Gratis op zondagvoormiddag (11-13u).

© 2007 GENTBLOGT VZW