RSSMémoires Affectives
Mémoires Affectives is een Canadese film waarvan ik gisteren via het BIFFF tickets had gewonnen voor de avant-première in het Brusselse UGC De Brouckère. Samen met een maat trok ik er na een traditioneel voorafgaand thaise maaltijd naar de speciale ingang met mijn afgedrukt ticket.
De verwachtingen waren hoog gespannen. Volgens de korte inhoud zou echt een thriller zijn van iemand die na lange tijd uit een coma ontwaakt en door ontmoetingen met mensen uit zijn verleden zijn verloren geheugen tracht terug te vinden. Gaandeweg blijkt dat zijn verleden een stuk duisterder is dan hij ooit had durven hopen. Knap uitgangspunt vind ik. Helaas. Helaas.
Francis Leclerc is een onbekende regisseur en zal met deze debuutfilm geen hoge toppen scheren. Nochtans zit de sfeer goed. Het desolate van de Canadese winter. De gedesatureerde beelden, soms stillevens. Het trage tempo. Het verwarde hoofdpersonage Alexandre dat door een ironisch toeval uit zijn coma is ontwaakt nadat hij eigenlijk klinisch dood was. De vrij sfeervolle beelden creëren donkere verwachtingen.
Na een traag begin werd mijn interesse eindelijk gewekt door het vreemde gedrag van de mensen uit het verleden van Alexandre. Leclerc gaat hier de David Lynch-toer op.
Even dacht ik dat de ondertiteling niet meewerkte. Maar blijkbaar sprak het personage op bepaalde momenten een oertaal in plaats van het Canadees-Frans gebrabbel.
De ontknoping komt er uiteindelijk en blijkt naar mijn mening niet meer te zijn dan iets van de doorsnee zaterdagavond één-film of is het hip om daar nu Vijftv-film van te maken?
Een gemiste kans? Nee, eerder een mislukking. Misleiding van de toeschouwer met allerlei truken van de foor zonder dat daar iets mee gedaan wordt, is niet minder dan een débacle te noemen. Wat met het vreemde gedrag van zijn vrouw en dochter, beste vriend, ex-liefje,…? Wat met dat rare effect van zijn geheugen verlies. Waarom werd zijn stekker uitgetrokken en kreeg hij een vreemde telefoon? Allemaal elementen die hiervan een echte thriller konden maken, maar grondig werden verpest, of milder gezegd: niet gebruikt, tenzij als vulling voor een armtierige plot.
Om het nog wat straffer te illustreren. de Engelstalige titel is Looking for Alexander. Daarmee zou je al iets moeten voelen. Positieve noot: echt geen slechte regie en fotografie en zelfs af en toe viel de muziekscore me op.
Mémoires Affectives van Francis leclerc met Roy Dupuis, Rosa Zacharie, Maka Kotto, Nathalie Coupal, Robert Lalonde, Benoît Gouin. Vanaf donderdag 11 januari te zien in Studio Scoop
© 2007 GENTBLOGT VZW
Aan je uitleg te lezen, heeft de regisseur ook ferm zijn inspiratie gehaald van de film “Memento“.
Dit doet mij idd ook denken aan Memento. Zo te lezen had het een prachtfilm kunnen worden, maar het heeft niet mogen zijn… Maar dat houd mij niet tegen om hem eens te checken :)
de plot doet idd denken aan memento, maar het eindresultaat is een flauw afkooksel van een flauw afkooksel van die geweldige prent. Het enige positieve punt is de sfeerschepping, die behoorlijk goed zit, maar meer dan dat volgt helaas niet.
Allé, spijtig idd! ‘t Klonk anders vré interessant… Zou de nieuwste prent met Jack Nicholson enig goeds bieden, peisde? Blokgroet!
Ik vond de film dan wél weer goed! Inderdaad knap gefilmd, mooie fotografie, maar ik vond het verhaal zelf ook wel leuk. Misschien kon het wat dieper worden uitgewerkt, dat wel, maar de wisselwerking tussen herinneringen, verdraaide herinneringen en realiteit is zeer interessant en intrigerend.
Ik vind trouwens dat dat ‘vreemde gedrag’ van iedereen perfect verklaard wordt in de film en op het einde weet je ook hoe het zit met dat telefoontje, dus daar zie ik niet echt een probleem in. Al vind ik de film nu niet meteen de allerbeste van de afgelopen maanden, toch blijft hij voor mij in elk geval stukken beter dan een ‘weekendfilm’…
Leuke extra’s zijn het buitengewoon grappige Canadese Frans, én de hoofdrolspeler die er best wel mag zijn ;-)