Gentblogt

Opatuur, olé! (+ vrijkaarten)

woensdag 10 januari 2007 10u01 | Bruno Bollaert | 2 reacties
Trefwoorden: concert, jazz, Opatuur, vrijkaarten.

U dacht toch niet het nieuwe jaar in te wandelen zonder wat jazz? Nee, we gaan het nog niet hebben over de mogelijke wijzigingen in de Jazz in ‘t Park-formule, of de programmatie van het Blue Note Records Festival (BNRF) deze zomer. JazzLab Series en De Bijloke houden nog even een winterslaap, en –nu we het toch over de winter hebben– naar verluidt zullen we het voorlopig (?) overigens ook zonder Wintereditie van het BNRF moeten stellen.

In december werd het jaar bij Opatuur afgesloten met een concert van Tuur Floorizone, Michel Massot en Marine Horbaczewski. Het was een van de hoogtepunten van het lopende seizoen. Het publiek liet zich met veel genoegen meeslepen in de (muzikale) verhalen achter de lyrische titels. Neem nu Tes yeux parlent plus que la couleur de tes cheveux, als vergoelijking voor de bijnaam ‘ta blonde‘ van een vriendin. Ook de Three pinguins on a Sunday Afternoon, een compositie die ook voorkomt op de recente King Size CD, behoorde tot de set list, in een spannende versie met Massots tuba, waarvan we eerder al hadden kunnen proeven tijdens Oorsmeer.

De cello van Marine Horbaczewski was –tegen mijn verwachtingen in– een aanwinst. Dat had niks te maken met Horbaczewski zelf, maar wel met de vraagtekens die ik plaatste bij het gebruik van het instrument in deze uitbundige groep. De cello is een intimistisch instrument, maar Horbaczewski wist zichzelf zonder meer in de spontanteïteit van Floorizone en Massot in te passen. Zonder noodzakelijk aan intimiteit in te boeten. Kater bijvoorbeeld, een nummer van het debuutalbum van Tricycle (Orange for Tea), klonk zo mogelijk nog ijler en breekbaarder. De compositie werd geopend met een hoge noot op de cello en een tremolo van de accordeon. De tuba pikte daarop in met eerst een baslijn, die even later verwordt naar de melodie zelf. De cello neemt daarop het ritme over, en de accordeon wordt omgetoverd tot percussie-instrument. Floorizone raspt met de vingers op de kast, en gebruikt de balg om diepe zuchten te produceren.

Het trio mocht ook zonder schroom op de medewerking van het publiek rekenen voor hun Polka. Massot legde uit dat dit lied zonder publiek niet de moeite van het spelen waard was. Op zijn aangeven dienden we allemaal luidkeels ‘olé‘ te roepen (hij zou daartoe zijn knie opheffen), of –wanneer Horbaczewski met haar hand zwaaide– tot klaterend gebabbel over te gaan. Zelden zoveel interactiviteit gezien bij Tuur. Olé!

Het nieuwe jaar wordt zondag ingezet met Pierre Vaiana (sax) en Fabian Fiorini (piano). Twee klassiek geschoolde muzikanten, die beiden een voorgeschiedenis hebben met het legendarische jazzrock trio Aka Moon. Rebellie troef, vragen wij ons af, want onze nieuwsgierigheid is al meteen gewekt met zo’n schijnbare tegenstellingen.

Ook nieuwsgierig? Dat treft, want Gentblogt mag opnieuw vijf vrijkaarten uitdelen voor dit concert op zondag 14 januari 2007 om 20u. Het enige wat u hoeft te doen om in aanmerking te komen, is een mailtje sturen naar de redactiemailbox. Een virtueel onschuldige hand duidt de winnaars aan.

Pierre Vaiana (sax) en Fabian Fiorini, zondag 14 januari 2007 om 20u bij Opatuur, Citadellaan 17. Toegang 10 EUR.

© 2007 GENTBLOGT VZW