Gentblogt

The Lieutenant of Inishmore

dinsdag 30 januari 2007 11u11 | Nachtje | 4 reacties
Trefwoorden: lieutenant-of-inishmore, NTGent.

‘t Is toneelhuisweek in het NTgent; nog eens een stukje meepikken, stond dus zeker op mijn agenda. Het zou “The Lieutenant of Inishmore” worden. Met totaal geen idee waarover het zou gaan of wat ik mocht verwachten en enkel met de kennis dat er een paar Parelvissersacteurs in meededen (en het dus niet slecht kon zijn), trok ik naar het NTgent.

Het podium deed al meteen een belletje bij me rinkelen, ook Jan Bijvoet vooraan op de stage en het decor kwam me vaag bekend voor. Het was pas toen ik het boekje van het stuk in mijn handen kreeg dat het één en ander duidelijk werd.

The Lieutenant of Inishmore maakt blijkbaar deel uit van een trilogie met volledig los van elkaar staande delen, waarvan het derde deel nog moet geschreven worden. Het eerste deel was niet meer en niet minder dan The Cripple of Inishmaan ofte De Krippel; een voorstelling die ik vijf jaar geleden zag en tot nu toe altijd als “het beste wat ik ooit heb gezien” heb beschouwd.

Ik was dus in mijn nopjes, nog voor de voorstelling goed en wel begon. Zouden ze weer dat rare zelfgemaakte taaltje hanteren? Zou Jan Bijvoet weer de show stelen?

Jawel, jawel, en zelfs meer van dat alles. Het – deze keer nog meer dan de vorige keer – met Duits doorspekte taaltje blijft een fantastische vondst. In het begin is het wel wat moeilijk te verstaan maar eens je de constructie ervan doorziet, begrijp je het even “fecking” goed als de Nederlandse moedertaal.

En ook het verhaal is eenvoudig maar schitterend: over een dead pussy (Wee Thomas) en z’n eigenaar, de meedogenloze INLA-terrorist Padraick (nen dangerousen tist), niet te beroerd om alles en iedereen omver te knallen maar o wee als er aan z’n Thomas wordt geraakt.

Als Padraick’s vader meldt dat zijn geliefde kat zich wat “plattekes” voelt (een understatement want in werkelijkheid zijn de “breens uit de pussy geskwiezd”), onderbreekt hij zijn martelpraktijken in Noord-Ierland om terug te keren naar zijnen platten Thomas.

Een zalig stukje toneel passeert de revue wanneer de zogezegde doos met de poes iemand over het podium meesleurt. Ge moet het maar kunnen, slapstick van het hoogste niveau.

Schitterend was ook het luchtgitaar-stukje dat tegelijk een ode was aan Motörhead en er zomaar ineens tussenkomt, een fantastisch intermezzo.

Het stuk speelt nog tot 17 februari in de Bourla in Antwerpen, een must see. Gelukkig kon ik één van de reisvoorstellingen meepikken. En nu maar uitkijken naar het 3de deel: “The Banshees of Inisheer”. Ik hou het alvast in de gaten!

Da’s auch wiederum gans gut!

(Foto’s: Koen Broos; Affiche: Dooreman & Houbrechts)

© 2007 GENTBLOGT VZW