RSSComedy Zone 2007: Nieuw Gents comedy-talent
Drie optredens voor de prijs van één! Of nee, vier: naast de drie nieuwe talenten deed Gunter Lamoot de presentatie, en Gunter Lamoot is altijd spannend. Hij kan buitengemeen goed zijn, en heel soms hij kan ook afgrijselijk slecht zijn. Gisteren was het gezellig. Comfortabel en knus, en al had ik zijn grappen al meer dan eens gehoord: ik blijf er strijk van gaan, ik kan er niets aan doen.
Maar alla. De orde van de dag! Drie nieuwe, Gentse dan nog wel, talenten. Te beginnen met Veerle Malschaert. Mevrouw Freddy De Vadder, als het ware: letterlijk, wegens de vrouw achter de man achter Freddy De Vadder, maar bij tijd en wijlen ook figuurlijk, in deze voorstelling.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik er helemaal geperturbeerd van was: de dissonantie tussen hoe Malschaert er uitziet en wat ze vertelde was, euh, wel bijzonder groot. Rammen en rukken, mentaal gehandicapten-mimiek en carnaval, en een omschrijving van haarzelf met een eigen vleespaal compleet met kloppende blauwe ader en purperen helm: behoorlijk intimiderend. Van waar ik zat had ik de indruk dat de zaal er soms meer verveeld mee zat dan dat ze ermee kon lachen.
Vreemde zaak hoor, want als ik er achteraf over nadenk, dan zat het allemaal goed in elkaar, met rake typeringen, observaties die er pèts op zaten, mimiek en ritme, een verhaal dat klopte als een bus, podiumervaring en ditto présence bij bakken… gewoon die ontwrichting van wellicht zeer mannelijke humor uit de mond van een (euh, zeer nadrukkelijk vrouwelijke) vrouw: vreemd.
Ik vraag me eigenlijk af wat vrouwen er van vonden. Ik heb er geen gesproken en er zaten er geen in mijn buurt, maar ik kan me bij nader inzien wel voorstellen dat zij het dan wel weer goed zouden kunnen vinden. Mannen zijn broekschijters, denk ik, op dat vlak: sterke vrouwen op de werkvloer à la limite, maar als ze nu ook al onze ventenlollen gaan afpakken…
Xander De Rycke: niet echt zo goed.
Nah, ‘t is maar om te lachen. Meneer De Rycke vond het namelijk nodig om de zaal erop te wijzen dat de mannen van Gentblogt in de zaal zaten, tss. En dan een beetje met ons te lachen. Dat wij ons bezighielden met rode draden en alles. En insinuaties dat wij niets beters te doen zouden hebben overdag. En dat we wel zouden schrijven dat het niet echt zo goed was.
Maar nee, toch niet. Het was wel degelijk zeer goed. De zaal was een beetje stil en het was soms sleuren en trekken om door het optreden te geraken, maar op geen enkel moment viel dat echt zwaar op. Net nerveus genoeg om on edge te zijn, net ervaren genoeg om rust uit te stralen, en uitstekend materiaal. Naadloos van horror naar VTM en terug. Chinezen, De Lijn en de NMBS, en de parallellen tussen een oudemensenhome en het amfibieëngebouw in de zoo: droog, maar niet cynisch, had ik genoteerd.
Wat ik daar precies mee bedoelde, weet ik niet meer precies, maar in alle geval: Xander De Rycke, afkomstig uit Zelzate en—begod—geëmigreerd naar Zeeland, negentien herfsten oud, en dat we er nog veel van gaan horen.
Ter Bescherming van de Jeugd was iets heel anders. Ik had ze nog niet gezien, in geen van de bezettingen die ze sinds 2000 doorlopen hebben, en ik kon er me niet echt iets bij voorstellen.
Wel… als ik er mijn notities weer bij neem, dan zie ik niet zo enorm veel staan: “sketches”, lees ik, en er staat ook “Catherine Tate”, en dat verwijst naar één van de eerste sketches, die verdacht op Janice and Ray uit The Catherine Tate Show leek. Maar behalve dat staat er niets meer: ik was gewoon vergeten dat ik nog een artikel moest schrijven, zo goed dat ik het vond.
Tim Goditiabois en Dries Heyneman omschrijven wat ze doen als powercabaret met kloten. Ik dacht er meer dan één noot Ionesco of Beckett in te zien. Ze spelen met de grens tussen publiek en podium, tussen spontane interactie en script, tussen controle en ongecontroleerdheid. Spannend, allemaal, en ook wel minder hoogdravend dan het klinkt.
Het was gisteren denk ik geen volledige voorstelling. Ik zou bijzonder graag een volledige voorstelling zien. En dan neem ik vrienden en kennissen mee.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Xander doet het goed. Ik heb hem wel niet gezien in de Minard, maar wel al twee andere keren en telkens goed gelachen. Alleen zou hij die sjaal wel achterwegen mogen laten.
Wij vonden Xander heel gevat en alhoewel hij op het einde een beetje moest trekken en sleuren, hebben we toch eens goed kunnen lachen. ter ebscherming van de jeugd was heel goed opgevoerd, de grens tussen realiteit en show was soms zo ver te zoeken , dat we ons afvroegen of die “Rebecca” mee in het spel zat, ocharme het kind.
Wat betreft Veerle , tja daar heb ik niet zoveel over te vertellen, zegt dat genoeg en nee als vrouw vond ik het zeker niet beter, ik vond het platvloers en vroeg mij soms af wat ze nu eigenlijk wou bewijzen.