RSSBlood Diamond
Ik ben van de generatie in wiens Joepi Leonardo DiCaprio uitgebreid uitgesmeerd werd als posterboy eerste klasse. Van die generatie die tranen met tuiten huilde toen hij door het ijswater dat ook de Titanic opslokte, verzwolgen werd. Die generatie die in lichtstoute fantasieën Kate Winslet daar op het voorsteven van de Titanic wou zijn, in Leo zijn – toen nog – smalle armkes.
En ook nu nog, gaat my heart nog altijd on voor alles waar Leo in verschijnt. Hier op Gentblogt hadden we het al eerder over de Scorsesefilm The Departed waarin Leo toont dat hij uit harder babysmoelhout gesneden is dan tot nu toe door menigeen werd gedacht. In Blood Diamond mag men zeker van geen babysmoel meer gewag maken; borsthaar doet zowaar zijn intrede.
Het was een van de hardste en zwaarste films die ik ook gemaakt heb. Wat ik ook moest doen, het ging er ruw aan toe. Scène na scène raakte ik gewond en deed mijn lichaam pijn. En dan werd ik nog eens herhaaldelijk afgeslagen door Leonardo diCaprio ook! Was ik een blanke geweest, ik zag bont en blauw.
Bovenstaande quote van de zwarte acteur Djimon Hounsou die de rol van Solomon Vandy vertolkt, vat zeer goed samen wat er in Blood Diamond allemaal te zien is.
De film schiet, letterlijk, in gang wanneer rebellen van het RUF in het Sierra Leone van 1999 het zoontje van Solomon, Dia Vandy, als kindsoldaat inlijven en ze Solomon zelf meevoeren naar een diamantmijn om er in een toestand van slavernij de kostbare steentjes uit modderpoelen te vissen.
Wanneer Solomon een kanjer van een roze diamant stiekem weet te verschalken in de mijn, wordt hij ineens ook relevant voor Danny Archer (Leonardo DiCaprio), een diamantsmokkelaar, maar ook voor al de andere – inheemse en westerse – mannen met centen. In een land dat op barsten staat door een burgeroorlog en revolutionair geweld wil iedereen die aan de miserie wil ontsnappen, die gigantische diamant in handen krijgen en wat volgt is een voor de toeschouwer zeer confronterende strijd om bloeddiamanten waarin mensenlevens vallen als vliegen.
De zeer innemende Jennifer Connelly tracht als journaliste Maddy Bowen het geheel te verslaan maar wil bovenal enkele koppen van hoge pieten doen rollen. Via Danny Archer probeert zij daarvoor het broodnodige bewijsmateriaal te vergaren.
Ook Leopold II, koning der Belgen van 1835 tot 1909, komt even in de film opdraven wegens zijn wreed beleid (het afkappen van stelende slavenhanden bijvoorbeeld) in de kolonies en het diamantcentrum van Antwerpen moet eveneens enkele rake klappen incasseren. Zeer terecht allemaal, me dunkt.
Het wordt hoog tijd dat men in dit Belgenlandje eens deftig stilstaat bij ons walgelijk en onmenselijk koloniaal verleden. In Blood Diamond wordt het immers duidelijk dat men in Afrika nog helemaal niet over dat verleden heen is terwijl wij er bij tijd en stond moeten aan herinnerd worden opdat we het niet zouden vergeten.
Het is geleden van The Constant Gardener dat ik nog eens zo door een film “overtuigd” werd. Die vijf Oscarnominaties die Blood Diamond reeds mocht ontvangen zijn daar een zeer correcte afspiegeling van. Vooral Leonardo DiCaprio die zich voor de gelegenheid een authentiek Afrikaans accent aanmat, weet zijn personage op een enorm geloofwaardige manier te vertolken. Ongetwijfeld gaat de Oscar voor beste acteur zijn richting uit. Ook Djimon Hounsou wist een nominatie als beste acteur in bijrol in de wacht te slepen en dat is eveneens zeer verdiend.
Wanneer de aftiteling over het scherm rolde, was er geen kat in de zaal die niet onder de indruk was. De schitterende beelden van de schoonheid van het rode Afrikaanse land zullen daar zeker ook wel voor iets tussengezeten hebben, net als de soundtrack van de hand van James Newton Howard.
Het is alleen jammer dat een film met zo’n groot sensibiliserend vermogen slechts een paar dagen in de geest van het publiek blijft hangen. Wanneer het er namelijk op aankomt, geven wij ons maar al te graag over aan westerse consumptie-idealen die onrechtstreeks de illegale handel in bloeddiamanten in stand houden. Zo’n blinkend steentje staat immers chique… Waar dat steentje vandaan komt en wie daar allemaal zijn/haar leven heeft voor moeten laten, daar willen we zo min mogelijk aan herinnerd worden.
Het geheel wordt er trouwens nog schrijnender op als je weet dat we heden ten dage over de technologie beschikken om in het labo diamanten te kweken die in alle aspecten even echt zijn als de “natuurlijke” exemplaren. Het bloedvergieten mag voor mijn part dringend ophouden.
Blood Diamond, van Edward Zwick met Leonardo DiCaprio & Jennifer Connelly. Te zien in Kinepolis Gent (Decascoop, ter Platen).
© 2007 GENTBLOGT VZW
Bedankt voor de tip, ik ga zeker kijken nu (ondanks Leonardo) maar als het geleden is sinds Constant Gardener dat je nog eens door een film overtuigd bent dan moet je toch Babel eens gaan zien. Die heeft mij ook overtuigd en ik ben niet makkelijk te overtuigen.
‘k Heb Babel ook al gezien maar ik was er achteraf toch niet zozeer van overtuigd dat er iets met de wereld scheelde als na The Constant Gardener…
Met alle respect voor Joke, maar Blood Diamond vergelijken met The Constant Gardener is lichtjes overdreven. Waar The Constant Gardener een oprecht, stijlvol en aangrijpend verhaal was, gemaakt door Britten en Brazilianen, is Blood Diamond een vrij opgefokte Hollywoodactiefilm met weliswaar goede bedoelingen, maar met als voornaamste bedoeling toch te amuseren. Toegegeven, er zitten zeker emotionele feiten in de film, maar je moet toch toegeven dat het allemaal wel zeer onwaarschijnlijk wordt. Hoe levensgevaarlijk, zelfs traumatiserend de gebeurtenissen wel zijn, niet één moment zijn de personages werkelijk aangedaan. De climax is zelfs zo melig dat de film voor mij een deel van zijn effect verloor. Ik was nu bv ook geen fan van Babel, maar ik kan wel begrijpen dat mensen hem goed vinden en er van onder de indruk zijn. Ik zou Blood Diamond dus zelfs daar niet willen mee vergelijken. Hoe goed het acteerwerk in Blood Diamond ook, hoe schitterend de landschappen, hoe aangrijpend het verhaal, dit is echt geen grootse cinema, maar het betere popcornwerk. En wellicht zal het veel mensen een worst wezen wat de deskundige filmcritici denken, maar waar The Constant Gardener echt positief ontvangen werd, waren de reacties op Blood Diamond maar pover. En terecht, want de vergelijking is dus zoals gezegd, onverdiend. Ik wil de mening van Joke niet afbreken hoor, maar een mens durft door zijn emoties wel eens een film overschatten.