Gentblogt

Hannibal Rising

donderdag 22 februari 2007 9u09 | Jeronimo | 2 reacties
Trefwoorden: bespreking.

Als ik goed op de hoogte ben en dat ben ik eigenlijk niet, is dit de vierde film over Hannibal Lector de kannibalistische psychopaat.
Het begon allemaal met een verbluffende Anthony Hopkins en schitterende Jodie Foster in The Silence Of The Lambs. In Hannibal mocht Hopkins zijn prestatie nog eens overdoen en Julianne Moore mocht even sexy wezen. Red Dragon was dan weer een prequel met een uitstekende cast, maar die film heb ik helaas niet gezien.

De hopelijk laatste prequel heet Hannibal Rising en vertelt – oh verrassing – het ontstaan van Hannibal the Cannibal.

Het probleem is dat mensen altijd een verklaring zoeken achter bepaalde zaken. Over the human condition, de redenen, het waarom, waarom bepaalde mensen in bepaalde omstandigheden handelen zoals ze handelen. Hannibal lector is een studieobject voor psychiaters om hun zinnen bij te verliezen. Ik was dan ook even benieuwd hoe Hannibal zou rijzen toen ik daar met mijn vriendjes in de Kinepolis Brussel zat te zweten in een te hete zaal die door het Nieuwsblad was afgehuurd.

Het begint allemaal op het einde van oorlog. De jonge Hannibal en zijn zusje Micha spelen aan het meer. Wanneer een vliegtuig een bom dropt, zien we lekker winterse gedesatureerde beelden van grauwe Duitse soldaten die al te lang aan het oostfront hebben gezeten en hun Roemeense vuilopknappers. Ook de Russen vallen de aristocratische familie Lector lastig en hup daar legt iedereen het loodje. Trauma nummer 1 voor de jonge Hannibal die zich in het jachthuis ontfermt over zijn zusje Micha.

Wat later valt het Roemeense uitschot binnen en ja hoor…wat doe je als je honger hebt, je niet buiten kan door de ijzige winter en de even meedogenloze Russen en je daar enkele malse brokjes vastgeketend hebt? The need for meat zien we niet gebeuren. Enkel tijdens de nachtmerries van de opgroeiende Hannibal komen we te weten wat er exact gebeurde.

Mij overtuigt het helemaal niet dat een psychopaat als Hannibal een dergelijke wrede en gestoorde persoonlijkheid is geworden louter omdat enkele hongerige soldaten zijn zusje hebben opgepeuzeld. Dat lijkt me veel te simpel. Iemand met een dergelijk abberant en abhorrent karakter is zo geboren en omgevingsfactoren kunnen bepaalde zaken alleen doen ontluiken of versterken. Ik ben echter geen psycho-analyst.

Los van dit feit dat niet overtuigt, maak ik even abstractie van het verhaal en bekijk de film als een film die losstaat van de rest. Ik zie dan een doordeweekse film over een psychopaat in “payback-mode”: één voor één jaagt hij ingenieus de daders op, vermoordt ze en eet het lekkerste stukje van het beest op: de wangetjes.

Geen opmerking over de acteerprestatie van Gaspard Ulliel. De student geneeskunde Lector heeft iets ijzigs over zich en kan enorm bloeddorstig kijken. Zijn tegenspelers daarentegen zijn kleurloos. Zijn tante gespeeld door Gong Li, overtuigt evenmin en de onderdrukte gevoelens of sympathie die ze voor Hannibal heeft zijn een beetje vreemd. Al versterkt het natuurlijk in de loop van het verhaal dat we hier te maken hebben met een monster en niet met een mens. “What is there left to love?” vraagt ze zich luidop af wanneer de emotieloze Hannibal opeens zegt: I love you…

De politie-inspecteur heeft verdacht iets weg van Humphrey Bogart maar dan zonder sigaret. De boeven zijn daarentegen wel overtuigend. Het zijn clichématige slechterikken, Oost-Europese maffiosi waarmee je liever niet te maken krijgt.

Uiteindelijk is Hannibal Rising een inspiratieloze thriller geworden die nauwelijks boven de middenmoot uitstijgt en helaas geen waardige prequel is op Silence of the Lambs.

Hannibal Rising, van Peter Webber. Te zien in de Kinepolis Gent (Decascoop – Ter Platen)

© 2007 GENTBLOGT VZW