RSSLittle Children
Meeting the Bloggers is wel wat ik graag doe. Jaren heb ik in Leuven mijn broek versleten in tijden waar internet net nog voor de geek-elite was en e-mail nog een soort grondstof voor kookpotten. Cinema daarentegen was er wel al. Gelukkig. Bovendien, wat moet een mens doen wanneer er een storm raast over het land en je een hele namiddag moet zien te overbruggen en je de te volkse bedoening van een carnavalstoet liever aan je laat passeren?
Algauw namen we de bus richting Supercity om naar Little Children te gaan kijken.
De film vertelt het verhaal van de eenzame huisvrouw Sarah vertolkt door een volgens sommigen sublieme Kate Winslet. Ik ben geen fan van Kate Winslet. Ondanks het feit dat ik haar in Heavenly creatures wel goed vond en ook in Titanic, kon ik het niet volhouden naar Holy Smoke te kijken. In Little Children speelt Kate dan ook de huismoeder voor wie ik haar altijd heb gehouden en vanwaar mijn dubieus gevoel komt weet ik niet goed.
Sarah doodt de tijd om met haar dochtertje op het plaatselijk speelplein te gaan mijmeren. Haar man heeft geen tijd voor haar en vindt masturberen met een slip en en foto’s van Slutty Kay veel interessanter.
Ook de buurvrouwen uit de wijk doen er aan roddelen en picknicken. Ze zijn in alle staten wanneer de mysterieuze man (Patrick Wilson) met zijn zoontje na lange tijd weer komt opdagen. Wie is hij, wat drijft hem en waarom draagt hij de broek niet thuis?
Sarah gaat de uitdaging van de kleinburgerlijke kakelkippen aan en slaat een praatje met Brad. Een speelse kus om de buurvrouwen op stang te jagen blijft echter niet zonder gevolg. Sarah heeft niets aan haar man net zoals Brad niets heeft aan zijn hardwerkende vrouw (Jennifer Connely). Brad is een beetje een kleurloos karakter die het moeilijk heeft ergens voor te gaan. Zijn rechtenstudie, zijn gezin, Sarah…enkel de uitdaging van het football en het skaten neemt hij aan.
De hunkering naar intimiteit, het vinden van iemand in dezelfde situatie creëert een soort verbondenheid en verlangen tussen beide personen. Ze zien in mekaar hetgeen ze niet meer hebben in hun eigen huwelijk. Brad kan haar niet uit haar hoofd zetten en omgekeerd. Algauw worden de uitjes op het speelplein en in het plaatselijk zwembad excuses om met mekaar op te trekken.
En dan wordt de buurt gealarmeerd omdat er in hun straat een vrijgelaten pedofiel komt wonen. Larry, een kameraad van Brad en ex-politieman, ronselt hem om flyers tegen de pedofiel te verspreiden en ondertussen ook nog football te komen spelen met zijn makkers. Larry is fanatiek tegen de pedofiel en pest hem buitensporig, maar ook hij heeft een geheim.
Ronny de pedofiel, woont nog bij zijn moeder die voor hem zorgt zoals alleen een moeder kan en is een beetje een naargeestige zielige eenzame figuur. Net als Sarah en Brad is hij gewoon op zoek naar een uitweg uit het kleinburgerlijke bestaan dat hen vasthoudt en belemmert in hun ontwikkeling.
Hoe kan dit verder, hoe zal dit verder lopen? Kiezen ze voor mekaar of voor hun veilige thuishaven. Kiezen ze voor het avontuur van hun kersverse liefde, breken ze uit hun kleine leventjes of blijven ze angstvallig hun affaire voor de buitenwereld verborgen houden? Welke keuze maken de protagonisten?
Het zijn allemaal eenvoudige mensen in een wereld die voor hen te klein is waarin ze amper kunnen ademen die opeens de mogelijk krijgen om eens diep frisse lucht in te ademen zodat ze kunnen proeven van hun dromen en verlangens.
Het moet gezegd. Na een tijdje kon ik me over Kate Winslet zetten en besefte ik dat ze enorm overtuigend en met een ongelofelijke naturel speelt. Vooral zij gaat met de bloemen lopen. Een film over eenvoudige menselijke zaken die ook wat eenvoudig verhaald worden. Persoonlijk word ik er niet echt door aangesproken, tenzij de boodschap dan. Ik vermoed wel dat deze film bij de dames veel succes zal hebben.
Little Children van Todd Field met Kate Winslet, Patrick Wilson en Jennifer Connelly. Te zien in Kinepolis (Decascoop, Ter Platen) en Spinx (Sint-Michielshelling)
© 2007 GENTBLOGT VZW
oh ik denk dat ik deze film inderdaad kan gebruiken, net als de film dagen zonder een lief en alle toneelstukken met romantiek (of drama romantiek) als thema!
bij mij heeft de film zijn impact toch niet gemist. ik denk dat het de juiste film op het juiste moment was. afgezien van een ietwat raar plotmoment op het einde, heb ik er niet veel op aan te merken. en het zinneke: “refusal to accept a life of unhappiness” blijft nazinderen.
Mooie film, zeker de moeite waard om eens te zien. Kate speelt fantastisch, maar ja … ik ben dan ook weer een fan.
Ik vond ‘m goed, maar iedereen lijkt het erover eens te zijn: er zijn minpunten. Lees ook mijn recensie!
[redactie: Wat is uw bedoeling beste?]
allez, jero. iets tegen kate winslet hebben, hoe bestaat het? da’s toch een fantastisch goede actrice?
(over smaken en zo, ik weet het, maar dit moest er toch uit)