Aladdin
Ze hingen al een paar maand aan ons prikbord, 4 kaartjes voor Aladdin en de Wonderlamp in de Vlaamse Opera. Vandaag was het dan eindelijk zo ver en iets voor elf namen we plaats in onze loge op het 2de balkon.
Het decor zag er alvast veelbelovend uit : een waanzinnig groot perzisch tapijt met allerlei eigentijdse attributen zoals een strijkplank en een nilfisk-stofzuiger. Het blijkt te gaan om de markt van Al-Qalàs waar sprookjes en liederen worden verkocht. Een opvallende figuur op de markt is de Tovenaar, vertolkt door Chris De Moor. Hij belooft Aladdin (Jean-Léon Klostermann) rijkdom als hij samen met hem de grot wil binnengaan.
Uiteindelijk laat hij Aladdin alleen achter. De Wonderlamp verschijnt en op zijn tocht komt Aladdin ook Djinn tegen, prachtig vertolk door Benoït De Leersnyder (waar ik ooit nog samen mee op Sint-Barbara zat).
Aladdin wordt verliefd op de prinses van de Sultan en trekt op zijn olifant naar het Sultanpaleis. Aladdin krijgt van de sultan de toestemming om met zijn dochter te trouwen. Maar dan verschijnt de tovenaar terug en de prinses ruilt de wonderlamp voor een andere. De tovenaar heeft dankzij de wonderlamp weer alle macht en hij steelt niet alleen het prachtige toverkasteel maar ook de prinses. Aladdin smeedt samen met de prinses een plan. Via een list laten ze de tovenaar van een wonderdrankje drinken. Hij valt in een diepe slaap en de prinses en Aladdin zijn voor altijd terug samen.
Waut Koeken, die eerder ook al de Toverfluit regisseerde, zorgde voor een prachtige voorstelling. Er waren genoeg elementen aanwezig om de kinderen te blijven boeien. Een groot boek zorgde voor een vlotte overgang tussen de verschillende scenes. Ook de lichteffecten zorgden voor voldoende spanning tot het einde van de voorstelling. We hebben er echt van genoten.
Aladdin & de Wonderlamp, een opera van Nino Rota, gezien in de Vlaamse Opera
(Foto’s: website Vlaamse Opera)
© 2007 GENTBLOGT VZW
Het was inderdaad de moeite, en net goed qua tijdsduur voor het jonge volk!
Ook ik heb genoten van de prestaties van mijn oude studiegenoot Benoît; jammer genoeg heb ik pas achteraf gezien dat hij het was.