Gentblogt

Wolken, water en wind

maandag 26 maart 2007 15u23 | Steven Noels | 6 reacties
Trefwoorden: haven, kluizendok.

Op zondagmiddag wordt bij ons de kinderlijke drukte gedeeltelijk verkast naar de jeugdbeweging. Hét geschikte moment dus om nog eventjes in de zetel onderuit te zakken, maar het mooie weer lonkt en de drang om toch weer op pad te gaan kriebelt net iets te veel. Eventjes weg nog van de drukte van de week: we verlaten het geroezemoes van de stad om opnieuw het prachtige hinterland van de Gentse haven te gaan verkennen.

Want voor water en wind hoef je in Gent niet per sé te gaan blokrijden op de E40 richting kust, je kan ook gewoon de Kennedybaan naar Zelzate nemen, waar een bijna romantisch bordje jou de weg tussen de olietanks wijst naar de veerboot van Terdonk. De veerboot is net vertrekkensklaar, en voor we het weten dobberen we midden het zeekanaal Gent-Terneuzen: tijd voor een snelle foto.

Met een honk op zijn scheepshoorn waarschuwt de veerkapitein me dat ik geen al te halsbrekende toeren mag uithalen met mijn kodak. Dochter Saar is onder de indruk maar zwaait dan toch terug als de vriendelijke Kapitein Iglo met handbewegingen duidelijk maakt dat de reling te laag is om roekeloze papa uit het water te houden. Banken dienen immers om op te zitten, niet om op te staan.

Een veel te snelle overtocht brengt je naar de andere kant, een mythische plek waar weidse landschappen zich afwisselen met verdwaalde dorpjes en grote industriële complexen. Een landschap dat intussen ook bezaaid is met windmolens, die op gepaste wijze toevoegen aan de onwerkelijke charme van de Gentse kanaalzone.

We rijden dwars doorheen de drijfzandgronden van het Kluizendok die opgespoten worden in wat vroeger heel gepast het Zandeken heette. De nieuw aangelegde maar nog verlaten wegen zijn een ideaal parcours voor beginnende fietsertjes, die er in hun pogingen tussen vallen en opstaan enkel gehinderd worden door de lentewind en een verdwaalde automobilist.

De GPS laat ons in de steek – hoe kan het ook anders – maar via de westerring van de R4 raken we uiteindelijk toch in Rieme waar SPE in de zomer van 2005 zijn windmolenpark ingewijd heeft. Wat in de verte ranke constructies lijken die amper boven de horizon uitkomen, zijn van dichtbij betonnen reuzeconstructies waar je met het nodige ontzag naar moet opkijken.

We laten het debat rond de windmolenparken bewust even aan ons voorbijgaan en genieten van de indrukwekkende bouwwerken. Er staat, zoals dat hoort, een strakke bries maar de zon countert die op vakkundige wijze: het is nu echt lente. Fietsers rijden af en aan, en gek genoeg blijkt deze plek ook een hotspot voor mensen op leeftijd te zijn: de luttele wagens die hier rondtoeren zijn steevast bemand door man en vrouw die – vrolijk de verbordsborden negerend – aan het cruisen zijn in de achterlanden van hun haven. Hun herinneringen achterna, ongetwijfeld, want hier is de laatste jaren veel veranderd.

Aan de overkant van het zeekanaal liggen de door pijpleidingen doorwrochte installaties van Sidmar, en om het kwartier laat een brede schoorsteen een fikse wolk stoom af. Voor toevallige passanten als wijzelf passen zelfs deze dikke rookwolken perfect in het plaatje, al voelen we ook onmiddellijk het spanningsveld tussen wonen, leven en werken.

Terug op weg verdwalen we opnieuw door plots opdoemende wegomleidingen. We arriveren bij het bemalingsstation op de Schiedambrug, aan een strookje water, de Avrijevaart blijkt achteraf, dat totaal verloren parallel aan grote broer zeekanaal ligt. Een prachtig zicht op het windmolenpark is de beloning voor ons hardnekkig negeren van de verkeersborden “doodlopende weg”, we moeten onze kar dus keren en rechtsomkeer maken.

Tijd voor een koffie, en die nemen we in het dorpscafé aan de veerpont van Terdonk. Het is er een drukte van jewelste, mannen met een fles bier voor zich, hun vrouwen tetterend boven een tas koffie, een heerlijk ouderwetse blootkalender achter de toog. We worden er nieuwsgierig getaxeerd, we zijn duidelijk niet van hier, maar de bediening is snel en correct. Iedereen knikt vriendelijk als we na een half uurtje buiten stappen: we mogen terugkomen.

Wolken, water en wind: heerlijk. Laat de nieuwe week maar starten, we zijn er klaar voor.

© 2007 GENTBLOGT VZW