Gentblogt

Van meisje tot moeder

dinsdag 27 maart 2007 9u09 | Tessa | 1 reactie
.

In De Vooruit werd vrijdag 23 maart de Dirk Vandersypen Award uitgereikt. Florence Jaugey, een Française die al 20 jaar in Zuid-Amerika werkt en leeft, kreeg de prijs voor haar film De Niña a Madre (Nicaragua 2006). Florence ontving 2500 euro en een bronzen beeld van kunstenaar Willy Peeters.

Journalist Dirk Vandersypen werd geboren in het Congolese Leopoldville, maar trok westelijker naar dat andere werelddeel, waar hij jarenlang werkte als correspondent en reporter voor onder andere de VRT. Eind jaren ’90 bestelde Dirk in een warenhuis in Miami ‘Virginia ham’. Nog voor hij kon zeggen hoeveel sneetjes, zakte Dirk in elkaar en werd terug wakker in het dichtstbijzijnde ziekenhuis. ‘Kanker’ luidde het verdict, een hersentumor zo groot als een ei. In 2000 stierf Dirk aan de gevolgen ervan.

Dirk’s partner, Ann De Roo, collega’s en vrienden richtten toen de Dirk Vandersypen Award op met de bedoeling filmmakers aan te moedigen diepgravende en onafhankelijke documentaires te blijven maken over Latijns-Amerika. Kortom, om Dirk’s werk voort te zetten. Al jaren zendt de VRT de winnende documentaire uit: woensdag 28 maart, om 22u45, zendt Canvas “De Niña a Madre” uit.

“De Niña a Madre”, van meisje tot moeder, is het verhaal van drie Nicaraguaanse meisjes. Kenia, Blanca en Viviana, alle tussen 14 en 16 jaar, zijn ongewenst zwanger. De camera volgt de meisjes 3 jaar lang: zwangerschap, bevalling en de groeipijnen van zowel het kind als de (veel te) jonge moeder. Filmmaakster Florence Jaugey dringt binnen in hun dromen, maar legt ook hun meest donkere gedachten bloot. Ze stelt kritische vragen, maar oordeelt niet. Zullen de meisjes voortaan anticonceptie gebruiken? Hebben ze de middelen om hun kind groot te brengen? Hoe beïnvloedt het kind hun kansen in de maatschappij? En hoe reageren de vaders…?

“De Niña a Madre” is geen liefdesverhaal met een happy end. Aan het einde van de film worden de meisjes helaas niet door een Richard Gere-type uit hun ellende ontvoerd. Dit soort films kruipt onder de huid en toont dat ideeën over de vrouw als minderwaardig aan de man de wereld niet uit zijn. De verwekker van Kenia’s kind is er rotsvast van overtuigd dat een vrouw haar waarde verliest eenmaal ze ‘genomen’ is. Voor mannen echter is elke keer alsof het de eerste keer is. Geen waardeverlies voor hen.

We hebben gelachen met deze uitspraak, maar het was er één van ongeloof. Juist daarom is de Dirk Vandersypen Award geen maat voor niets. Kritische documentaires zoals “De Niña a Madre” moeten er ons aan herinneren dat er nog véél werk is.

De Niña a Madre, woensdag 28 maart, om 22u45 op Canvas

© 2007 GENTBLOGT VZW