RSSNusch
Tijdens Sum/Some of Parts kunt u in de Vooruit terechtkomen in plaatsen waar u misschien nog niet eerder was. Bij ons was dit de theaterfoyer, een knusse ruimte achter de theaterzaal, waar acteurs nog iets eten voor ze de scène opgaan, zo beeld ik me toch in. Heel centraal staan vier tafels die samen één vormen. Dertig wijnglazen staan uitnodigend op ons te wachten. Er klinkt muziek en Frank Vercruyssen, de man die ik wel altijd met Manneken Pis zal blijven associëren, loopt er rond als gastheer. Sommige bezoekers werden al bediend als we een plaatsje aan tafel zoeken. Discreet loopt Taka Shamoto, de danseres van Rosas, er ook rond (en niet Anne Teresa De Keersmaeker zoals het programmaboekje aankondigde).
Hij zet de muziek af en bedient de nieuwkomers, terwijl hij de wijn beschrijft. Een rode Franse wijn uit 2005, een goed jaar voor Franse wijn, van het Domaine Bertrand Bengé uit Pitou, de Languedoc-Rousillion, als u dit weet zijn. Terwijl hij de laatste glazen vult, stapt hij de poëzie van Paul Eluard binnen met een beschrijving van zijn geliefde en muze Maria benz, die hij Nusch noemt. Naakt, fragiel, wispelturig, elegant,.. Ik verzin maar iets want mijn aandacht wordt afgeleid door Taka die op de tafel is gaan zitten met haar rug naar Frank toe. Haar zwarte satijnen nachtkleedje kruipt langzaam omhoog. De man naast haar probeert zich krampachtig op Frank te concentreren.
Tergend langzaam beweegt ze zich. Frank loopt de tafel rond. De woorden van de surrealistische dichter, hun kleur, hun klank zijn het ritme waarop zij beweegt. Nu eens balancerend op de rand van de tafel, dan weer dansen tussen onze glazen die we strategisch verplaatsen. Hoewel de zinnen soms niet samen lijken te horen, het bijvoeglijk naamwoord niet bij het zelfstandige naamwoord past, horen we de onmetelijke liefde, het verzet tegen het hokjesdenken. Af en toe meen ik een blik van verstandhouding tussen de twee op te vangen, maar ik kan me vergissen. Meer dan eens bekruipt me een vreemd gevoel. We zitten letterlijk op haar huid. We zien haar blauwe plekken, de schaafwonde op haar knie,… We zien haar trillen wanneer ze haar spieren opspant. We horen haar gewrichten kraken.
Wanneer ze het licht wat dimt en de kamer verlaat, is het duidelijk: Nusch is dood, onverwacht gestorven toen de dichter in het buitenland was. Frank schudt het gevoel van zich af, zet opnieuw de muziek op en vervalt in zijn rol van gastheer. Hij vult onze glazen opnieuw bij.
Taka komt nog even terug, zodat Frank afscheid kan nemen. “Ik mis je, zonder jou lijken de woorden leeg.” Na het wegsterven van het applaus blijven we nog even nakaarten. Ons glas is nog niet leeg en de wijn is lekker. Frank en Taka vergezellen ons iets later in hun gewone outfit. Zo horen we dat de voorstellingen afwisselend gedanst worden door één van de vijf danseressen van Rosas. Het was te moeilijk om de tournee van het theatergezelschap te doen passen in de agenda van één enkele danseres. En Anne Teresa De Keersmaeker zal zaterdag dansen. Bepaalde poses zijn afgesproken, maar grote stukken zijn improvisatie waardoor de voorstelling steeds weer anders is. En ja, Frank Vercruyssen heeft zijn tekst voldoende onder de knie om hier ook nog van te kunnen genieten, zonder de automatische piloot in te schakelen.
Nusch van Tg Stan i.s.m. Rosas gezien tijdens Sum/Some of Parts op vrijdag 30 maart in de Vooruit.
© 2007 GENTBLOGT VZW