RSSZuigen –de stoppen met roken saga, deel 1
Met twee zaten ze op een terras in Gent. Freddy en Ludovica. De zon op hun hoofden. Rode wijn in hun ingewanden. In een bloedbaan om de aarde. Zij, beboezemd in haar vel van volle vrouwelijkheid. Hij, tussen jongensachtigheid en mannelijkheid, losweg babbelend, vrij associërend, in een onbewaakt moment van zichzelf zijn Zijn willen delen, wat er in concreto op neer kwam dat hij als nieuwswaardig feit wou mededelen dat hij toch wel zou willen stoppen met roken. Zij dan, op de seconde direct, knal, geagiteerd, dat ze het toch wel beu was om steeds weer te moeten luisteren naar al die verhalen van rokers die stoppen en weer beginnen en met wat en zonder wat, kon het haar schelen, zij had immers nog nooit van haar hele leven ook maar één sigaret gerookt, dus vecht uw gevecht met uw eigen zelf, betrek mij er niet in-zoiets ongeveer poneerde ze bitsig- in één beweging halvelings alluderend op een volgens haar bestaand karaktergebrek in Freddy’s karakter, hij was namelijk bekend om zijn veelvuldige veranderingen van gedacht, wat door de ene als onstandvastig beschouwd wordt en door de andere als kenmerkend voor een onderzoekende geest, enfin, het hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt..in ieder geval, dit werd door Freddy toch wel geregistreerd als een eerder korte gemene trap van harentwege tegen de achillespees van zijn mannelijkheid, eigenlijk toch wel, zo voelde het toch aan tenminste.
En daar had Freddy dus niet direct van terug, en zweeg hij maar wat. Dat terwijl hij eigenlijk gewoonweg een potje wou filosoferen over die rare gewoonte van de mensensoort, namelijk roken. En het feit dat hij vastberaden was om er echt mee te stoppen. En dat dit stoppen hem enigszins leek als een bijna spirituele ervaring. Een kosmische klop in zijn gezicht. Koeiebellen in zijn nek.
Nog steeds koppig zwijgen nu vooral, en even heel ver weg zitten in zijn gedachten. Want, zijn hele leven leek het wel, flitste aan hem voorbij, zoveel duizenden keren in zijn leven had hij verscholen gezeten achter barricaden van filtersigaretten, onbewust zich woeha, de lol, filmster-achtig een coole houding gevend, oogcontact vermijdend. De tweedehands Humphrey Bogart in hemzelve die steeds weer autistisch naar de rand van het glas keek en de rook kringelende gloeiende punt van zich weg richtte.
Vermijdend gedrag is wat je rookgedrag nog het meest moet noemen besefte hij nu. Het was de eerste keer dat hij zich als persoon sterk en volwassen genoeg voelde om zonder nicotinebullets de wereld te betreden. Het gevoel niet meer afhankelijk te zijn van een dwangmatige handeling maakte hem intens gelukkig en vol. Voller dan de volste longen die hij ooit gehad had bij het trekken aan deze of gene sigaret. Gedaan met de eindeloos gerokken orale fase. Gedaan met het zuigen.
Maar dat zei hij allang niet meer, dat dacht hij dan allemaal maar wat, monologue interieur, terwijl hij geërgerd langs Ludovica heenkeek. Dat dacht hij dan zo allemaal. Zie. Zij zal het ook wel zien. Dacht hij. Gedaan met zuigen. En Ludovica kon bovendien ook de pot op, efkes toch.
© 2007 GENTBLOGT VZW
;-) knappe scene, de sigaret als artefact om je cool voor te doen, je een houding te geven of inderdaad vermijdend gedrag, om niet te sullig op je eentje ergens te staan dralen opgaand in de massa van grijze kasseien of net niet…
mooi beschreven
“beboezemd in haar vel van volle vrouwelijkheid” ik stel me er een vismarktkraamwijf bij voor…
Mmm, ik eerder een foorwijf.
Hiermee kan u eventueel jongeren een bepaald beeld van de sigaret schetsen…tot -laat ons zeggen- een jaar of 13-14.
Hoe oud bent u?
Een clichématige tekst over roken , maar wel zeer fijn geschreven met gevoel voor de taal.
Onlangs iemand het cliché der clichés qua rookstop uitgeleend: het boek van Allen Carr. Blijkt dus volgens haar perfect te werken, op voorwaarde dat je écht gemotiveerd bent.
Soit, bijna drie jaar geleden zonder enig boek of hulpmiddeltje gestopt met paffen, en dat na 17 jaar rook. Ik kan het iedereen aanraden.
Aan maturiteit geen gebrek, beste PW, en ik heb je ook nog niet zien schuilen achter een sigaret. Ik ben alleszins ook gestopt met roken. Als kuddegedrag een functie heeft, ben ik er niet tegen. Namelijk. We zien waar we uitkomen. Met dank aan de campagnes anti-borstkanker. Elke zondagavond op CANVAS. Beborst, DB
ik denk niet dat je jongeren moet gaan aanspreken op existentiële angsten en stappen naar een verder ontwikkelde emotionele volwassenheid.er moet eerst nog heel wat water naar de zee vloeien.:-)
*roken IS naast een orale fixatie ook een cliché, maar wel bij momenten een heel fijn cliché, I admit :-)