RSSShanghai Living geeft kleur aan De Witte Zaal
Patricia kondigde het vorige week al aan: twee Gentblogtreporters zouden de Expotoer opgaan tijdens het T:mefestival. Meerbepaald werd Shanghai Living in De Witte Zaal van Sint-Lukas aan een kritische lekenblik onderworpen en ze kwamen redelijk bevredigd maar vooral verwonderd terug.
De fototentoonstelling van de Chinese kunstenaar Hu Yang geeft een zeer ontnuchterend beeld van hoe de verschillende sociale lagen in Shanghai behuisd zijn: aan uitersten is er geen gebrek want zowel zeer arm als zeer rijk passeerden de revue. En hoewel de tegenstellingen zo duidelijk waren als zwart op wit, werden onze verslaggevers helemaal week van hart toen ze alles terug broederlijk verenigd zagen in het rijk kleurenpalet dat alle foto’s gemeenschappelijk hebben.
Hu Yang is momenteel één van de meest toonaangevende moderne Aziatische kunstenaars. Hij fotografeerde voor Shanghai Living honderd bewoners met een verschillende sociale status in hun eigen woonkamer in Shanghai, waar hij trouwens zelf nog altijd woont en werkt. De bezoeker kan als het ware gewoon binnenkijken in de interieurs met erg uiteenlopende “stijlen” en daardoor wordt het contrast met onze eigen luxesamenleving op de spits gedreven.
Yang maakt bovendien geen onderscheid in zijn methode om de beelden vast te leggen; zowel de nouveaux-riches als migranten in hun krotten komen aan bod. Daardoor registreert hij niet alleen de verschillende graden van verwestering in de Oosterse interieurs, maar plaatst hij ook de sociale relaties in Shanghai naast elkaar. Het kan zeker niet eenvoudig geweest zijn om zo’n divers publiek voor een camera te halen.
Wat deze tentoonstelling bijzonder maakt is dat de foto’s vergezeld gaan van kleine getuigenissen van de geportretteerden. Wat ze het meest wilden en vreesden, komt erin aan bod. Meteen wordt duidelijk dat de 1,4 miljard Chinezen niet zomaar als schapen opgaan in een kudde, maar individuen zijn met persoonlijke wensen en dromen.
Ik spendeer de meeste tijd op het bureau. Wanneer ik thuis ben, zet ik thee en speel ik met mijn kat en probeer ik me vooral te ontspannen. He Tao (Shanghai, media uitgever)
Ik werk als artistiek directeur en hoofddanser van de compagnie. Ik ben redelijk druk bezig en ik heb geen tijd om te oefenen. Ik moet oefenen terwijl ik werk, twee vliegen in één klap. Ik zou graag tijd hebben om verder te studeren en mijn talenten verder te verbeteren. Ik vind het soms jammer dat ik geen normaal leven leid. Huang Dauchou (Shanghai, danser)
De kloof tussen het rijke en het arme Shanghai is enorm; dat is absoluut het gegeven dat het meest in het oog springt tijdens deze tentoonstelling. Opvallend in de getuigenissen is echter ook de gelatenheid van de armen en hun hoop om de volgende generatie een betere toekomst te geven dan de hunne. Daar tegenover staat dan het leven van de middenklasse die zich wentelt in luxe en rijkdom, geen grootse idealen nastreeft en zelfs een vorm van luiheid en gebrek aan levensgoesting weet uit te stralen.
Prof. Zhang Hong van de Tongji University had er de volgende wijze woorden voor over:
This might be Yang’s subconscious ideal photography: to create an ‘Image Utopia’ of Shanghai. People with different social identities become citizens of his Utopian world where they can enjoy equal rights. With these symbolistic images, Hu Yang reveals his art ideal of equality and realism.
En dat komt ongeveer op hetzelfde neer als wat onze twee Gentblogtreporters ervan meegedragen hebben. Aan de correctheid van hun ervaringen valt al niet meer te twijfelen; rest enkel nog het almachtig oordeel van de Gentblogtlezers om dat oordeel kracht bij te zetten..
De fototentoonstelling Shanghai Living van Hu Yang is nog tot 29 april gratis te bekijken in De Witte Zaal van Sint-Lukas in de Posteernestraat 64.
© 2007 GENTBLOGT VZW