Gentblogt

Daan Vandewalle, Maeterlinck en bean bags

vrijdag 27 april 2007 14u23 | Peter Depoorter | 3 reacties
Trefwoorden: time-festival.

Piano is hip! Of dat zou je toch denken gezien het succes van Little Earthquake Tori Amos, Joe Jackson, Billy Joel, Elton John en onze eigen An Pierlé. En het aantal gsm’s dat het populaire Proximus-deuntje Struggle for Pleasure van Wim Mertens speelt is ook al niet te tellen.

En toch, en toch was er bijzonder weinig volk in de Vooruit voor onze eigen Gentse pianovirtuoos Daan Vandewalle. Een opmerkelijk man die zonder veel poeha de weg naar de top heeft bereikt. Studenten van het conservatorium zullen hem misschien kennen als docent, en bij regelmatige bezoekers van de opera zal hij ook wel een belletje doen rinkelen. Of misschien zag u hem ook al aan het werk tijdens de Gentse feesten? Of bij de groep Sonic Youth?

Internationaal gezien heeft de man al een hele reputatie opgebouwd, maar in eigen land krijgt hij weinig erkenning. Te weinig volgens sommigen, al heeft hij in 2001 wel de Pelemansprijs gekregen en stond hij enkele dagen geleden op het Time-Festival.

Pelléas et Mélisande

Pelléas et Mélisande, hét toneelstuk van Maurice Maeterlinck werd door Claude Debussy bewerkt in 1902 tot een opera. Hoewel Maeterlinck er zijn toestemming voor had gegeven, wou hij Debussy na de première met zijn wandelstok te lijf gaan omwille van die moderne muziek. Moderne muziek? Een kolfje naar de hand van Daan Vandewalle? Inderdaad!
De man nam de uitdaging aan om de integrale piano-uitvoering van Pelléas et Mélisande te spelen. Een maar liefst drie uur durende pianomarathon, en dat van een allesbehalve eenvoudig stuk.

Mineur, majeur

Piano spelen vereist concentratie. Je kan wel bepaalde stukjes van buiten kennen, maar geen concertante van drie uur natuurlijk. De warmte moet het de pianist nog moeilijker gemaakt hebben. Maar toch, tussen het draaien van de partituren door, slaagt hij er nog in om de emoties van het stuk via expressies op zijn gezicht te tonen. Klasse!

Het publiek smaakte het wel. Gezeten op stoeltjes in de ruime concertzaal vlakbij de vleugelpiano, of gezellig liggend in de bean bags, gaven ze Daan de aandacht die hij verdient. Het mooie weer zal wel dé reden geweest zijn voor het lage aantal toeschouwers, maar het schepte een bijna familiale, unieke sfeer in de concertzaal. Volgende keer bent u er ook bij?

© 2007 GENTBLOGT VZW