Gentblogt

Mijn eerste keer: Stadsloop Gent

zondag 20 mei 2007 18u38 | Tom (tekst), Michel Vuijlsteke (beeld) | 5 reacties
Trefwoorden: Gent, stadsloop.

Een trainingsschema, evenwichtige maaltijden en een goede nachtrust behoren allemaal bij de ideale voorbereiding voor een loopwedstrijd zoals de Stadsloop. Maar niet tot mijne. Neen, ik stond donderdagvoormiddag op na slechts vijf uur slaap, vroeg mezelf af waarom ik die zak chips nog had opgegeten voor het slapengaan en na tien dagen niks doen, was ik eigenlijk al vergeten waar ik mijn loopschoenen had gelegd. Maar goed, geen tijd om te panikeren, want ik moest mij nog inschrijven en de wedstrijd begon binnen enkele uren. Ik dronk mijn Red Bull Sugarfree op -ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag- en vertrok naar het Sint-Pietersplein om mij in te schrijven.

Blijkbaar hadden veel mensen last van de zenuwen en waren ze allemaal al vroeg vertrokken naar de start, want het was reeds ongelooflijk druk en de race begon pas anderhalf uur later. Inschrijven verliep vlot en aangezien ik nog ruim de tijd had om mij om te kleden, ben ik zelfs nog gebleven om naar de Kids run te kijken. Deze wedstrijd voor kinderen bestaat uit twee ronden rond het Sint-Pietersplein over een afstand van één kilometer. Jaha. Een volledige kilometer. Hun voorbereiding bestond waarschijnlijk uit rondjes lopen rond de keukentafel, maar goed, dat is nog steeds een betere voorbereiding dan de mijne. Vijf minuten later was de Kids run reeds voorbij en voor hun knappe prestatie kreeg elk kind een medaille en een sportdrank, iets waar alle ouders die hoopten dat hun kind na de wedstrijd als een blok in slaap zou vallen en zij dus van hun vrije dag konden genieten ongetwijfeld zeer blij mee waren.

Dan werd het toch echt wel tijd om mij te gaan omkleden en aan mijn opwarming te beginnen. Het omkleden nam meer tijd in beslag dan mijn opwarming, maar probeert u maar eens uw loopnummer op te spelden met vier veiligheidsspelden, mooi recht en zonder uzelf te prikken. En krijg maar eens bloedvlekken uit een witte t-shirt. Toen ik terug naar het Sint-Pietersplein stapte, begon ik even te vrezen dat ik de start had gemist, want ik werd gekruist door verscheidene deelnemers die al aan het lopen waren. Bleek dat dat een deel van hun opwarming was, alwaar die van mij eerder bestond uit naar het Sint-Pietersplein wandelen en dan twee minuten te stretchen. Spierscheuren, ha, dat is iets voor oude mensen.

Halfdrie, de wedstrijd begint! Of neen, toch niet. We horen wel het startschot, maar veel beweging komt er nog niet in de massa. Gelukkig sta ik bij een groepje stand-upcomedians. Een groepje dove stand-upcomedians, want ik heb de grap “Zeker een valse start!” een vijftal keer mogen aanhoren. Enkele minuten later konden we dan toch eindelijk vertrekken voor onze tocht langs de mooiste plekjes van Gent. Niet dat ik er iets van gemerkt heb, er stonden namelijk overal mensen voor (haha). Passieve mensen vooral, wat me toch wat tegenviel, want een deel van de charme van zo’n loopwedstrijden zijn de toejuichingen van het publiek, die zeer welkom zijn als je er eventjes doorzit. En ik zat er soms wel eventjes door, zo vanaf kilometer zes tot, even denken, kilometer tien.

De race zelf verliep vrij rustig, behalve voor een voorval bij de waterbevoorrading, waar enkele jongeren er niet beters op hadden gevonden dan de flesjes die op straat werden gesmeten door de lopers, op te rapen en naar de deelnemers te gooien. ik heb tijdens de lagere school genoeg voetballen tegen mijn hoofd gekregen om nu projectielen te kunnen ontwijken, maar anderen hadden wel pech en mochten nog vijf kilometer verder lopen met een bonzend hoofd. En waarom lag die waterbevoorrading al bij kilometer vijf? Iedereen die getraind had zou toch zeker zes, zeven kilometer moeten kunnen lopen vooral ze dorst begonnen te krijgen en ik was heus niet van plan om dat flesje water bij me te houden.

Vanaf kilometer negen begon ik te beseffen dat het einde nabij was en besloot ik om nog eens alles te geven om toch nog binnen het uur aan te komen. De eerste vijfhonderd meter langs de Coupure was dat geen probleem, maar blijkbaar vond de organisatie het leuk om de laatste vijfhonderd meter omhoog te laten lopen langs de Sint-Kwintensberg. Mijn kuiten danken u. Maar eens dat stuk bergop voorbij is en je de finish al bijna kunt ruiken, begint iedereen plots te versnellen en ik heb zelfs nog een sprintje moeten trekken om mij niet meer te laten voorbijsteken. Aangekomen verwachtte ik een medaille en tien sportdrankjes, ik had nu eenmaal tien keer verder gelopen dan de kinderen, maar volgens de dame die de drankjes uitdeelde volstond één drankje ook al.

Voor de mensen die het zich afvroegen, of voor de mensen waar ik een weddenschap mee had afgesloten dat ik onder de vijftig minuten ging lopen, ik heb plaats 2800 behaald in een tijd van 1 uur, 3 minuten en 33 seconden, waarmee ik de eerste Gentblogger was!

© 2007 GENTBLOGT VZW