RSSKoningsblauw: van alle ballast ontdaan
Soberder kan een poëzie-avond nauwelijks zijn. Kale verlichting op het podium. Een enkele zwakke spot geeft de dichter net voldoende licht om zijn tekst te kunnen lezen. Op de achtergrond staat een tafel onder nog zwakker licht. Achteraan staat een groot scherm. Daarop worden afwisselend teksten geprojecteerd of een foto van Herman de Coninck.
Piet Piryns presenteert, sec en to the point. Charles Ducal mag de spits afbijten. Hij leest gedichten voor uit de bundel In inkt gewassen. Opvallend hoe eenvoudig, zakelijk bijna, deze poëzie klinkt in de voordracht van de dichter.
Alfred Schaffer leest o.m. een tekst die hij heeft samengesteld uit stukken uit een bestaande publicatie over terreurdreiging. Dat leidt tot bizarre effecten. Al bij al zijn die teksten daardoor ook prozaïsch en een tikkeltje pamflettair.
Erik Jan Harmens is vooral bekend uit het circuit van poetry slams. Eenvoudige teksten met veel humor gekruid die het op een podium vrij goed doen, maar iets moeilijker de trage test van de lectuur kunnen doorstaan.
Gert Vlok Nel was wellicht voor velen de ontdekking van de avond. Nu ben ik al een tijd de gelukkige bezitter van zijn cd Beautiful Wes Se Beautiful Woorde. En niet zo lang geleden zond de VPRO een portret van de eigenzinnige dichter en zanger uit in Het uur van de wolf. De teksten werden op het grote scherm in vertaling geprojecteerd zodat je ten volle kon genieten van de rijkdom ervan.
Muzikaal zijn de songs van Nel van een even grote kaalheid als zijn mythische Beaufort-Wes. Nauwelijks melodie, de niet ophoudende woordenstroom klinkt nog het meest als een fascinerende incantatie, bevreemdend in dat bekende en vreemde Afrikaans, rijkelijk doorspect met Engelse woorden en tussenzinnetjes. Een hoogtepunt. Als je de kans krijgt om de zanger te zien optreden, mag je die zeker niet laten voorbijgaan.
Els Moors las voor uit haar bundel Er hangt een hoge lucht boven ons (uitg. Nieuw Amsterdam). Verrassende poëzie, niet alleen maar door de fuckende konijnen.
Kristien Hemmerechts las heel beklemmend goed gekozen fragmenten voor uit o.a. Taal zonder mij. Een sober eerbetoon aan haar man. Frank Aendenboom deed wat van hem verwacht werd: gedichten van De Coninck lezen zoals het een professional past. Nolens sloot de avond af, een tikkeltje mak met zijn eerbetoon aan De Coninck uit Voorbijganger.
Niet alle poëzie was sterk, alles was wel heel verstaanbaar en in die zin geheel in de voetsporen van de overleden dichter. De organisatie en presentatie was in zijn doorgedreven soberheid indrukwekkend. Indrukwekkend was ook hoe de theaterzaal nagenoeg twee uur lang muisstil luisterde.
Dat is de kracht van poëzie.
Gezien in Vooruit, 22/05.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Kon wellicht een avond zijn in een droom van Herman. Nolens terechte afsluiter die heel dicht als vriend bij Herman stond. Zoveel diverse werkelijkheden ge- en verknipt. Als dichter was hij al enige tijd, in zijn laatste gedichten, op zoek naar “niets”, “weinig”: “Het is een soort niets dat ik zoek” en “Er is te weinig weinig” bijvoorbeeld in het gedicht Ligstoel uit Vingerafdrukken.
Hoe hard het ook klinkt voor de mens De Coninck en zijn nabestaanden, vrienden …, wellicht stierf hij als dichter net op tijd. Heden ten dage is er inderdaad zo veel, jaren opgehoopt … Maar wie als mens/kunstenaar gaat nog de uitdaging aan om hoger dan zichzelf te grijpen (De Conincks woorden in herinnering roepend in een essay Een pleidooi voor moeite).