RSSOp stap met Maeterlinck
Wie kent Maurice Maeterlinck nog? De enige Belg die ooit de Nobelprijs voor Literatuur heeft gewonnen, is in de vergeetput beland. Literair Gent wil daar met een Maeterlinckwandeling verandering in brengen.
Lees meer bij DS Online
© 2007 GENTBLOGT VZW
Zo “onleesbaar” is Maeterlinck nu toch ook niet geworden. Neem “Bulles bleues”, waarin onze Nobelprijswinnaar kort voor zijn overlijden zijn herinneringen (“souvenirs heureux”) over zijn Gentse jeugd publiceerde (de school in de verdwenen Regnessestraat, het Sint-Barbaracollege, het landhuis in Oostakker,..). Soms is het een afrekening die hem destijds niet in dank werd afgenomen. Merkwaardig is dat Maeterlinck een aantal “hedendaagse” Gentse gebouwen van toen verafschuwde, die intussen als monument zijn beschermd.
Reeds in mijn tijd werd het in het college afgeraden Maeterlinck te lezen, wegens saai en uit de mode. Waarom moesten we dan Conscience, Buysse, Ernest Claes en Stijn Streuvels lezen? Was het misschien gewoon omdat de leraar zelf al niet goed meekon met de taal?
Elke Gentse auteur of buitenlandse auteur die over Gent schrijft in zijn zogenaamde “eigenwaarde” laten, is volgens mij (redactielid) een van de bedoelingen van Literair Gent, reeds nu een “goudmijn” aan informatie over alle grenzen heen (“zowel grote pol of klein pierke kunnen aan bod komen”).
Literatuur volgen en vooral lezen, ervan genieten – akkoord, het kost soms enige moeite of het duurt soms even voor er leesplezier is. Ook de crossover naar muziek ( van theater tot opera Debussy: Pélléas et Mélisande), wetenschap in essays (La vie des abeilles) … in het geval van Maeterlinck lijkt mij nog altijd heel actueel.
Ondertussen is ook het literatuuronderwijs wel reeds geëvolueerd: Maeterlinck was bevriend met Buysse en waarom? De sport (schaatsen of le patinage) heeft hen toen samengebracht op de Latemse meersen. Jawel, je had toen veel meer open plekken in Gent en omgeving.
En zo zijn we weg “per auto” naar het zuiden van Frankrijk. Kwestie van Gent nog eens te verlaten.
Ik herinner mij nog een uitzending op de vroegere BRT over franstalige Vlaamse auteurs. Het was de bedoeling een volledig overzicht te geven van die zeer interessante literaire scene. Na de eerste aflevering over Antwerpenaar André Baillon (eigenaardige keuze) werd er met geen woord meer gerept over een vervolg. Doet me denken aan de opening van het Vlaams filmmuseum op de Meir met Vlaams overheidsgeld : het was de bedoeling in elke Vlaamse provinciehoofdstad een filmmuseum in te richten (dixit Karel Poma). Nadien niets meer van gehoord.
Interessante aanvulling, Cedric. Televisie blijft inderdaad in het geheugen hangen. Baillon, weinig geschreven, onder meer “Waanzinnen”. De schrijver werd ooit indrukwekkend vertolkt door Dries Wieme in Arca (nu samengegaan met NTGent).
Cultuur op televisie ligt gevoelig omdat kijkcijfers een bepalende factor zijn. Veel integrale culturele uitzendingen vinden op een later uur plaats. Een alternatief is dan wel de radio (onder meer Klara). Binnen de VRT is er wel een afzonderlijke cultuurredactie (info vernomen twee jaar geleden van een aantal jongere journalisten) die regelmatig in het algemene nieuws een item kan plaatsen.