RSSHooverphonic: spectacular sound, static performance
Hooverphonic toert langs kleinere concertzalen. Aanleiding is de tiende verjaardag van de groep. Geen best of, maar de eerste cd A New Stereophonic Sound Spectacular vormt de kern van het programma. De titel van hun eerste cd beschrijft ook prima waar de avond om draait. Het is inderdaad een ‘sound spectacular’. Het klinkt indrukwekkend, maar het blijft tegelijk erg afstandelijk.
De zangeres Geike en muzikanten Alex Callier en Raymond Geerts bevinden zich op een verhoogje van anderhalve vierkante meter waar ze nauwelijks enige bewegingsvrijheid hebben. Geike lijkt in heel wat nummers met haar zolen aan het podium geplakt en als ze al een pasje waagt is het in very slow motion. Voeg daarbij nog een overdosis aan rook en een zenuwachtige en behoorlijk donkere lichtshow en het lijkt er sterk op dat de groep bewust afstand creëert. Het hoeft geen verbazing te wekken dat er op geen enkel moment enige interactie met het nochtans welwillende publiek ontstaat. Het applaus tussen de nummers neemt dan ook gestaag af.
Na een uurtje is de cd afgewerkt. Natuurlijk volgen nog een paar mooie nummers uit het latere werk, maar de afstand blijft. Het lijkt de groep niets uit te maken of er nu publiek in de zaal aanwezig is of niet. Echte bisnummers zijn er niet hoe hard de diehard fans ook aandringen. Na nauwelijks anderhalf uur zit het erop. Het is buiten nog opvallend klaar.
Dit concert had dan wel alles van een sound spectacular, maar dat heeft een cd-opname in combinatie met een goede geluidsinstallatie ook. De groep brengt live nauwelijks enige meerwaarde, integendeel alles lijkt erop te wijzen dat interactie met het publiek alleen als een bedreiging wordt gezien voor de minutieus geplande set. Die live experience ontbreekt dan ook totaal. Je had net zo goed naar een filmopname van het geheel kunnen kijken zonder veel te verliezen.
Gezien in de Handelsbeurs.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Ik had persoonlijk nogal wat verwacht van het concert maar was enorm ontgoocheld! De klank was inderdaad ok, maar ik ben ook abslouut niet te spreken over de performance.Alex bespeelt zijn key-board en bas (als hij dan al een paar noten meespeelt) met een vreselijke arrogantie. En ook Geike had duidelijk geen zin om mensen te zien die avond! De statische pasjes en het gebrek aan enthousiasme maakten het geheel ronduit saai. Ook de zang die ik anders fanatstisch vind, klonk in veel nummers heel monotoon. Toen ze na een uurtje de set verlieten, dacht ik dat het beste nog moest komen, maar helaas… blijkbaar was dat het slot en verlieten ze het podium zonder ook maar één blik of woord aan hun publiek te richten. Het respect voor Hooverphonic is voor mij dan ook lett. en fig. in rook opgegaan…
My point exactly. Ik zou er zelfs durven stellen dat de sound iets té spectacular was. Bericht aan de technici: zet uw master volume 20% lager. Of was ik de enige die vond dat de grenzen van het menselijke oor net overschreden werden?
Correcte weergave van het optreden, persoonlijk had ik er meer van verwacht.
Kennissen dachten zelfs dat er een pauze was toen het eigenlijk al gedaan was :)
Inderdaad, kwam met net hetzelfde gevoel thuis! Geike had duidelijk geen zin om mensen te zien die avond en Alex staat met zo’n arrogantie op het podium, jeetje! Als ze het podium verlieten zonder blik of woord aan het publiek, dacht ik ook dat het beste nog moest komen. Helaas… dat was het. Mijn respect voor Hooverphonic is dan ook voor een groot deel in rook opgegaan… Ze hadden evengoed hun CD kunnen laten afspelen.
Inderdaad, een correcte weergave van het optreden. Ik vond het eigenlijk wel goed, maar door het totaal gebrek aan interactie met het publiek kreeg je niet echt het “live-gevoel”. En het geluid stond echt wel heel hard.
Ik dacht trouwens ook dat het pauze was, dan maar een drankje gehaald (na wat gesukkel bij de jeton-automaat). En plotseling gingen die deuren dicht, en kwam het besef dat het echt wel gedaan was.
Hooverphonic had die avond echt geen zin om mensen te zien. Het geluid was te hard, de danspasjes ronduit saai en de arrogantie van Alex Callier was live nog erger dan op tv. De nummers zitten op zich goed in mekaar maar de zang wordt heel monotoon na een paar songs.
Als ze dan na één uur het podium verlieten zonder een woord van dank of blik naar het publiek, dan dacht ik… “dit is een korte pauze, het beste moet nog komenâ€. Helaas… De cd was ten einde en zo ook het optreden… Mijn respect voor Hooverphonic is bij deze voor een groot deel in rook opgegaan…
Beste Katrien,
Er stond duidelijk op de affiche dat we de originele show van de eerste plaat zouden spelen. Heeft u ooit de moeite gedaan om deze te beluisteren? Indien u dit gedaan had wist u op voorhand wat u kon verwachten. Alles op die plaat ging om mysterie en afstandelijkheid. Vandaar mijn robotachtig gedrag. Dit heeft niets met arrogantie te maken maar alles met hoe onze visie in 1996 was. Het is uw goed recht om dit maar niets te vinden maar ik begrijp echt niet waarom uw respect om deze reden in rook moet opgaan. Dit was duidelijk in de pers gecommuniceerd als iets totaal anders. Binnenkort beginnen de festivals terug en dan kan u van de “best of” komen genieten. Hopelijk stellen we u dan niet teleur.
vriendelijke groeten,
Alex Callier
Ik vond het een grandioos optreden. Aan de reacties te horen weten blijkbaar maar heel weinig mensen naar welk concert ze gaan. Er werd op voorhand aangekondigd dat dit een speciale tournee was voor de fans, dat exclusief de eerste plaat gespeeld zou worden met dezelfde lichtshow als 10 jaar geleden en dat het heel afstandelijk zou zijn zoals toen. Als niemand de moeite doet om zich wat te informeren vooraleer ze naar een concert gaan, tja, dat betekent dat jullie meer naar een optreden gaan om er eens uit te zijn dan dat jullie voor de muziek komen.
Dit was trouwens het eerste Hooverphonic concert waarbij ik nadien geen oorsuizen had, dus het geluid stond wat mij betreft zeker niet te hard.
En als jij zegt Katrien dat Hooverphonic geen zin had om mensen te zien die avond dan ben je volledig fout. Had je tot een uur of elf gewacht, dan had je zoals ik Alex nog even kunnen zien.
Wat verwacht een mens van een optreden ? Dat is de vraag die men zich kan stellen, gezien de talrijke negatieve reacties hier. Deze tour kadert meer in een theatrale performance act dan in het klassiek concept van een popconcert. Je moet daar dus uberhaupt OPEN voor staan, zonder dankuwelletjes, klassieke danspasjes enz, te verwachten. Dat ze enkel de ANSSS CD spelen en geen bestof stond trouwens overal duidelijk aangekondigd.
Stereophonic Sound Spectacular hoeft nog geen synoniem te zijn van oorverdovend lawaai (dit is geen muziek meer). Op het randje van de pijngrens. Hier werden zeker de wettelijke normen op de decibels overschreden. Het beste deel van het concert was waarschijnlijk de sample tussenin door Elvis Presley. De uitvoerders stonden er statisch bij, geen wonder want ze hoeven eigenlijk niets meer te doen, alles is vooraf geprogrameerd. Zelfs een gewone begroeting van het publiek kon er niet af. Gewoon af te raden!
Beste Alex,
Bedankt voor de reactie. Jazeker, ik heb de moeite gedaan om jullie plaat te beluisteren. Ik heb geen enkel probleem met jullie muziek (al was die te luid gebracht), laat dat duidelijk zijn; muzikaal zijn jullie sterk, dit gaat me louter over het optreden.
Ik vind die afstandelijkheid maar niets, sorry, ik hou echt niet van statische optredens en nee, ik had zo’n act niet verwacht; ik vind dit niet mysterieus, maar eerder arrogant als je zonder dank het podium afstapt. Het is een blijk van respect voor je publiek. Acteurs buigen ook als ze gedaan hebben met hun ‘act’.
Vriendelijke groeten,
Katrien
niet eens met de meeste reacties hier. Vond het optreden in de Nijdrop van vanavond heel straf, niet in het minst omdat ik de debuutplaat van Hoover(phonic) nog altijd de beste van de groep vind. Smaken verschillen. Mysterie zou inderdaad afbrokkelen als Alex in zijn sappig Waas het publiek zou toespreken
Spijtig voor de teleurgestelden onder ons. Voor mij was het subliem en volledig naar mijn verwachting. Alleen jammer van die mensen die tussendoor begonnen te applaudisseren. Dit was één groot nummer en volgens mij is het veel arroganter iemand in zijn rede te onderbreken dan een optreden te geven in uw eigen stijl. Is iemand arrogant als hij niet aan uw verwachting voldoet?
Je kon perfect zien, horen en voelen wanneer de bis nummers begonnen. Beter opletten dus de volgende keer. Ik was mee in de trip.
Uiteindelijk valt over smaken niet te discussiëren. U hebt gewoon tickets voor het verkeerde optreden gekocht.
Hooverphonic, jullie mogen dit optreden gerust komen overdoen in mijn woonkamer.
Bedankt.
Tom.
‘k ben gisteren naar het optreden in de Nijdrop geweest en ik vond het geweldig goed, het stemt volledig overeen met de sfeer van de eerst plaat. En zoals iemand al eerder zei, het zou totaal ongepast geweest zijn moest er commentaar tussen de nummers geweest zijn.
Hallo,
zoals Alex al eerder reageerde is het wel zo dat mensen die de plaat letterlijk gaan beluisteren en dan deze gaan vergelijken met de live-weergave ervan dat dit totaal anders kan uitkomen. En uiteraard zoals Hooverphonic al eerder te kennen is het weergave van hoe ze in 1996-1997 hun cd toen brachten.
Ik heb ze toen gezien voor het eerst op Kneistival in 1996 en was meteen onder de indruk en ben ze sedertdien blijven volgen, zodat ik ze nu al een 20tal keer heb gezien. En zoals iedereen en alles evolueert hun muziek in een adere richting nu dan toen. Het is hun bedoeling dat de mensen op deze manier hun oorspronkelijk idee van hún muziek opnieuw kunnen beleven en ervaren hoe ze nu een andere weg zijn ingeslagen. Iedereen en alles verandert : we luisteren nu toch (bijna) niet meer naar cassetjes ….
Keep up the good work, Alex, Raymond en Geike !!!
Beste Marc,
Als geluidstechnicus van Hooverphonic kan ik je geruststellen : we zaten VER onder de limiet en wettelijke norm die op 103dBa lag. Het gemiddelde van de show ligt zelfs onder de 100dBa. Er staat een gecalibreerde meter aan de mengtafel waardoor we continu het niveau kunnen zien. De pijngrens van het menselijk oor ligt bij 120dBA en dat is als er een straaljager langs je vertrekt. En Hooverphonic als “oorverdovend lawaai” bestempelen ? Misschien in het vervolg gewoon naar een strijkkwartet gaan luisteren of gewoon in je zetel blijven zitten en een cdeetje opzetten van Elvis of Laura Lynn, dat zal je gehoor sparen maar je smaak ??
Ik heb de show al twee keer gezien (Tongeren+Genk) en ik moet zeggen dat ik wreed onder de indruk was… Ik heb nu nog altijd spijt dat het al gedaan is. Het stond luid maar niet té luid. Het geluidsniveau zorgde ervoor dat je de muziek ook kon voelen, en dat was een geweldige ervaring. Het was de bedoeling dat je luisterde naar de muziek, niet dat je de hele tijd zit te praten. Wat mij opviel is dat er in Tongeren meer volk voor Hooverphonic was, en het publiek véél tevredener en stiller was tijdens de show zelf. Op voorhand hadden ze daar op de tracklist gezien dat ze gewoon de volledige eerste CD speelden en iedereen was al direct ‘in the mood’. In Genk was het publiek heel anders en ik had de indruk dat de mensen zich meer amuseerden met het bier dan met Hooverphonic zelf… Het gepraat daar was dan ook soms storend.
Algemeen: ik vond het een geweldig optreden, en de lichtshow en het volume etc was allemaal OK! Merci Alex, Raymond en Geike (ook voor de geweldige meet and greet na Genk!)
Dit is de aankondiging van het concert in de nieuwsbrief van de Handelsbeurs:
“Tien jaar Hooverphonic! Dat wordt gevierd met een clubtour waarin hun debuutalbum ‘A New Stereophonic Sound Spectacular’ centraal staat…”
Daaruit moest ik dus begrijpen dat ik getrakteerd zou worden op een oersaai concert van amper een goed uur, irritante rook die het zicht belemmerde, en nul interactie met en een arrogante houding tegenover het publiek?
Ik voelde mij serieus bekocht achteraf. Eén ding is zeker: dit is het laatste Hooverphonic-optreden dat ik ooit heb bijgewoond.