Gentblogt

Nog dat laatste beetje

woensdag 20 juni 2007 13u31 | Karel | 4 reacties
Trefwoorden: blok.

Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag Рbehalve zaterdag Рkomt er namelijk ̩̩n van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden. Op woensdag is het de beurt aan Karel.

Het leeuwendeel examens zit er intussen op, de zon schijnt er – op het moment van schrijven – duchtig op los en ik heb een week tijd om aan het laatste te werken. De perfecte dag om eens wat uit te blazen en enkele noodzakelijkheden te vervullen.

Eén van die dingen was langs het kapsalon passeren. Ik ben niet iemand die graag aan zijn haar laat knippen, vooral uit de schrik dat het helemaal niet meer om aan te zien zal zijn, dus dergelijke bezoekjes stel ik liever zo lang mogelijk uit. Intussen was het al van april geleden dat ik moedig had laten verstaan dat ik eens de kapper een bezoekje ging brengen. Vandaag is het er eindelijk van gekomen. Met twee maand vertraging. Zelfs de NMBS doet beter.

Hoe lang het ook mocht zijn, het grootste deel ligt nu ergens op de vloer. Het studeren zal misschien zelfs gemakkelijker gaan, zonder half afgedekte ogen. Alleen heb ik wat schrik dat het verhaaltje van Samson (de versie zonder Gertje) misschien nog enige waarheid bevat. Het volgende en laatste examen zal het mij wel laten weten. Indien ik buis, steek dan mijn ogen uit en laat me enkele jaren rotten in een veel te krappe cel, ik breek gegarandeerd de aula af eens mijn haar er weer aangegroeid is.

Soit, nu mijn zelfvertrouwen en charisma weer een paar weken nodig hebben om aan te groeien, plaats ik mezelf nog een laatste keer op de stoel die intussen al een goede maand mijn (ruggen-)steun en toeverlaat is geweest. Zoals bij de meeste medestudenten en -studentes begint het intussen al ferm te kriebelen. Het gonst van de bedrijvigheid in mijn achterhoofd, waar de zomeractiviteiten al hun coup plannen. Nee, die leerstof is geen lang leven meer beschoren. De eerste echo’s van woorden als Werchter, Cactusfestival, vakantiejob, Gentse Feesten, barbecue, uitgaan en nog zoveel meer, dringen langzaam door tot mijn bewustzijn. De stoottroepen van de cursus Psychologie houden de boel spijtig genoeg wel nog even onder controle.

Wie mijn blog nu en dan eens leest of het geduld heeft om mij van tijd tot tijd eindeloos te horen zagen, weet dat dit nu niet meteen mijn favoriete vakdomein is. De beleefdheid stelt hier wel dat ik geen grove beledigingen naar het hoofd van Freud (zeker niet de belangrijkste, maar toch de meest gekende psycholoog) en de zijnen gooi, daar mijn overste in dit project het mij nog eens kwalijk zou kunnen nemen. Natuurlijk moet ik toegeven dat het allemaal zo erg nog niet is. Alles heeft wel een – al dan niet kleine – kern van waarheid en het blijft een empirisch ondersteunde wetenschap. Maar ik heb het er niet voor. Het trauma dat deze afkeer heeft veroorzaakt is me onbekend, maar dat verandert niets aan de zaak.

De zes studiepunten die aan het vak toebedeeld zijn, moeten echter ook verdiend worden. Ik ploeter de komende week dan ook door een veel te dik boek dat in een veel te dure uitgave gedrukt is geweest. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan het type cursussen dat door de universiteit zelf gedrukt wordt. Eenvoudig, goed beschrijfbaar papier en de mogelijkheid om er naar hartenlust in te krabbelen en noteren zonder dat je je achteraf schuldig voelt. In een boek waar markeerstiften hun effect missen door glanzend papier en dat ingebonden en met harde kaft voor je ligt te pronken, heb je absoluut niet de neiging om te beginnen kladden. Het ding ziet er meer uit als een respectabele encyclopedie dan een studieboek. (De inhoud is soms ook navenant, maar ik zwijg er maar over.)

Ik zal me maar tevreden stellen met het idee dat ik maar zeven dagen meer moet doorbrengen met het vak, waarna boek en notities zonder pardon in een kartonnen doos en op zolder belanden. Zo spreek ik mezelf nog eens wat moed in en worden de laatste loodjes ook afgelegd.

En kijk, ons moeder is daar met wat hersenvoedsel: een éclairke. Reden genoeg om nu nog eens goed door te geven.

Avanti!

© 2007 GENTBLOGT VZW