Ach de waanzin

donderdag 28 juni 2007 8u47 | Benoît Lagae | 2 reacties
Trefwoorden: , , .

Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag Рbehalve zaterdag Рkomt er namelijk ̩̩n van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden.
Op donderdag is het de beurt aan Benoît.

Wat zijn wij toch verwende rotkinders: anderhalve maand lang heb ik elke student die ik gezien heb, horen smachten naar rust, en nu de examens gedaan zijn, verveelt men zich collectief steendood. Het fijnste aan vakantie is blijkbaar het verlangen ernaar; eens ze er is, ga je denken aan je vakantiejob of (je thesis in) tweede zit. We kunnen niet leven zonder een nieuwe uitdaging die we kunnen haten. We leven toe naar een reis om dan aldaar niks anders te doen dan zagen tegen elkeen die het niet horen wil hoezeer we opzien tegen het nieuwe academiejaar.

Ach de waanzin van een studentenbestaan. Sommige mensen gaan eronderdoor omdat de enorme afwisseling leegte-stress-leegte hen gewoon te veel wordt. Adrenaline is de gevaarlijkste aller drugs, en de natuur heeft genoeg gevoel voor humor om ons lichaam die stof zelf te laten aanmaken.
Dat kan geen toeval zijn !

We klagen over werk en verplichtingen, maar zoeken ze steeds weer op om die allesdominerende rush weer te voelen, om de spanning te voelen bouwen. En middenin dat verlangen verlangen we naar gebrek aan stress.

Kort samengevat: eigenlijk verlangen we dus naar gebrek aan verlangen. Ik kan trouwens niet geloven dat ik dit schrijf kort na mijn laatste examen. Ik hoor nu volgens het clichébeeld ergens in de goot te liggen reutelen.
Maar terug naar mijn hoofdpunt: nisi fallor is dat wat enkele Oosterse religies aanprijzen als het hoogste: het rustig en verlangenloos opgaan in een onbevatbaar geheel, en er zelfs niet meer naar verlangen dat te bevatten.

Maar ach, de waanzin houdt ons tegen.

© 2007 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van Ruth

    even lastig doen en zeggen dat adrenaline geen drug maar een adrenomedullair hormoon is, maar voor de rest, tof en gevat tekstje naar mijn bescheiden mening

  2. Reactie van Benoît

    Het fijne aan de Blandijn is dat men daar zulke flaters oogluikend toestaat – als de redenering maar steek houdt :-)