RSSBNRF 2007, dag 2: 90-jarige longen
De zesde editie van het Blue Note Records Festival vindt plaats van 6 tot 17 juli 2007 op de Bijlokesite. Gentblogt is naar jaarlijkse traditie niet van de festivaltent weg te houden, en vergast u dagelijks op een impressie van de voorbije dag.
Het Blue Note Records Festival vindt nog plaats tot 17 juli 2007 in de Bijlokesite. Dagtickets kosten 25€ in voorverkoop of 29€ aan de kassa. Voor 63€ is er ook een driedagenpas beschikbaar. Meer details vindt u op de BNRF-site.
Gaven gisteren present: Gianluca Petrella Indigo 4, de Vaganée / Del Ferro Group, het Belmondo sextet featuring Yusef Lateef (deze laatste met de forse longen waarvan spraken in de titel –indrukwekkend!), en het Jazz at Lincoln Center Orchestra met Wynton Marsalis.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Hier bij de zijn aankomst aan het Belfort
/Users/lucdebaets/Pictures/iPhoto Library/Modified/2007/Filmrol 119/IMG_4031.JPG
weeral enkele knappe performance-shots!
Jammer dat er geen rekening is gehouden met het vuurwerk op het Sint-Pietersplein, dat was enorm storend tijdens het optreden van Wynton Marsalis en Jazz at Lincoln Center Orchestra, echt een blunder!
geweldig, al die bolle kaakjes bij elkaar :-)
Ziet er allemaal heel goed uit, maar volgens mij was dat met flits net ietsje beter geweest!
Thomas
We zullen het morgenavond eens samen aan Phibo vragen ;)
Een flits was niet toegestaan, of beter: werd ten zeerste afgeraden.
Buiten was het voor het eerst in weken nog eens stralend weer, maar de muziek kon ons toch de tent in lokken.
Het Gianluca Petrella Indigo 4 beet de spits af met muziek die de hele geschiedenis van de jazz omspande. Flarden dixieland werden afgewisseld met geavanceerde soli en gebruik van allerhande elektronica.
Het Frank Vaganée/Mike DelFerro kwartet had een veel klassieker geluid. Het repertoire bestond weliswaar uit eigen composities, maar werd met verve gebracht. Vooral Frank Vaganée kon boeien, terwijl het tempo soms net iets teveel zakte tijdens de pianosolo’s van Mike DelFerro.
De gebeurtenis van de avond was het optreden van Yusef Lateef met het quintet van de broers Belmondo. De set begon met sferisch fluitspel van Lateef en Lionel Belmondo waarin enkele oriëntaalse thema’s doorklonken. Hoogtepunt was een sterke solo van Lateef op fluit gevolgd door Stephane Belmondo op trompet. Daarna werden de tenorsaxofoons bovengehaald. Lateef bracht een boeiende solo, maar zijn spel miste de kracht van de jongere jaren. Het contrast met de kokende solo van Lionel Belmondo was groot en Lateef bracht weer rust en evenwicht met een stukje zang. Tijdens de rest van het concert geen oosterse sfeer meer, maar in blues gedrenkte jazz waarin de invloed van het klassieke John Coltrane quartet doorklonk. Vooral Lionel Belmondo en pianist Laurent Fickelson blonken uit. Van Lateef bleef vooral een lyrische solo op de hobo bij.
Het Lincoln Center Jazz Orchestra (LCJO) met Wynton Marsalis is een grote naam. Kenners verwijten hen evenwel dat ze teveel naar het verleden omkijken. Niettemin was het een indrukwekkend optreden. Het samenspel is perfect, het programma klonk als een lange suite waarin de solo’s volkomen geïntegreerd waren en het swingde als de pest van begin tot eind. Dit orkest stond op punt en dat contrastreerde nogal fel met het onsamenhangend concert van de Charles Tolliver Big Band van de vorige avond. Bovendien werd er veel minder in retrostijlen gespeeld dan enkele jaren geleden toen ze voor het eerst in Gent aan het werk waren. Maar het blijft braaf en houdt op aan de grenzen die in de jaren zestig doorbroken werden.