RSSJong geweld bij Sint-Jacobs
Jeronimo had het eerder over World bij Sint-Jacobs. Ik zal het vooral over de jonge zielen op het podium Bij Sint-Jacobs hebben.
Zo starten wij dus meteen op maandag, met als eerste Jebo op het programma. Ik ga eerlijk zijn. Ik vraag mij af waarom ze een groep van dit niveau moeten invoeren vanuit the UK. Op de site van Trefpunt vinden ze dat het nostalgisch deugd doet nog eens een klassieke rockband als Jebo te horen. Ik vind het van evenveel inspiratie getuigen als nu de uitdrukking ‘dertien in een dozijn’ te gebruiken.
Sharko is al wat interessanter. Of wat zeg ik, dat klinkt heel goed. Groot bezuiden de taalgrens. Hier nog bijster onbekend. Zo gaat dat. Dat doet echter niets af aan hun muzikale kwaliteiten. Het is ook no nonsense rock, maar dan aan de goeie kant van het firmament. Een boeiend geluid. Hallelujah.
Daaropvolgend wordt de boel wat vuriger met het Antwerp Gipsy Ska Orkestra, AGSO voor de vrienden, samen met Seven Kadrievi, nen echten Roma (of zoiets, ik raak er ook niet aan uit). Ik kan daar weinig over vertellen. Het is zigeunermuziek met een stevige schep ska. Ik vind dat ideale gentsefeestenmuziek, maar ik ken er eigenlijk niets van. Dus of dit nu geniale muziek is of niet, ik kan het u niet vertellen. Veel zal afhangen van de présence op het podium en de sfeer op het plein. Ik heb ondertussen een paar dingen beluisterd en moet concluderen dat het mij allemaal net iets te braaf is. Weinig kracht en uitspattingen van feestvreugde.
Als laatste komt het vreemde gezelschap van Capsule. Hen in een hokje stoppen, daar ga ik niet aan beginnen. Ze hebben een blazerssectie. Ze gebruiken bliepjes en samples. Woorden als creepy en horror vallen al eens, maar ook jazz en funk. Live schijnen ze er een hele show van te maken. Mijn gevoel zegt dat dat veelbelovend is.
De volgende dag dat het boeiend wordt is meteen al woensdag.
Ik had bewust de folk aan anderen gelaten en nu zit ik er blijkbaar toch mee. Aranis is een kamerorkest, maar dan één die postrock en folk brengt met klassieke instrumenten. Boeiender dan het doorsnee invité bij koningin Fabiola alleszins. De soundtrack bij een film van Jean-Pierre Jeunet zou hen niet misstaan. Hun CD is gemaakt met uw Vlaams belastingsgeld dus profiteer ervan en ga luisteren om 20u00.
Daarop volgt een project van VZW Trefpunt zelf: Ze kwamen uit het zuiden – Djamelike. Dat komt van Djamel en Melike. Djamel kende ik al van heel lang geleden op Kutunka en vorig jaar op de Korenmarkt tijdens de Gentse Feesten. Hij is een Algerijnse zanger die altijd voor stevig wat ambiance zorgt. Melike is een Turkse zangeres.Het concept: men neme Maghrebijnse, Turkse en Irakese muzikanten die Nederlandstalige klassiekers (denk aan Clouseau, Doe Maar, Raymond van het Groenewoud, Marco Borsato, …) naar hun hand zetten. Hoogstens een reffrein of strofe wordt vertaald naar het Arabisch of Turks. De motieven (u kan ze wel raden) en verdere plannen (groots) leest u best bij Trefpunt zelf.
Flat Earth Society is een big band en fanfare. Ze hebben al soundtracks gemaakt (Minoes). Ik denk dus dat ze heel bekend zijn en zo, maar ik had er nog nooit van gehoord. Vrolijk en tegendraads, soms wat griezelig, een andere keer simpelweg chaotisch. Zo, daar moet u het maar mee doen.
The Krazy Mess Groovers. Die speelden in de preselectie van Eurosong dus u kent dat uiteraard allemaal. Disco, soul, blazerssectie. Amusement verzekerd.
Na woensdag komt donderdag.
Bent u in een weemoedige bui? Valt u in zwijm als Bonny Prince Billy zijn keelgat openzet? Welaan, dan is dit uw moment. The Bony King Of Nowhere won vorig jaar nog De Beloften. Ondertussen heeft Bram Vanparys elke muzieksite in Vlaanderen al tot lofuitingen gedwongen. U moet dat zien.
Bunny is er nog zo eentje. Hij heeft al een jaar een cd uit. De eerste single, Leave, heb je wellicht al op Studio Brussel gehoord en het heeft je toen zeker ontroerd, ik zeg het u. Vernieuwend kan je het allemaal niet noemen, maar Bunny maakt een voor een heerlijk mooie liedjes.
Absynthe Minded, daar ga ik nu eens niets over vertellen zie. Je kent dat allemaal en je hebt voor jezelf al lang uitgemaakt of je Absynthe Minded goed vindt of niet.
Eindigen doen ze op Sint-Jacobs weer met een feestje. De Internationals brengen ska en andere feestelijke zuiderse muziek. Ze zijn al sinds 2002 op alle festivalpodia in België en omstreken te zien. Eentje kan er nog wel bij.
We zijn al aan dag 7 gekomen, vrijdag 20 juli.
Nova Zembla doet mij op het eerste gehoor denken aan de prille Coldplay. Kortom, toen ik ze nog wist te appreciëren. De volgende nummers laten dan weer invloeden van Radiohead en Jeff Buckley horen. Geef ze een kans en kom deze jonge Gentenaars zelf bekijken.
Bij mijn weten is Novastar er mee begonnen, meteen achternagezeten door Tom Helzen. Sukilove was er ook heel goed in. Ik heb het over Belgische groepen die het neuten en klagen tot muziekstijl hebben verheven. Milow is de recentste in dit rijtje. Velen zullen het wel mooi en teder vinden. Ik loop meestal heel hard weg.
Kris de Bruyne. Voor mijn part is hij de Vlaamse Bob Dylan. Hij was een van de eerste om de electrische gitaar ter hand te nemen. Hij klaagt al eens een maatschappelijk probleem aan, maar schrijft evengoed (misgelopen-) liefdesliedjes. Hij kwam al eens in de vergeethoek terecht maar eist nu zijn plaats op door op een aantal podia het beste van zichzelf te geven. Het zou zowaar een feestje moeten worden. Mag ik verder nog opmerken dat de tekst van Amsterdam heel zwak is, in tegenstelling tot zijn ander werk? Paul Severs kan het beter.
‘Was Zonko yoghurt geweest, was het er ééntje met actieve bifidus.’ Dat staat in hun bio. Kijk, zo gaan ze mij niet overtuigen. Met de muziek ook niet helemaal. Ze mogen dan nog zo hard schreeuwen dat ze de mosterd halen bij Manu Chao, hun muziek spat zeker niet zo hard van de energie. Ik geloof wel dat ze dat live helemaal goed maken.Het is ondertussen wel duidelijk dat Trefpunt om 01u00 telkens hoopt op een paar danspasjes bij het publiek.
Ik zal enkel nog iets vertellen over de laatste dag. Over de andere dagen heeft u, als alles goed gaat, reeds een artikel kunnen lezen.
The Scabs zijn terug! Of neen, het is Melnik. Stevige rock van Belgische bodem.
The Partchesz doen iets met country, maar dan toch op hun eigen sfeervolle en rasperige manier. Dat rasperige komt niet van Nathalie Delcroix, voor de duidelijkheid. Het zijn eerder Bjorn Erikssons stem en de elektronica die de gitaar al eens vervangt die daarvoor zorgen. Boeiend.
Bruno Deneckere denkt dat hij uit Nashville komt. Hij mag dat denken want zijn countrymuziek klinkt Рeuhm Рheel erg landelijk. Ja zeg mensen, het is country h̩. Wat moet ik er anders nog over vertellen. Moest hij er met zijn sloffen naar gooien, ik zou het wel zeggen hoor. Naar mijn gevoel klinkt dat allemaal heel professioneel en doordacht. Geen verrassingen, maar ook geen teleurstellingen. Voila.
Cry Like a Man zijn drie Flandriens uit de muziekwereld. Roland, Jean Blaute en Paul Michiels brengen hun favoriete muziek. Of ze dat even lang zullen volhouden als Raymond van het Groenewoud en zijn groep op vorige edities valt te betwijfelen. Het zou wel spijtig zijn om op dinsdagochtend, bij het even verlaten van de Vlasmarkt, niemand meer op het podium van Sint-Jacobs te zien staan. Een traditie die niet verloren mag gaan!
© 2007 GENTBLOGT VZW