Tevreden terug met de feestenbus

dinsdag 17 juli 2007 21u40 | Tim | 2 reacties
Trefwoorden: .

Net als elk jaar heeft de vervoersmaatschappij De Lijn ook voor deze editie van de Gentse Feesten weer een speciale feestenregeling ingevoerd om de vele bezoekers van dit massa-evenement zo vlot en zo veilig mogelijk van en naar de feestenzone te kunnen vervoeren. In het bijzonder maak ik elk jaar graag gebruik van de speciale nachtelijke feestenbussen, omdat ik mij aan het eind van de dag – na mijn eigen feestgeweld – nog steeds graag in de eigen bedstee neerplof. En deze bedstee staat nu eenmaal niet in Gent. De feestenbus is dus een goede oplossing en voert mij graag terug naar huis. Deze bussen vertrekken gedurende de feestenperiode elke dag om 0u30, 2u15 en 4u00 aan de Korenmarkt en zij rijden liefst twaalf verschillende richtingen uit om de Oost-Vlaamse feestganger terug naar huis te brengen. Best een mooi aanbod dus, al kan je nog altijd maar op één bus tegelijk zitten.

In het verleden hebben we in de feestenbussen verschillende dingen gezien: een overvolle bus met de daarbij onvermijdelijke tegen elkaar schurkende lijven, al dan niet gemarineerd in het zweet. Of de vrolijke, luide bendes die de bus entertainden/kwelden met krachtige, doch niet altijd even toonvaste liederen. Anderzijds zijn er ook de stille lieden die niet meer zo stevig op de benen staan, maar synchroon de deiningen van de bus heen en weer aan de palen bengelen. En één enkele keer heb ik ook moeten vaststellen dat het in de bus ineens naar wederkerige maag oftewel kots rook. Dat was minder. En pijnlijk voor mezelf was vooral die keer dat ik in niet zeer katholieke doch in het vocht gedoopte toestand de bus opstapte en daar een tante en nonkel van me aantrof met wie ik een normaal en nuchter gesprek moest proberen te onderhouden. En dat eindeloos veel haltes lang.

Maar nu zondag was er allemaal niets van dat, en had ik – zoals meestal eigenlijk – een rustige rit. Ik stond al een kwartiertje op voorhand aan mijn bus op de Sint-Michielshelling en kon nog net een van de laatste zitplaatsjes bemachtigen. Al moest ik daarvoor wel een jeugdige ‘vriend’ aanspreken die dacht dat hij breed genoeg was voor twee zitjes. Rondom mij zag ik tevreden mensen van alle leeftijden, maar toch vooral jongeren, die druk met elkaar in gesprek waren. Vaak heerst er in het begin nog een gezellige ambiance, die daarna weliswaar langzaamaan uitdooft. Er waren geen vreemden die een babbeltje met mij aanknoopten deze keer, terwijl dat best nog leuk kan zijn op zo’n moment. Aan mijn voeten op het trapje kwam een madammeke zitten, met teneergeslagen hoofd en de handen in het haar. In mijn been zag ze blijkbaar een degelijke ruggensteun. Het ‘vriendschap’ naast mij wou vooral aan zijn makkers achter hem de muziek op zijn gsm laten horen. Ik kan mij vergissen, maar ik denk dat ik een jumpstyle-remix van Vangelis zijn “Conquest of Paradise” heb herkend.

Stilaan verzonk ik in gedachten – nachtbussen lenen zich daar bij uitstek toe. En bijna zonder dat ik het had gemerkt was de bus al voor drie vierde leeggelopen eens we enkele Gentse deelgemeenten waren gepasseerd. Ikzelf reed nog mee helemaal tot aan de eindbestemming, alwaar we na een stille rit van zo’n drie kwartier aankwamen. De buschauffeur bleek zelfs zo vriendelijk om mij nog een eindje verder dan zijn reguliere laatste halte mee te nemen. Ik stapte als laatste van de bus en bedankte de chauffeur, waarop ik nog een vriendelijk “Misschien tot morgen” terugkreeg. Veilig en vrie gemakkelaak was ik thuisgeraakt. En ik had er geen glas (of beker) voor moeten laten staan.

Alle info over de speciale feestenregelingen van De Lijn en de feestenbussen vind je hier.

© 2007 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van Stijn

    De feestbussen zijn een goed initiatief. Alleen jammer dat de capaciteit soms ondermaats is en er mensen noodgedwongen moeten achterblijven, wat kan leiden tot “oh, die bussen daar kan je toch niet op vertrouwen, we nemen de wagen wel”.

  2. Reactie van ilse

    toen ik nog thuis woonde (niet in gent dus), namen wij ook elke dag de bus van drie uur (of de eerste ‘s morgens om zeven uur, haha) en ik weet nog dat dat altijd een avontuur op zich was.