RSSManon van Jean van Florette
Gisteren naar Manon van Jean van Florette gaan kijken van de Compagnie Marius. Met behulp van efficiënte wegwijzers geraakten we vlot op onze bestemming, het park op het einde van de Kriekerijstraat. Vriendelijk onthaald door een mevrouw van het ISTF die ons verder het park inloodste. Op het verzamelpunt stonden houten bankjes en een dranktentje waar het publiek aan pastis, cassis of gewoon water kon geraken. Na een kleine regenbui werden we naar onze plaatsen geleid. Op weg konden we al kennismaken met Papet, die stoer met zijn geweer in het ‘decor’ stond. De setting van het hele gebeuren is ongelooflijk. Het publiek neemt plaats in een soort van amfitheater te midden van de natuur, vogels en waterjuffers vlogen over, en krekels zorgden voor een aangenaam achtergrondgeluid.
Manon en Jean van Florette van Marcel Pagnol speelt zich af in de Provence en door de unieke locatie waanden we ons daar even op vakantie gedurende een dikke 3 uur. Met een kleine cast (6 acteurs in het totaal) werd in het eerste deel het verhaal verteld van Papet en zijn neef Ugolin die beiden azen op het stuk grond van Marius Camion, aangezien zich daarop een bron met kostbaar water bevindt. Na de dood van Marius komt zijn neef Jean, een stadsmus, met zijn gezin in het huis wonen. Jean is erop gebrand de bron te vinden en een echte boer te worden. Ugolin en Papet zien zo wel de kans op hun boerderij aan hun neus voorbijgaan, maar aangezien de bron op één of andere mysterieuze wijze verstropt is, verliezen ze hun hoop niet. In het tweede deel wordt dan verder gebouwd op het eerste deel, jaren later in hetzelfde Provençaalse dorp. Centrale figuur is dan Manon, de dochter van Jean. Ook dit deel draait rond de bron en het zuivere bronwater.
Compagnie Marius slaagt erin een goed samenhangend verhaal ten berde te brengen. Het stuk zorgde voor de nodige humor en hilariteit. Er was interactie met het publiek, zo werd op het einde van het stuk gespeecht en gepreekt, waardoor we ons even ‘dorpsgenoten’ voelden. We zongen luidkeels mee tijdens de lokale processie en voelden ons week worden vanbinnen bij het aanschouwen van een bloeiende romance. Een geslaagde voorstelling onder een stralende zon.
Minpunt was wel dat de voorstelling een uurtje uitliep. Misschien kan het ISTF de volgende keren de pauze iets korter maken en reeds van in het begin de kaartjes controleren?
© 2007 GENTBLOGT VZW
Mooi artikel