RSSVuurhuis
De man zwalpt over de zee in zijn gammel schip, de vrouw zit gevangen in haar vuurtoren en stuurt lichtsignalen uit over het water. Dit is de setting van de prachtige parabel die Herwig Deweerdt schreef, een poëtisch verhaal over de eenzaamheid en het verlangen van twee dolende zielen. De toeschouwers zitten op houten banken tegen de wanden van het scheepsruim van het binnenschip Santa Rita en horen de geluidsopname van dit verhaal, voorgelezen door Jan Decleir. De beheerste emotie in zijn stem vindt feilloos de juiste toon om de lyrische weemoed van de tekst te verklanken. De onzichtbare verteller wordt muzikaal begeleid door de cellist Frans Grapperhaus, die ook de muziek componeerde, en de jonge violiste Liesa Van de Aa. De sonore stem en de twee snaarinstrumenten vormen samen een sterk sfeerscheppend klankbeeld.
Het verhaal is een parabel, geen veralgemening, het gaat over een man die houdt van de zee, van ongebonden vrijheid en avontuur. En een vrouw die verlangt naar geborgenheid, vastigheid, een kind en de warmte van de haard in de stenen toren. Herwig Deweerdt heeft het beste van zichzelf in de tekst gelegd, een gepolijst werkstuk waarin geen woord te veel staat en ondanks de maritieme lyriek nergens in de valkuilen van clichés of bombast terecht komt. Hij heeft zijn eigen gevoelens over relaties en de spanning tussen vrijheid en gebondenheid er in gelegd.
Heel dit verhaal speelt zich af in het hoofd van een zwijgzame, wat uitgebluste kantoorbediende, vertolkt door de acteur Dirk De Strooper. Hij zit aan een banaal metalen bureau, op een eenvoudig, ineengeknutseld podium in het midden van het ruim. Uit kranten haalt hij foto’s van naakte vrouwen, die hem uiteindelijk brengen tot het gesublimeerd beeld van de ideale vrouw, een kleine torso die hij ter plaats boetseert met het deeg van zijn kantoorboterhammen. Hier maakt Deweerdt het de toeschouwer wat moeilijk. De link tussen het spel van de acteur en het voorgelezen verhaal wordt slechts indirect gesuggereerd. De kantoorbediende maakt een evolutie door, zijn vleselijke lusten transformeren zich via de tussenstap van de geboetseerde vrouw in een poëtisch verhaal met grote literaire kwaliteiten.
En na afloop wachten op de kade de garnaalkroketten en de witte wijn in het vuurtorentje, met in de vallende duisternis de lichtjes aan de overkant weerspiegeld in het water…
© 2007 GENTBLOGT VZW
Ik ben ook gaan kijken Joos en was ook onder de indruk.
Het is niet de eerste keer dat Taptoe op de proppen komt met een originele voorstelling!
Yvette De Mey