Gentblogt

Absynthe Minded

vrijdag 20 juli 2007 20u27 | Tom Van Steenbrugge (tekst), Bart Haeve, Sandrine Verstraete (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: Bij-Sint-Jacobs, concert.

Bert Ostyn opent de avond met “Hallo, we hebben ons kostuum aan voor de Gentse Feesten.” Strak in het pak, en dat zijn we niet echt gewoon van Absynthe Minded, beginnen ze de set.

Na de Oude Beestenmarkt ingepakt te hebben de vorige twee jaar staan ze nu dus op Sint-Jacobs. Het recept van Absynthe Minded is gekend. Stevig op hun poten staande, meeslepende songs ondersteund door een heel arsenaal aan gipsy elementen: orgel, viool, contrabas en “klassieke” gitaren die elkaar perfect aanvoelen. Rock, folk, jazz, zigeunertoetsen, een keer uitbundig, zwierig, dan weer beheerst en intiem, maar altijd met enorm rijke, zinderende schakeringen. Strakke streken, maar altijd met een levendig kleurenpalet en een expressie die spréékt.

Niet voor de hand liggende muziek dus (laat staan er een poging voor te doen die deftig te omschrijven – quod erat demonstrandum), en het is daarenboven niet simpel een heel plein als Bij Sint-Jacobs in de binnenzak te steken zonder meer, zo blijkt ook uit dit concert.

Na een nummer of vier gooit frontman Bert het jacket van zijn kostuum af, en het moet gezegd dat het concert zelf vanaf dan ook wat losser begint te lopen. ‘I wanna forget’ en ‘No man’s land’ volgen.

Nummers uit het debuutalbum ‘Acquired Taste’ zoals ‘Copy in Black and White’ hebben al een hele geschiedenis achter zich, en hebben dan ook duidelijk enige evolutie ondergaan. Ik hoor ze graag opnieuw live, en ze misstaan alleszins niet in het couleurenpalet van de setlist. ‘I am a fan’ is er nog zo eentje, en fan zijn we ook. Helemaal plezant (hoewel, het bleef nog redelijk kalm in de volksmassa eens voorbij halverwege het plein) is het feestnummer ‘A Great Height’, hier heel scherp live gebracht. Het is en blijft een bijzonder fijn nummer om te horen en er op de Gentse Feesten mee ‘rond te vieren’ (excuseer mij deze niet-bestaande uitdrukking, maar u weet wat ik bedoel).

Een dik pak nummers worden mooi opgefleurd met prachtige solo’s, zoals de contrabas die soms lekker ferm uit de hoek kan komen, de loepzuivere trompet tijdens ‘I like you when you’re sad’ en we menen ook ergens de vioolkrijs van ‘Suds & Soda’ ontwaard te hebben. Of – gewoon simpelweg – het gitaarwerk op ‘Substitute’.

In ‘There is nothing’ wordt dan weer aardig opgebouwd naar een climax die niet echt te kennen geeft dat er niets zou zijn… En in ‘Let’s be radical’ tenstotte zingt Ostyn “I wanna see this town go up in flames” – ho, maar, zou ik zeggen: we hebben eerst tenminste nog vier dagen Feesten tegoed! In de voorste rijen waren ze anders nochtans goed bezig het vuur wakker te houden – laaiend enthousiast, zoals we dat plegen te noemen.

Van de bisnummers onthouden we vooral het op een doordringend “Jiiiiiiiiiiii” verwelkomd ‘My heroics part 1′ waarna nog een keertje alle registers opengetrokken worden – waarvoor dank, meneer de toetsenman.

Misten we hier de intimiteit van een zaal, of miste het concert nog wat extra mosterdzaadjes, wie zal het zeggen, maar op het eind gebiedt de eerlijkheid te stellen: echt omvergeblazen waren wij toch niet. De vlam zat misschien wel in de pan in de “snakepit” (of wat er voor moet doorgaan) bij het podium vooraan, maar ter hoogte van de Trollenkelder waren het eerder brave theelichtjes die meedeinden op de maat van de muziek. Veel volk gezien, veel volk dat geboeid was door dit concert, dat genoot, maar dat niet uit de bol ging (en ach, dat hoefde ook niet echt, laten we wel wezen). Laat ons het dus maar houden op een degelijk concert van een groep die steengoede muziek maakt. En de eerstvolgende keer dat Absynthe Minded in de Handelsbeurs speelt, komen we ook, dat is beloofd.

Absynthe Minded, gezien bij St.-Jacobs op 19 juli.

© 2007 GENTBLOGT VZW