RSSDe caravaan is gepasseerd
“Wat doen we vanavond?”
“Mintzkov op Boomtown.”
“Ja, maar daarvoor?”
“Euh, geen idee, ik ga eens kijken.”
“Er is een meisje met een piano in dat café of …”
“Pfff…”
“We zouden ook iets van het ISTF kunnen doen? Om negen uur of half tien is er iets op het Spaanskasteelplein. Het programmaboekje is niet duidelijk, er staan twee uren in. Maar we gaan gewoon tegen negen uur en drinken daar desnoods eerst iets.”
Het was met een beetje tegenzin dat ik hem uit de zetel kreeg. Maar dat veranderde al gauw. Op het Spaanskasteelplein wachtte ons een bolvormige constructie in de vorm van een caravaan met een drumtoestel op gemonteerd, een metalen paardenkop met koord,… Circus! Waarom had ik dat niet gezegd?
Boven op de bolvormige metalen constructie verschijnen een drummer/gitarist en violist. Ze spelen deuntjes terwijl de acrobate aan een touw de wand van de metalen constructie als speelvlak benut. Ze gaat een paar keer ondersteboven en meteen is de toon gezet. De kinderen zijn onder de indruk en klappen in de handen. Het bleek een wel heel bijzonder functionele metalen constructie te zijn waar deze Spanjaarden van Circ Panic mee op stap zijn, want even later werd de muur op een grappige en ook indrukwekkende manier neergeklapt. “Oei” en “oh”, doet het publiek en nu niet enkel meer de kinderen. U moet het eigenlijk gezien hebben om te geloven. En dat was zowat de rode draad door de voorstelling. Ik heb nog nooit iemand op hoge hakken of balletschoenen over het koord zien lopen, laat staan in hurksprong, op de pointes of balancerend zoals zij deed. Maar ook de gitarist ontpopte zich tot een bijzonder lenig acrobaar. Het werd gebracht als een grappige tweestrijd tussen de acrobaat en de dwerg (de andere acrobaat op knieën) maar we keken met de verbazing van een kind. En dat gold niet in het minst voor de tweekoppige hond, waar ik zeker niet de enige was die af en toe de draad (of beter het hoofd) kwijt was. Twee mannen die elkaar proberen te overtreffen om de aandacht van een vrouw te trekken, het thema is zo oud als de straat, maar hoe deze Spanjaarden omgaan met de paal die op de metalen constructie is gemonteerd, lokte meer dan eens bewonderende kreten uit het publiek uit, en niet alleen van kinderen. De “moah jongens” en “allez” van mijn buren waren niet te tellen. Eindigen deden de artiesten na een uur met een deuntje van Calexico dat Buscemi ook al in de mix draaide. Een echte fiesta als finale, vier muzikanten op het dak van de metalen constructie. Een staande ovatie was meer dan op zijn plaats.
Ik heb het normaal niet zo voor circusacts maar dit Spaanse gezelschap zou het niet lastig hebben om me te bekeren. Hun act bevat heel wat “klassieke” elementen: acrobatie, een grappige dwerg, een bevallige koorddanseres, … Deze worden gebracht op een originele en frisse manier vermengd met humor. De artiesten verstaan de kunst van het vak en brengen dit in korte scènes op zo’n manier dat enkel bewondering op zijn plaats was. We waren eerst van plan om weg te sluipen om zeker niet te laat op Boomtown te komen, maar ik zou mijn gezel nooit zo ver gekregen hebben om voor het einde te vertrekken. Ik kon geen foto’s nemen van deze fantastische voorstelling (die ook al op donderdag werd opgevoerd), maar als u er heeft, mag u deze altijd sturen naar ons adres. Het was spijtig genoeg de laatste voorstelling tijdens de Gentse feesten.
La caravana pasa van Circ Panic, gezien op vrijdag 20 juli op het Spaanskasteelplein.
© 2007 GENTBLOGT VZW