Pain d’Olive

woensdag 15 augustus 2007 11u13 | Els Van Eeckhaut | 11 reacties
Trefwoorden: , .

Toeval of niet, maar sedert een tijdje wonen sommige van onze redactieleden op wandelafstand van elkaar. Niet dat we nu allemaal samen ontbijten, hoewel het daar vorige week zondag wel bijna op begon te trekken. Niettemin bracht de kleine afstand tussen Joke en mijzelf de eerstgenoemde op het idee over de middag haar boterhammen bij mij te komen opeten. Na 5 seconden werd dat desalniettemin eerbare plan afgeschaft en ingeruild voor een lunch in de Pain d’Olive.

Pain d’Olive is een bescheiden restaurant dat sedert jaren onzichtbaar en onbekend deel uitmaakt van onze Gentse horeca. Dat komt door een quasi onmogelijke ligging, namelijk op de Opgeëistenlaan. En daar is immers helemaal niets. Wàs helemaal niets, want intussen is op de laan het gerechtsgebouw verrezen en ja hoor, dat heeft een positieve invloed op dit restaurant…

OlijfboomOmdat het een zonnige dag is kiezen we net zoals de andere klanten voor het terras. Niet meer dan de gerenoveerde koer van het voormalige arbeidershuisje waar Pain d’Olive gevestigd is, maar wel een voorbeeld voor wie denkt dat je met zo’n koertje niets kan aanvangen. Betegelde vloer, felle kleuren en een zeer fraaie olijfboom die de leuke eigenschap heeft de klanten te willen kriebelen (zie foto).

Joke kiest voor de salade met geitenkaas en een pint met perfecte kraag. Dat de kraag perfect was, was overigens al een veeg teken aan de wand dat wat nog ging volgen, ook wel dik in orde zou zijn. Het smaakvol slaatje blonk uit in knapperigheid en bracht door middel van een Slaarsenaal aan smaken zomer op de tong. In deze herfsttijden is dat helemaal geen evidentie, zeer zeker niet.
De spek, de geitenkaas, de appeltjes en de honing waren allemaal praktisch gulden snede-gewijs verdeeld over het bord; perfecte verhoudingen dus waardoor er van niks teveel en van niks te weinig was.
Gelukkig zorgden enige brokjes brood ervoor dat er geen druppel lekkerheid verloren moest gaan zodanig dat keiharde leegheid het droevige lot was dat het bord moest ondergaan.

Door een slaatje te kiezen, zullen er overigens ook geen ezeltjes die geld schijten dood gedaan moeten worden. Voor 7,50 euro kan men immers niet sukkelen.

Zelf kies ik voor de beste steakdeal van de stad: biefstuk met een heerlijk slaatje en aardappeltjes in de pel. De middelgrote aardappeltjes zijn zoals steeds net goed, al dente zowaar en met een zeer zachte schil. De steak, iets meer gebakken dan het gevraagde Steaksaignant is niettemin mals en lekker van smaak. En zeer essentieel: het slaatje was gevarieerd in smaak en in samenstelling en zoals aangekondigd op de kaart: vers.

De menu vermeldt slaatjes, verschillende soorten pasta, steak en vis. Wie op zoek is naar frieten heeft weinig te zoeken in dit door vrouwen gerund (en misschien daardoor lijnvriendelijk) restaurant, maar wie verse en gezonde bereidingen op prijs stelt vindt hier zeker zijn gading. Bij de pasta’s treft de liefhebber trouwens een aantal romige varianten, en op de dessertkaart is onder meer een zalige crème brûlée te vinden met het zeldzame perfecte korstje: een aanrader.

Het is al bij al een rustige dag in Pain d’Olive en de uitbaatster loopt er ontspannen bij. We zijn nieuwsgierig hoe het hier binnen enkele maanden zal zijn, als het gerechtelijk jaar opnieuw begonnen is en iedereen deze plaats ontdekt heeft. Vandaar één advies: ga nu, nu het nog niet bomvol zit en justitie met vakantie is.

Op stap met Joke, dat betekent: koersen, hollen, want nog voor we betaald hebben rinkelt de gsm omdat er iemand aan de deur staat. Geen koffie dus vandaag, maar uit ervaring weet ik dat die ook lekker is. Ongetwijfeld krijgen we daar de volgende keer wel gelegenheid toe én dan zal het op haar kosten zijn, dat spreekt voor zich.

Voor een salade met geitenkaas en een steak met aardappeltjes en sla, degelijke porties en een drietal frisdrankjes betaalden we €23. Besluit: zoals gezegd, doén en best nog tijdens de zomer, al was het omwille van de mensvriendelijke olijfboom.

Pain d’Olive, Blaisantvest 33, 9000 Gent. Info & Reservatie : 0475/64.21.91. E-mail : info@paindolive.be

© 2007 GENTBLOGT VZW

11 reacties »

  1. Reactie van Joke Renneboog

    ‘k Moet zeggen dat ik er gelijk weeral goesting in krijg…

  2. Reactie van eve

    Deze keer met dessert en koffie ajb

  3. Reactie van Vincent

    Ik ben er maandag met de auto gepasseerd en het valt inderdaad niet echt op in de huizenrij. De salade met geitenkaas is toevallig ook één van mijn favorieten en ziet er zalig uit.

    Ik zal er toch eens met Joke moeten binnengaan. En aan haar reactie hierboven te zien, zal dit niet zo lang duren…

  4. Reactie van eve

    hmja, ge moogt mee………..

  5. Reactie van patricia

    Ik ben er één keer geweest en ik was eigenlijk niet echt overtuigd, het was nogal druk misschien.

  6. Reactie van Tjoff

    Mijn maag begint te knorren. Ik ga daar zeker ook eens binnenwippen één dezer.

  7. Reactie van De Schepper

    Jammer van dat Ikea mes…

  8. Reactie van Frans

    Wat een flauwe opmerking. Plof dat mes dan meteen in de rug van de uitbaters. Bestaan er nog wel restaurants zonder Ikea-element? Bekijk nog eens de film “L’aile et la cuisse” (met de Funès et Coluche)? In fastfood-”restaurants” komen messen zelfs niet meer voor.

  9. Reactie van rony coekaerts

    mag ik even vragen wat er mis is met een mes van ikea?
    ik geef toe dat voor mensen met twee linker handen het niet eenvoudig is om zo’n meubel in mekaar te krijgen, maar de bestekken? of ander huisgerief?
    het is zo’n beetje als de wijn van de’n GB, die was ook niets. wil je nu eens kijken op het lijstje van de beste wijnen?
    wat een flauwe kul, ik kan je bestekken van christoff bezorgen die goedkoper zijn dan ikea, wel made in china, maar geen kat die het ziet.

  10. Reactie van Eve

    De auteur van dit artikel is in het bezit van een 15 jarige keuken van Ikea. En van een gratis Ikeapotlood.

  11. Reactie van Eve

    Volledig onpartijdig! Misschien wilde De Schepper gewoon het debat aanzwengelen en eigenlijk is dat dus positief! En ik ga nu niet meteen de kant kiezen van een multinational, als zijn hun gehaktballetjes heerlijk.