RSSAve Caesar, morituri te salutant!
Nee, dit gaat niet over studenten met zelfmoordneigingen, en u bent ook niet per ongeluk op Romeblogt terecht gekomen, maar wel degelijk op uw vertrouwde Gentblogt. In het Zuidpark (ok, het Albertpark) staat een beeld van een gewonde zwaardvechter en daar moeten we toch eens een stukje aan wijden. Een gewonde zwaardvechter? Welja, vermoedelijk gaat er wel een lichtje branden als we het hebben over de Gladiator, maar officieel heet het beeld dus De Gewonde Zwaardvechter.
We hebben niet alleen beelden van (Gentse) maagden, maar ook dappere strijders fleuren ons stadsbeeld op. En de Gladiator is een beeld dat nogal in trek is bij vandalisten, want het aantal maal dat hij zijn zwaard is kwijtgeraakt, is niet meer te tellen. Maar hij staat er dan ook al een hele tijd.
In 1898 gaf stad Gent de opdracht om een twee meter hoog plaasteren beeld van Louis Mast (jawel, die van ‘t Moorken) in brons te gieten om het te plaatsen op het Graaf van Vlaanderenplein, bij het toenmalige Zuidstation. Dat station is al een tijdje verdwenen, en het plein heeft een ware metamorfose ondergaan en is inmiddels een park, maar het beeld staat er nog steeds.
Maar waarom wordt die nu precies de gewonde gladiator genoemd? Zo gewond ziet hij er toch niet uit? Toch wel, maar daarvoor moet je door de gaatjes van de helm gaan zien. Dan zie je een gelaat dat van angst en pijn vertrokken is. Tenminste, als we de verklaring mogen geloven die we lezen in Standbeelden van Gent van Karel Haerens. Ik ben het eerlijk gezegd niet gaan checken …
De gladiatoren in het beroemde Colosseum te Rome waren niet allemaal slaven of krijgsgevangen. Heel wat vechtersbazen droomden van een carrière als gladiator. Sommige gladiatoren waren immers enorm populair bij de bevolking. Sommige zelfs populairder dan de keizer, het kon je dus heel wat roem en aanzien opleveren.
Als je het wist te overleven natuurlijk, het was immers een spel op leven en dood. Het begon al met de intrede in de arena, het groeten van de keizer met de beroemde uitspraak; Ave Caesar, morituri te salutant! Gegroet Caesar, zij die gaan sterven groeten u! (Dat is trouwens ook de tekst die op de sokkel staat van onze Gentse gladiator)
Daarna begon het gevecht en als een strijder het onderspit dreigde te delven, dan besliste de keizer over zijn leven. Als deze vond dat de gladiator dapper gevochten had, dan stak hij zijn duim omhoog en mocht de gladiator blijven leven. In het andere geval stak hij zijn duim omlaag en was het laatste uur van de onfortuinlijke gladiator geslagen.
Onze Gentse Gladiator behoorde duidelijk tot de eerste categorie, en inmiddels laat hij ook al meer dan honderd jaar de wandelaars door Gent even mijmeren over dat oude Romeinse rijk. Een beschaving die dacht onkwetsbaar te zijn. Inmiddels weten we wel beter, maar Brood en Spelen zijn er nog steeds, weliswaar in een andere vorm.
[Bron: Standbeelden van Gent, Karel Haerens, 1977]
© 2007 GENTBLOGT VZW