Gentblogt

TXT-uur

maandag 24 september 2007 8u53 | Tessa (tekst), Geo De Bruycker (beeld) | 1 reactie
.

In februari – toen ik vanonder een knullige muts en zelfgebreide sjaal nog verlangend uitkeek naar een warme zomer – berichtte ik hier over een nieuwe tentoonstelling in Galerij De Nieuwe Vaart: “Hat-Art”. Vandaag – nu ik vanonder een fleece deken in de sofa Frank Deboosere kwaad aanstaar omdat hij nog steeds slecht weer en kille temperaturen dúrft voorspellen – kondig ik opnieuw een tentoonstelling in De Nieuwe Vaart aan: “TXT-uur”. Behalve dat beide tentoonstellingen in dezelfde galerij plaatsvinden of vonden, is er nog een overeenkomst: hoeden. En laat dat nu net zijn wat we de komende maanden – als we Frank Deboosere nog wíllen geloven – goed zullen kunnen gebruiken.

Aan de tentoonstelling “Hat-Art” was een wedstrijd verbonden. Deelnemers werden opgeroepen om zelf een hoed te maken. De hoeden die naast de hoofdprijs grepen, werden tentoongesteld op de site van De Nieuwe Vaart, maar de hoofdprijs was een eigen tentoonstelling. Die werd in de wacht gesleept door Geo De Bruycker. De jury was unaniem in haar keuze. Ze prezen vooral de inventieve manier waarop Geo De Bruycker de opdracht ‘een hoed als kunstwerk’ had ingevuld. Daarnaast wezen ze op het helder ontwerp, de goede afwerking en het originele materiaalgebruik.

Het idee om m’n knullige muts van de hand te doen moet ik echter nog even aan de kant schuiven. Geo’s hoeden zijn economisch van karakter, maar helaas niet zo draagbaar. Als basismateriaal gebruikte hij bedrukte offsetplaten in aluminium. Economisch staat in deze context dus onder andere gelijk aan recycleren. Economisch ook in het fabricageproces: De hoeden zijn gemaakt uit één blad aluminium. Eén ontwerp bestaat uit een doormidden gesneden plaat, zonder snijverlies. De simpelste ideeën zijn vaak de beste…

Simpel ook van vorm. Aan de vorm kan men niets wegnemen of toevoegen. Geo De Bruycker meed elke vorm van versiering. Wat te denken dan van de schriftuur op de hoeden? Dat is volgens Geo geen versiering, maar een functionele ondersteuning van de vorm. De hoedvorm kan de status van een persoon weergeven zoals zijn manier van communiceren dat kan. Kunstenaars, religieuzen, we herkennen ze aan hun hoofddeksel. De tekens op de hoofddeksels, die heel herkenbaar of juist mysterieus zijn, voegen iets toe aan de vorm. Herkenbare tekens voor een democratisch karakter, mysterieuze tekens voor een onderstreping van het gezag van die persoon.

Volgens Geo De Bruycker kan er bij de confrontatie met een kunstwerk in het meest gunstige geval een ‘click’ van communicatie ontstaan tussen de aanschouwer en het kunstwerk. Kunstwerken kunnen vragen oproepen, die ons dwingen stil te staan bij het existentiële bestaan. Hoe komt het dat een schilderij of ander kunstwerk me raakt, ondanks de eenvoud van vorm en het ontbreken van versiering? Interessant, maar vooreerst moet ik uitzoeken wat de vorm van mijn knullige hoofddeksel over mij vertelt…

TXT-uur, grafiek en schilderijen van Geo De Bruycker, in Galerij De Nieuwe Vaart. Van 29 september tot 14 oktober 2007.

© 2007 GENTBLOGT VZW