RSSVergeten schrijvers: Pliet van Lishout (4)
Gentblogt pakt uit met zijn eigen literaire lente die meteen in de zomer doorloopt. Daniël van Ryssel, lange tijd redacteur van het tijdschrift Yang, is voor ons in zijn uitgebreide archieven gedoken. Hij heeft een reeks mooie stukjes geschreven over literaire figuren die op de achtergrond zijn geraakt, maar ooit een rol van enige betekenis hebben gespeeld.
Pliet van Lishout is de vijfde in een rij vergeten schrijvers die weer voor het voetlicht worden gebracht. In dit vierde stukje krijgt u een aantal korte dagboekfragmenten te lezen.
DAGBOEKFRAGMENTEN
14 maart 1962
Ik word onrustig. Het is nu al jaren geleden sinds ik nog ernstig geschreven heb. Af en toe een verhaaltje (een zestal op tien jaar) kan je geen schrijven noemen. Dat kwam gedeeltelijk omdat ik geen kans kreeg mij ernstig te concentreren en gedeeltelijk uit luiheid. Ik heb het verhaal â€Ken uzelf, zei Socrates†herlezen, nadat Paul Rogghé gezegd had dat het zeer goed was. Hij heeft gelijk. Het is ontegensprekelijk het beste verhaal dat ik schreef. Van nu af zal ik minder twijfelen aan mijn talent. Ik zie dat het werk van mijn tijdgenoten vlug veroudert. Het mijne zal lang niet zo vlug verouderen. Misschien de taal, maar die kan door een intelligent iemand altijd aangepast worden. Die zekerheid ontbrak mij, om mijn luiheid te bestrijden.
Emilie spookt in mij.
10 december 1981
Ik sta recht om te schrijven op kleine fiches, geleund tegen de schoorsteenmantel. Zitten wordt al na een enkele minuut onhoudbaar wegens de pijn, en liggen is vandaag totaal uitgesloten. De laatste inspuiting van gisteren (het was bijna middernacht) heeft maar iets meer dan drie kwartier gewerkt. De efficiëntie van de inspuitingen verzwakt dagelijks. Of ik vrijdagmorgen genoeg bij mijn positieven zal zijn om me in een taxi te hijsen en naar het ziekenhuis vervoerd te worden, moet afgewacht worden. Maar er zit angst in dat wachten. De laatste drie weken heb ik belangrijke afspraken met specialisten steeds maar moeten uitstellen en tenslotte was het telkens aan een toeval te danken dat ik er geraakte.
En je vraagt me maar af: hoe geraak ik nog ooit los uit deze mantel van pijn?
11 december 1981 (de allerlaatste)
Als romantische twintigjarige heb ik nooit gehoopt dat ik de leeftijd van Dostojefski zou halen. Toch heb ik het ‘m gedaan!
Pliet Van Lishout
© 2007 GENTBLOGT VZW