Dag van de leraar
Heel belangrijk en vooral niet uit het oog te verliezen: op vrijdag 5 oktober is het Dag van de Leraar. Dit is een internationale dag en heeft de steun van Unesco.
Dat leerkrachten in de bloemetjes mogen, neen zelfs moeten, worden gezet hoeft geen betoog. Zij zijn immers centraal in elk proces dat ertoe bijdraagt onderwijsniveaus hoog te houden, het leerproces te promoten, samen in vrede te leven en leren en elke vorm van discriminatie uit te sluiten.
Leerkrachten werken immers met kinderen en jongeren die nu en later, wanneer zij volwassen zullen zijn, de hoeksteen zijn van een maatschappij waar tolerantie meer aan de orde moet zijn.
Om 15 uur zal wereldwijd de schoolbel luiden. Doen de ouders op school die dag iets bijzonders om leraren een schouderklop te geven? Een feestje, een ontbijt, een massage, een verrassing? Neem jij het initiatief?
Bij ons op de basisschool hebben wij besloten de leerlingen zelf iets te laten doen, ook op aanraden van een leerkracht: een inspanning, een niet-financiële attentie van de leerling vond deze leerkracht duizend maal meer waard dan een cadeautje gekocht door de ouders en zo zullen wij onze kinderen aanmoedigen hun inspiratie de vrije loop te laten om hun leerkracht een extra schouderklopje te geven.
Maar er zijn ook andere initiatieven. Indien u een ‘plan’ heeft voor deze dag, laat dit dan maar weten aan Klasse voor Ouders: zij leggen dit jaar 250 euro klaar voor jouw initiatief. Zet je voorstel in de reacties onder de post van Klasse (niet onder deze post dus), op het forum van de website of stuur een mailtje naar redactie.ouders@klasse.be als het een verrassing moet blijven.
Haast u want de winnaars krijgen reeds morgen, op 2 oktober een bericht.
© 2007 GENTBLOGT VZW
gewoon eens niet memmen op die leerkracht. blij zijn, en dat ook tonen, dat je blij bent dat er iemand is die meer uren met je kind bezig is dan jouw persoontje zelf.
geloof me, niemand in het onderwijs, of het moet zijn in de eerste jaren, is er op uit om met dat creatieve pakket van goedbedoelde en emoltioneel gemaakte knutselwerkjes naar huis te gaan: je kot staat er na twintig jaar wel vol mee.
ik begrijp de kinderen, kan nog altijd tranen in de ogen krijgen van kinderlijke attenties, maar wat leerkrachten nodig hebben is erkenning. je staat verdomd niet aan de lopende band van de volvo. en pas op voor je reageert, alle respect voor…..
voor veel mensen, en niet in de minste plaats ouders, zijn die leerkrachten toch maar betaalde krachten, zij noeten hun job doen, hoe meer hoe liever, al wat ze zelf niet in de hand hebben: het in de school dat ze het moeten leren, van hun gat afvegen tot het verkeersreglement.,
lees de krant: de leerkrachten, wij hebben niet gezien dat…. maar die ouders? wiens kind is het dan? maar de zwarte piet is wel voor die mensen die proberen al die familiale, sociale, ememoltionele problemen op te vangen.
en dan mag je blij nzijn dat de een of andere ouder je niet op je bek slaat!
pas op, ik heb met veel voldoening in het onderwijs gestaan. daarvan twintig jaar bij mentaal gehandicapten, mijn twee ex’n waren collega’s, kleuter en lager. en zoals dat gaat als je dan nog vier kinderen hebt, in dezelfde school, oudervereniging, enz.
ik wil san, of wie dan ook niet ontmoedigen, integendeel: er is geen mooiere job dan dan het onderwijs. elke dag die gezichten zien, die verwachting in de ogen……..ik werk nu , wat je werken kan noemen, met chinese autisten, ik daag iedereen uit, dat is pas iets. maar elke keer dat ik binnenkom, de reacties, en natuurlijk het zijn minimale dingen, die doen deugd,. daarvoor sta je in het onderwijs.
die ogen, dat kleine gebaar, dat tegen je aanleunen.
voor iedereen die nu nmet de grootste goesting voor de klas staat, veel moed en vooral veel plezier aan je kinderren
nb. mijn toetsenbord is kapot, koffie! morgen beter, jullie zijn nog niet van mij af. :)