Gentblogt

De film(festival)freak

maandag 8 oktober 2007 11u37 | Bruno Lowagie | 8 reacties
Trefwoorden: Filmfestival.

Morgen is het zover, en kan u opnieuw uw dagen slijten op het filmfestival. Voor 300 € kan u overigens naar alle films op het festival, wisten we reeds, maar zijn er wel mensen die zo’n filmpas kopen? Natuurlijk wel: Bruno Lowagie is een van de grootste filmliefhebbers in Gent. Hoewel wij ons (heel stilletjes) afvragen wanneer zo’n passie een obsessie wordt? En hoeveel films kan je dan eigenlijk wel zien, op tien dagen tijd? Leest u zelf maar.

Elk jaar weer krijgen mijn vrouw en ik tijdens de grote vakantie de zelfde vraag: “En? Gaan jullie dit jaar ergens op reis?” Ons standaard antwoord luidt telkens: “Nee, wij sparen onze vakantie voor in oktober.” Mensen die ons niet kennen fronsen dan de wenkbrauwen: “waarom oktober?” Anderen snappen het direct: “O ja, dat heeft waarschijnlijk weer te maken met het filmfestival?”

En inderdaad: elk jaar begint het bij ons al van in juli te kriebelen: wat zal het filmfestival dit jaar brengen? Vroeger kregen we de jaarlijkse uitnodiging om een festivalabonnement te nemen immers aan het begin van de grote vakantie in de bus. Dit jaar was het iets langer wachten. Pas op 10 september kwam het verlossende bericht: de formule van de VIP pas wordt ook dit jaar aangeboden. Dat was een hele opluchting, want het filmfestival, dat is iets waar we echt naartoe leven.

Onze eerste ervaring met een VIP pas dateert al van in 1994. Als student pikten we elk jaar een paar films mee op het festival. De sfeer van het filmfestival, de aparte filmselectie, het toch wel andere publiek dat op zo’n festival afkomt… Dit alles trok ons heel erg aan, zodat we elk jaar meer films op ons programma zetten. De tickets voor het festival waren in die tijd duurder dan gewone tickets. Dat is ondertussen gelukkig veranderd. We hebben het filmfestival (toen noemde men het nog het ‘filmgebeuren’) zien evolueren naar een echt publieksfestival met zeer democratisch ticketprijzen. In 1994 bleek echter uit een eenvoudige rekensom dat het voor ons interessanter was om een abonnement te kopen dan apart te betalen voor elk ticket.

Met dat abonnement konden we onbeperkt tickets krijgen voor (bijna) alle voorstellingen. Het eerste jaar hadden we pas halfweg het festival door dat we met onze pas ook toegang hadden tot de persvisies in de voormiddag. Wat een festijn! Het jaar erop deden we onze festivalervaring over in plaats van op huwelijksreis te gaan. Een grote vernieuwing was dat we voortaan geen tickets meer nodig hadden: onze pas tonen aan de ingang van de zaal was voldoende. Dat was een enorme verbetering. Vooral als je persvisies volgt, durft er op het laatste moment nog wel eens een film weg te vallen of wordt er een film vervangen door een andere voorstelling. Als je dan nog vlug tickets moet gaan wisselen, dan dreigt je planning wel eens in het honderd te lopen. Gelukkig zijn er de laatste jaren veel minder dergelijke problemen dan vroeger. Indertijd zat de festivaljury soms in de zelfde zaal als de pers. Wij waren altijd braafjes om 9:00 of 9:30 present voor de eerste voorstelling van de dag om dan te moeten vaststellen dat de vertoning een paar uur werd uitgesteld omdat de jury de avond voordien iets te lang de bloemetjes had buitengezet. Doorheen de jaren werd dit soort problemen gelukkig meer en meer opgevangen door de goede organisatie van het festivalteam. Desondanks zorgt de vermoeidheid vooral tegen het einde van het filmfestival altijd wel voor kleine ontevredenheidjes; bij voorbeeld als je met je VIP pas toekomt in een volledig uitverkocht zaaltje in StudioSkoop. Dat soort dingen is soms moeilijk te vermijden.

Wij zijn niet elk jaar naar het filmfestival geweest. In 1996, toevallig (?) negen maanden na ons ‘huwelijksreisfilmfestival’, werd onze oudste zoon geboren. Het spreekt vanzelf dat we toen eventjes een pauze inlasten. De microbe bleef echter aanwezig, en in 2000 waren we weer van de partij. Sindsdien komen oma en opa elk jaar gedurende twee weken bij ons inwonen. Zij zorgen ervoor dat de kinderen op tijd naar school gaan, op tijd eten krijgen en op tijd gaan slapen, terwijl mama en papa van ‘s morgens vroeg tot soms laat in de nacht in de bioskoop bivakkeren. Enkel in 2005 namen we geen abonnement (niet omdat we er geen zin in hadden, maar ik had het op dat moment te druk met het schrijven van een boek). Het gevolg was dat we in 2005 slechts een twintigtal voorstellingen zagen in plaats van het gebruikelijke zestigtal.

Jawel, je leest het goed, op een normaal filmfestival zien we gewoonlijk iets meer dan 60 films. Dat is een gemiddelde van net geen 6 films per dag. Vroeger was het wel zo dat in het abonnement een aantal special events inbegrepen waren. Zo konden we halfweg de jaren ’90 bijna elke dag wel ergens naar een receptie. Tot voor kort mochten we als abonnee so wie so naar de openings- en slotfilm, alsook naar de ‘Nacht van de Cinema Musica’ of later naar de ‘World Soundtrack Awards’.

Dat is sinds vorig jaar niet meer mogelijk. Ook het aantal recepties waar we met onze pas naartoe mogen, is helaas tot nul herleid. Maar dat laten we niet aan ons hart komen. Ons is het vooral om film te doen; en als het even kan, zien we liefst zo veel mogelijk voorstellingen. Onnodig te zeggen dat het heel wat organisatie vergt vooraleer we aan onze filmmarathon kunnen beginnen.

Enerzijds is er de organisatie om het huishouden draaiende te houden tijdens onze afwezigheid. Dat houdt in dat we voor twee weken inkopen doen, zorgen dat er voldoende stookolie in de tank zit, en dergelijke meer. Kleine en minder kleine klusjes moeten afgewerkt worden. Er moeten afspraken gemaakt worden in verband met de sport- en andere buitenschoolse activiteiten van de kinderen. Kortom: alles moet in orde zijn vooraleer oma en opa hun intrek nemen.

Anderzijds is er natuurlijk ook de voorbereiding van het festival zelf. Zodra de festivalgids publiek is, worden alle films, alle voorstellingen en zelfs alle verwijzingen naar IMDB overgetikt in een database. Dit jaar was de lijst met de persvoorstellingen uitzonderlijk vroeg. Zelfs al bleken er een week later al een aantal wijzigingen te zijn die een paar ingrijpende aanpassingen vergden in ons uurrooster, het maakte het toch makkelijker om al een eerste selectie op te stellen. Op 27 september had ik al een volledig overzicht van het totale filmaanbod klaar. Ik probeer de database zo up-to-date mogelijk te houden. Wie interesse heeft in een op maat gemaakte lijst of filmkalender, kan hiervoor terecht bij cinema.lowagie.com. Vroeger schreef ik zelfs dagelijks een paar recensies die ik dan op die site publiceerde, maar de laatste jaren heb ik daar de tijd niet meer voor.

Zodra de Focus Knack in de bus valt, neemt mijn vrouw alle korte beschrijvingen door. Mijn probleem is dat ik bijna niet kan kiezen: ik wil gewoon alles zien en dat is fysisch onmogelijk. Mijn vrouw maakt een eerste selectie van must-see-, maybe- en rather not-movies. So wie so proberen we elk jaar alle films in competitie te zien. Daarnaast proberen we vooral een goede geografische verdeling te bekomen: een handvol Aziatische films, een flinke scheut Zuid-Amerikaanse films, een paar Afrikaanse,… We beperken ons niet op het gebied van filmgenres; wat dat betreft zijn we omnivoren.

Eens haar selectie gemaakt is, begin ik met het puzzelwerk om onze dagschema’s op te stellen. Dat is altijd een hele evenwichtsoefening. Hoewel we het filmfestival met de fiets doen, en we ons dus heel vlug van de ene bioskoop naar de andere kunnen verplaatsen zonder verkeersperikelen, probeer ik er toch voor te zorgen dat we op één dag niet op 5 verschillende locaties zitten. Nog moeilijker is ervoor te zorgen dat er tussen twee films voldoende tijd is om te eten. Een ober in een restaurant die een kwartier wacht om de bestelling op te nemen, kan ons hele schema in de war sturen.

Eerlijkheidshalve moeten we er ook bij vertellen dat het wel eens dat één van ons beiden een uiltje knapt tijdens een film. Dat hangt eigenlijk een beetje af van de films zelf. Er zijn jaren waarop je zo van de ene uitstekende film naar de andere fladdert. Maar er zijn ook jaren waarbij je soms een paar films na elkaar hebt die verschrikkelijk tegenvallen. Op zo’n momenten laat de vermoeidheid zich het meest voelen. We hebben de afspraak elkaar enkel te wekken als we daardoor echt een uitstekende film dreigen te missen. Tijdens het festival veranderen we ons schema af en toe ook wel eens op basis van commentaren van onze mede-Vippers. Wij zijn immers niet de enigen die jaarlijks op de afspraak zijn. Ondertussen kennen we ook al een beetje elkaars smaak. Je ziet in de loop der jaren ook heuse vriendschappen ontstaan. Zo is er één koppel waarvan we ons nog heel goed herinneren hoe hij ons op een dag vroeg of dat eigenlijk wel voordelig was, zo’n pas. Het jaar erop had hij er ook één. En nog een jaar later bracht hij af en toe zijn vriendin mee. Nu komen ze als koppel naar het festival. Dat is toch mooi, niet?

Ons voorlopige verlanglijstje telt dit jaar 70 films. Het waren er oorspronkelijk meer, maar door de wijziging van de persvisies zijn er al een paar afgevallen. Het is waarschijnlijk fysisch mogelijk nog een paar films meer te zien. Dat is uitzonderlijk veel. Ondanks het kleinere aantal films, zijn de voorstellingen dit jaar heel goed gespreid over de verschillende dagen en locaties. Echt menselijk is het natuurlijk niet om zoveel film te zien op zo’n korte tijd. Ons persoonlijke record dateert van 2002; toen zagen we tijdens één festival maar liefst 68 voorstellingen en we waren volledig uitgeteld. Ik denk niet dat we dit jaar een gooi zullen doen om dat record te breken. Ik heb nu al bij een vijftal films genoteerd: “Uitslapen?”, “Laten vallen om te eten?” Vooral op de laatste dagen dreigen er een aantal films te sneuvelen. Tegen het eind van het festival gebeurt het wel eens dat we merken dat we op een bepaald uur eigenlijk al alles gezien hebben wat er te zien valt. Eén keer zijn we twee maal dezelfde film gaan zien om er nog eens van te kunnen genieten. Moet kunnen, niet?

Het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen, Gent, van 9 tot 20 oktober.

© 2007 GENTBLOGT VZW