RSSVerkeerd Geparkeerd viert 20-jarig bestaan
Gentse holebi-jongeren breken wereldrecord Twister
De Gentse holebi-jongerengroep Verkeerd Geparkeerd blaast deze week twintig kaarsjes uit. Tijdens de feestweek staan tal van activiteiten op het programma.
Lees er meer over in De Gentenaar.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Van harte proficiat. En ja..er is zeker nog nood aan holebiverenigingen
Het is een moeilijke tijd tussen de ontdekking van zijn homo-zijn en de affirmatie naar buiten toe. De remmen en de vrees voor onbegrip is enorm. Daar valt nog veel te doen, liefst zo delikaat mogelijk, niet afschrikken, diskreet….
De ouders,…. daar ligt de moeilijkste stap.
Misschien. Misschien ook compleet niet. Diversiteit rulet en mijns inziens is het in eenieders voordeel – en dit geldt a fortiori voor holebi’s zelf – dat we streven naar een maatschappij waarin elkeen zijn persoonlijkheid, in alle facetten, volledig kan beleven, in één maatschappij en dus niet in subwereldjes. Mijn aanvoelen is dan ook dat holebiverenigingen zich vooral als doel moeten stellen zichzelf op termijn op te heffen. Of je verliefd wordt op een jongen, of op een meisje, vind ik persoonlijk zeer weinig determinerend voor je volledige persoonlijkheid. Abstractie makend van bepaalde drempels die er waarschijnlijk nog steeds zijn en die holebiverenigingen vanuit pragmatisch standpunt een bestaansreden geven, vind ik dergelijke verenigingen, die resoluut kiezen voor segregatie op basis van dat ene persoonlijkheidskenmerk (en ipso facto voor de overbelichting ervan), onverbodig en zonder enige twijfel nefast voor de minderheidsgroep die ze verenigingen. Integratie is in mijn ogen de boodschap. Je kunt immers niet enerzijds willen dat de maatschappij geen enkel onderscheid maakt tussen holebi’s en hetero’s, als je er zelf de nadruk op legt en het onderscheid zelf markeert door te gaan samenhokken in eigen cafés en eigen feestjes. Er is geen enkele reden waarom je je door je geaardheid moet afzonderen met gelijkgeaarden, je hoeft je er immers niet voor te schamen (maar er fier op zijn is – je hebt er immers geen deel aan – even belachelijk).
Beste S het klinkt mooi maar is vrees ik nog niet echt realistisch zeker als je kijkt op wereldschaal. Je mag niet vergeten dat de drempel zeer hoog is in het begin. Zelf hou ik me niet specifiek in een holebi milieu op omdat ik die noodzaak niet voel maar ook voor mij was het toch belangrijk voor de eerste stap.
Ook in eigen land is het nog moeilijk, lees maar http://joblog.vdab.be/receptioniste/2007/10/taboes-op-het-w.html
Nogmaals: ik bestrijd zeker niet dat er nog drempels zijn (hoewel ik voor wat betreft leven en werken in Gent niet inzie wat ze zouden kunnen zijn). Wat ik echter wil opwerpen is dat de keuze voor holebiverenigingen vaak een keuze is voor segregatie, voor overbelichting en dat – hoe ironisch dat ook mag klinken – dus net het samenhokken in holebiverenigingen er wel eens voor zou kunnen zorgen dat de integratie van holebi’s moeilijker verloopt dan ze zou lopen zonder holebiverenigingen.
Ik had van jou niet zo’n reactie verwacht, mag ik dat zeggen? De holebi’s zijn vragende partij voor de diversiteit waar jij het over hebt, zeer zeker, maar ik hoor nog heel vaak verhalen van afwijzing, van haat zelfs. In de Casa Rosa heerst een gezellige sfeer, maar dat is omdat iedereen die er komt ‘homovriendelijk’ is, om ook eens een clichéterm te gebruiken. Maar verplaats je naar een doorsnee café met een overwegend heteroseksueel mannelijk publiek..twee mannelijke homo’s die elkaar daar zouden kussen lopen het risico in elkaar geslagen te worden. Twee vrouwen die hetzelfde doen dan weer de kans om aangerand te worden, want ‘daarom doen ze het toch’? Neen, voor mij heeft het bestaan van organisaties voor holebi’s een goede reden. Als politicus in spe zou jij dat m.i. moeten inzien;)
Sommige kroegen hebben voor mij dan weer iets van gefrustreerdeheteromannenverenigingen. ;)
Vanzelfsprekend mag je dat zeggen. :) Ik hoop wel dat je inziet dat ik hetzelfde einddoel heb, dat de kracht van diversiteit de kern van mijn persoonlijke ideologie is…
In de cafés waar ik kom, worden kussende homo’s niet in elkaar geslagen. Hun geaardheid doet er daar niet toe. Anders zou ik er ook niet meer gaan. Anderzijds zie ik ook wel in dat er ook andere cafés bestaan, maar of zich afzonderen in eigen kroegies dan de oplossing is… Ik denk het niet.
Is er dan een wezenlijk verschil tussen gefrustreerde heteromannen en gefrustreerde homomannen? :-p
Wat een laag-bij-de-grondse reactie. Holebi’s die opkomen voor hun rechten en voor hun emancipatie zijn dus “gefrustreerd”?
Het is altijd verdacht als mensen uitgebreid de tijd nemen om te kappen op het feit dat er holebi-verenigingen bestaan. Doen die vereningen iemand kwaad? Nee, bij mijn weten. Als iemand dan uitgebreid komt vertellen dat een onschuldige vereniging als “Verkeerd Geparkeerd” niet meer of minder dan Soddom en Gommora is, ja, dan gaan bij mij toch een paar alarmlichtjes branden. Wie het zo moeilijk heeft met het opbrengen van een beetje elementarie tolerantie voor holebi-groepjes, wel ja, die conclusie ligt voor de hand, natuurlijk.
Om eerlijk te zijn, het is nu niet zo dat S zijn reactie zo erg is dat we hier een welles-niets discussie moeten houden. Ik kan begrip opbrengen voor zijn standpunt maar het is niet realistisch. Tot mijn spijt merk ik ook dat mensen anders reageren wanneer ze het te weten komen. Dan bedoel ik niet dat ze ineens hatelijk doen, maar alles wordt ineens geanalyseerd door een holebi bril. En dat het overal in Gent geen probleem zou zijn? Ga eens uit buiten de trendy café’s of loop eens hand in hand in de 19°eeuwse gordel. (persoonlijk voel ik niet echt de nood om hand in hand te lopen) Mensen zullen zelden je gaan haten als ze eerst vrienden waren. Mijn mama is gemeend vriendelijk en lief tegen mijn vriend, ze vindt hem een schat van een gast. Toch reageerde ze “zijn ze zot geworden” toen het homohuwlijk werd goedgekeurd en ik stond toen naast haar.
Wel, helaas voor wij, het vrouwvolk, zijn die homomannen over het algemeen knapper:)))
Ik vind het ook dat er niet veel meer homoverenigingen moeten bestaan. Ze moeten wel representatief zijn en positief overkomen (overdaad schaadt). Inderdaad de maatschappij moet deze mensen meenemen en in het “normaal schema” integreren. Alleen, provocatie kan onaangenaam zijn en zeker hun ambitie schaden. Wees rustig en des te gemakkelijker zullen de weerspannigen het verschil aanvaarden.
Dat artikel van Jill in de VDAB-krant vond ik zeer gevoelig en representatief: die taboes moeten doorprikt worden.
Dat is inderdaad ook een probleem, het probleem van representativiteit. Holebi-verenigingen claimen vaak in naam van “de holebi-gemeenschap” te praten. Dit is ridicuul omdat er m.i. niet zoiets bestaat als een holebi-gemeenschap; het tegendeel zou impliceren dat elke holebi kiest voor segregatie. Bovendien lijken holebi-organisaties in hun standpuntvorming veelvuldig terug te grijpen naar een anachronistische barricadelogica die – nogmaals: het is slechts mijn mening – vele holebi’s (gelukkig maar) al lang voorbij zijn. Je geaardheid, dat is immers niet belangrijker dat je lievelingstekenfilm of je favoriete ijsje bij de Australian.
Miguel, zoals eerder gezegd is mijn visie er inderdaad eerder een principiële en misschien zelfs utopische. Ik zie ook in dat, zeker in kleinere steden, er wel nog drempels zijn en dat holebi-organisaties daardoor in principe (als ze kiezen voor integratie) zeker nuttig werk zouden kunnen leveren.
Toch denk ik dat holebiverenigingen vaak, door hun keuze voor segregatie en overbelichting, de ideale maatschappij voor holebi’s (waar homoseksualiteit en heteroseksualiteit twee volstrekt gelijkwaardige opties zijn, waar je geaardheid niet meer bepalend is dan je kleur van ogen) verderaf brengt.
Het was niet laag-bij-de-gronds bedoeld, maar gewoon humoristisch en tevens rakend aan de kern van mijn betoog, nl. dat je geaardheid slechts één van de duizend zaken is die je kenmerkt.
Daarnaast denk ik dat holebi-verenigingen in zekere zin zeker mensen kwaad doen, nl. de holebi’s zelf. Denk jij immers dat pakweg de Gaypride goed is voor de integratie van holebi’s? Denk je niet eerder dat de beelden die daarover elk jaar te zien zijn, de aanvaarding van holebi’s niet telkens een beetje terugdraait? En dat vele holebi’s, die zich niet aangesproken voelen door extravagant en promiscu gedrag, zich ronduit schamen voor die beelden, die ook voor hen stigmatiserend werken?
beste miguel, het is, en ik denk, vermoedelijk nog vele jaren zo, dat holebi’s het niet eenvoudig zullen hebben: de aard van het beestje. ik weet dat er veel zijn, maar de algemene norm is hetero.
als ik voetbal, rugby of wat dan ook zie, zit ik in mezelf te lachen, ze moesten eens weten….
mijn vriendenkring bestaat voor een groot deel uit mensen die bij mij thuis voor het eerst hun gevoelens konden laten zien.
ze weten dat ik hetero ben. overtuigd. maar ook dat ik hen waardeerd als mens. mij gaat het niet aan wat je in bed doet, zoals ik ook geen oordeel heb over andere vormen van sexuele leukigheden.
maar een ding kan ik niet begrijpen. als een koppel, hetero, in een cafe ligt te muilen, met handen die verkennen, stoort me dat. doe dat thuis.
maar ik zou het wel normaal moeten vinden dat homo’s of lesbo’s, dat wel doen?
volgens dat ik gelezen heb, ben je daar ook niet voor.
maar als ik in de casa rosa, van die types zie, die echt van de gay.parade komen, dan vraag ik me af, wat willen ze nu? zo aanvaard worden?
clubjes heb je voor alles. en ik ben dus niet akkoord met s. of j.m.. je voelt je altijd beter tussen gelijkgestemden, of dat nu toneel, vogelepik of politiek is. en als dat jonge mensen kan helpen, ok.
china. holebi’s bestaan hier niet, zegt mijn vrouw. raar, ik heb al een gans groepje bij mekaar gekregen. moeten wel oppassen, big brother……hier is er pas verdrukking.
hou je goed, en veel geluk samen.
Als oudere merk ik ook dat het al niet zo gemakkelijk is er gaaf uit te komen als ge mekaar uw liefde op een uitbundige manier uitdrukt. Misschien is de maatschappij gestoord door de uitdrukking van een exclusieve binding van twee mensen? Misschien is niemand er klaar voor, noch voor de ho, de les , de bis…
Dat is het net: ik vind – principieel – geaardheid veel te onbelangrijk om er een “clubje” voor op te richten. Hetero of holebi, wat maakt het uit? Als je voor elk van je duizenden persoonlijkheidskenmerken “gelijkgezinden” moet opzoeken, dan ga je fraai bezigzijn.
Tuurlijk hoef je niet voor alles een clubje op te richten, maar geaardheid is wel een belangrijk onderdeel als je op zoek bent naar een partner. Hoeveel mensen zijn er niet geremd om op iemand af te stappen die ze er leuk vinden uitzien? Hoeveel mensen zijn er niet die te onzeker zijn om hun kans te wagen? Wel, gooi daarbij nog eens de twijfel of de persoon die je op het oog hebt wel de juiste geaardheid heeft en je zult misschien begrijpen waarom het toch zeker zinvol is om een holebivereniging te hebben. Ik zeg niet dat men daar alleen maar een lief komt zoeken, maar alleen al daarom vind ik het niet slecht dat dergelijke “clubjes” er zijn.
Verder vind ik dat je seksuele geaardheid wel erg minimaliseert. Het is geen keuze zoals een hobby of een politieke voorkeur. Het is deel van je identiteit. Hoeveel belangrijker kan iets zijn dan je eigen identiteit? Ik vind het mooi dat je vindt dat er geen waardeoordeel aan moet vasthangen en daarin heb je gelijk. Maar je mag geaardheid op zich niet minimaliseren als een persoonlijkheidskenmerk als een ander. Geaardheid is net zoals je eigen cultuur en je eigen geslacht iets waar je heel nauw mee verbonden bent. Het is echter pas als je identiteit die is van een minderheidsgroep dat je je daar sterk van bewust wordt. Hetero’s zijn zich minder bewust van dat deel van hun identiteit, maar zet 100 hetero’s op een eiland met 10000 holebi’s en wees gerust, ze zullen zich ook verenigen. Het is trouwens niet omdat je je verenigt, dat je nooit nog omgaat met “de anderen”. Het een sluit het ander niet uit.
I rest my case. Of je nu op meisjes dan wel op jongens verliefd wordt, dat mag je niet determineren. De intensiteit waarmee je graag ziet en de trouw die je daarbij aan de dag legt, vind ik veel meer karakteriserend.
mens, wat een discussie over segregratie, terwijl Verkeerd Geparkeerd op een wel heel zichtbare plaats in de stad, met zowel hetero’s als holebi’s samen het wereldrecord twister verbrak….
Kan er mij iemand uitleggen waar hier de segregratie in zit, want ik ben waarschijnlijk te geïntegreerd om ze te zien?
Ik vind het naïef te geloven dat je niet gedetermineerd wordt door je geslacht, je moedertaal, je seksuele geaardheid, je cultuur, je sociale achtergrond, je handicap, … Of je dat nu leuk vindt of niet, het is deel van wie je bent, deel van je identiteit. Het zijn dingen waar je niet voor gekozen hebt, maar die wel een impact hebben op je leven. Het zijn stuk voor stuk ook dingen waar mensen al te gauw een waarde-oordeel aan koppelen, ten onrechte. Maar dat komt ook maar omdat zij de dingen bekijken vanuit hun eigen identiteit. ‘t Is belangrijk om je bewust te zijn van je eigen identiteit en hoe dat je visie beïnvloedt. Ik ben zelf bi en ik vind het zeer moeilijk om te begrijpen hoe je iemand onaantrekkelijk kunt vinden enkel en alleen omdat hij van een bepaald geslacht is. Ik wil dat aannemen dat dat voor sommige mensen zo is, maar ik kan me daar niet in inleven. Op een bepaalde manier vind ik hetero’s en homo’s daardoor “raar”. Maar dat laat me wel toe te snappen hoe moeilijk het is voor hetero’s en homo’s om zich inbeelden ooit een relatie te hebben met dat onaantrekkelijke geslacht. Het feit dat ik hen wat “raar” vind, wil nog niet zeggen dat ik mezelf beter waan, zelfs geen klein beetje. Daar draait het ook helemaal niet om. Dat is niet de reden waarom mensen zich verenigen. Iemands seksuele voorkeur is nooit een goeie reden om hem of haar te waarderen. Dan tellen zaken waarvoor mensen echt kiezen inderdaad, zoals de intensiteit van graag zien en hoe trouw ze zijn. De keuzes die je maakt zijn de dingen die jou als uniek persoon maken tot wie je bent, maar dat neemt niet weg dat het een beetje voelt als “thuiskomen” als je je verenigt met mensen met een (deels) gelijke identiteit.