Over bijna de hele lengte van het perron stonden teksten gekrijt. In de gang onder het perron hingen lampen met insecten uit kurk en okkernoten en ijzerdraad. Mensenvoetenmassa in het groot, en de roltrap vervoert gedachten Р̩̩n voor ̩̩n komen ze boven:
Kunst, vermoeden wij.
Leuk, vinden wij.
En ook: moeten ze meer doen.
Heeft u ook een foto voor deze rubriek? Mailen mag naar fotoredactie@gentblogt.be
» Meer foto's in het foto van de dag-archief.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Dit is een artikel op Gentblogt. Het werd door Michel Vuijlsteke geschreven en op maandag 29 oktober 2007 om 0:12 gepubliceerd in Foto van de dag, met de titel Mensenvoetenmassa.
Het kreeg de volgende trefwoorden mee: Dampoort, kunst, station.
U kan hier op dit ogenblik niet op reageren.
Ontvang de artikels van Gentblogt en de reacties erop automatisch via RSS. (wat is RSS?)
RSS
Gewoon: afblijven en proper houden!
Moeten ze meer doen? Zeker.
Kunst? Laat ons daar eens diep over nadenken.
Misschien is het gewoon humor?
Deze vind ik wel mooi, maar dat kan komen omdat ik de foto mooi vind.
Ik kom niet veel in het Dampoortstation maar als ik er kom vind ik het altijd een zeer triest gebouw.
Deze teksten zag ik donderdag en vind ik best leuk en positief en gaven me iets te lezen – en te kijken – tijdens het weinige aangename wachten.
Soms zijn zo’n ‘interventies’ best positief bedoeld, JM. En de ‘schoonheid’ van het Dampoortstation gaat er zeker niet op achteruit…
Ik vermoed: met dank aan de Arteveldehogeschool, afdeling sociaal-cultureel werk :)
Vrijdag stonden ze ook in een soort van performance act telkens met twee “onvervoerbaar” naast de Metro-bakken met een stapeltje kranten in hun armen. Ik heb ze vriendelijke goedemorgen gewenst en bedankt voor het vasthouden van het stapeltje… maar geen krimp gaven ze…
Ook ik ga resoluut voor de foto! Mooi werk.
Vrijdag riep een jongeman met een megafoon vanop de parking naar het perron om een huwelijksaanzoek te doen. Het meisje antwoordde: “Ja”.
Toen stormde de jongen het station binnen en het perron op en knielde met een ring voor een ander meisje. Waarop het eerste meisje een scène maakte. Boeiend entertainment op vrijdagmorgen. Of het nu cultuur is of niet …
is kunst geen humor dan?
“De roltrap vervoert gedachten één voor één komen ze boven AAN”; “De (on)draaglijke gehaastheid van het bestaan”; “Ik volg de gele lijn. Een platte kanarievogel uitgesmeerd over de hele lengte van het perron”