RSSLiving Roots in de Centrale
Wie zich vorig jaar op 1 oktober liet natregenen aan het station, had ze al één keer kunnen meemaken: een coverbandje genaamd Living Roots. Wat eigenlijk de nieuwe naam was voor het iets meer belegen klinkende Folkkwadraat. Nu, “coverbandje” is wel een beetje oneerbiedig voor een terugkerend gelegenheidsensemble samengesteld uit de erven K’s Choice/Woodface, Venus in Flames, Triggerfinger, Kommil Foo, Novastar en enige folkies van Ambrozijn, Boombal, Fluxus en Magister.
Een bont allegaartje namen, vindt u niet? Wij vonden dat ook en onze nieuwsgierigheid was dus gewekt. Op donderdag 1 november had Muziekburo die Living Roots naar de Centrale gelokt, één halte in een tournee van een dikke maand en vijftien optredens, en wij waren mee op de (uitverkochte) afspraak.
Muziekburo, da’s de navel van het boombalfenomeen, dus we vermoedden al een sympathieke overdosis aan wijde broeken, spaghettibandjes en lieverige mensen, en bij het betreden van de zaal deed een rij stoeltjes opzij het ergste vrezen: de pappies en de mammies mochten mee dansen deze keer. Maar toen Living Roots inzette bleek al snel dat we ons helemaal vergist hadden.
Living Roots is een bonte kliek rasmuzikanten. Van podiumbeesten Ruben Block en Jan De Campenaere over schone mens Tom Theuns van Ambrozijn en het uiterst schattige Aur̩lia naar publiekstrekkers Mich van Kommil Foo en Gertje Рintussen al lang niet meer broertje van Sarah РBettens, initiatiefnemer Koen Garriau van het voormalige Fluxus heeft zich de moeite getroost om een op het eerste zicht wel heel eclectische troep mensen op het podium te verzamelen.
Living Roots is er voor de goesting van het spelen, het plezier van muziek te maken, en dat wordt treffend verwoord aan de hand van een rij covers, klassiekers uit de pop- en vooral rocktraditie, van o.a. Nick Drake, Credence Clearwater Revival, Nick Cave en The Waterboys, en een nazinderende intimistische Crowded House, allemaal in een eigenzinnige maar knappe en nooit artistiekerige interpretatie gebracht door – ik val in herhaling – een redelijk fenomenale verzameling muzikaal testosteron op een prima podium met een knappe belichting.
Een avondje puur muzikaal genot dus, dat u gedurende deze tournee helaas niet meer in Gent kan meemaken, enkel als u heel snel bent zal u nog plaatsen voor 9 november in Deurne kunnen bemachtigen. We kunnen maar hopen dat ze volgend jaar méér van hetzelfde doen, al was het maar om Ruben Block nog eens aan het werk te zien. Fé-no-mé-naal.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Mich Walschaerts doet mij altijd denken aan Cowboy Henk. Volgens mij zijn dat broers…
Mooie foto’s, alleen lijken die thumbnails zo verneuqt te zijn.
Een geniaal optreden! En tof dat er op 1 november ‘condoléance’-stempels aan de ingang waren voor wie binnenkwam.
Chapeau Muziekburo!
Inderdaad, een straf concert. Enkel … dat accordeonnetje in “I’m waiting for my man” maakte van dat nummer helaas een “kermisnummer”.