RSSCristina Branco – jazzade
Na een paar hectische dagen had ik nood aan ontspanning. Mijn zinnen moesten eens verzet worden en mijn mallemolen leeggemaakt. Na een rush van het één naar het ander, een kooksessie en een spurt nam ik bijna buiten adem plaats aan het podium van de theaterzaal in de Handelsbeurs, wachtend op de liederlijke zalvende warme stem van Cristina Branco. En warempel, ik betrapte me erop dat ik tijdens haar wondermooie set meermaals wegdroomde naar zalige verre oorden.
Cristina Branco, samen met Madredeus en Mariza en naast de mateuswijn en de porto, één van de meest bekende exportproducten uit Portugal, startte haar carrière als fadozangeres. Enkele maanden geleden bracht ze de cd abril uit waarop ze liederen van José Zeca Alfonso zingt. José ‘Zeca’ Alfonso (1929-1987), was schrijver/dichter/componist/musicus, wiens Grandola, Vila Morena de hymne van de Portugese revolutie van 1974 werd.
Cristina schaarde uitmuntende muzikanten rond zich voor haar nieuwe project: Ricardo Dias (toetsen), Mario Delgado (gitaren), Bernardo Moreira (contrabas), Alexandre Frazao (drums).
Het enige jammere aan de performance was het aflezen van de lyrics. Veel nieuw materiaal dat Cristina nog niet helemaal onder de knie had. Gelukkig bleven de blikken op de partituur beperkt, en naarmate de set vorderde bracht ze de eenvoudig mooie songs toch bezield.
Geen pure fado dit keer, maar warme melancholie in een folky, en vooral jazzy kleedje die je gedachten en dromen meteen inpakte. Haar heldere krachtige stem klonk wonderwel in de Handelsbeurs begeleid door het prachtige pianospel en de jazzy arrangementen. Bij momenten vond ik zelfs sporen terug van die typische “saudade”, waar de fado voor staat.
Het anderhalf uurtje concert was voorbij voor ik het wist.
De foto’s kon ik enkel nemen tijdens de eerste twee nummers, toen er amper licht was.
© 2007 GENTBLOGT VZW
tiens geronimo ik heb je niet gespot :)
maar het was idd zalig!! een dame om u tegen te zeggen!