RSSDu levande
Toen ik de filmbijlage van deze week onder ogen kreeg, was ik verrast te zien dat een film die ik tijdens het filmfestival gewoonweg schitterend vond nu in de zalen draait. Ik had beter moeten weten, de film was ook al te zien in Cannes, maar ik hou er niet van om besprekingen te lezen voor ik een film zie. Du levande is de vierde film van Roy Andersson die in Zweden een hele reputatie heeft. Hij heeft vooral naam gemaakt in de reclamewereld. Zijn tv-spotjes haal je er zo uit. Hij heeft een heel persoonlijke stijl.
De film begint met een oudere dame die haar beklag bij een heavy metal fan doet. Hij is eerder het slome type, ook al wat ouder. Ze wil een moto en een leren broek, niemand ziet haar graag,… Hoe hij ook probeert, hij kan haar niet opbeuren. Een heel grappige dialoog die meteen de toon zet.
Du levande is geen klassiek verhaal met personages die je van begin tot einde volgt. De film wordt opgebouwd uit losstaande scènes. Roy Andersson deed beroep op de volgende zin van Goethe “Therefore rejoice, oh thou living one, blest in they lovelighted homestead, ere the dark Lethe’s sad wave wetteth they fugetive foot†en die moeilijkheid om de problemen van het leven te realitiveren blijft als een rode draad door de film lopen.
Sommige scènes beginnen realistisch maar soms verschuift het evenwicht duidelijk naar surrealisme. Zo is er een scène van een kleuterleidster die duidelijk overstuur de klas binnenkomt. Snikkend verlaat ze na een tijdje de klas. Haar leerlingen volgen nieuwsgierig maar durven niet goed vragen wat er scheelt. Een haantje de voorste stelt uiteindelijk de vraag die op ieders lippen ligt. De vrouw antwoordt dat haar man haar verweten heeft, wanneer het kind vraagt wat dat woord dan wel betekent, voel je de breekbare rand.
De kleuren geven de film een seventies-uitstraling maar onderstrepen ook het surreëel karakter. Volledig absurd is bijvoorbeeld de droom van een man die voorbijrijdt. Hij krijgt straf omwille van het breken van een eeuwenoud servies. Op bepaalde momenten wordt het bijna hilarisch. Ik heb enorm genoten van de film en ik denk dat ik niet de enige in de zaal was, er werd zelfs luidop gelachen. Maar zoals steeds bij Scandinavische films is er dat subtiel balanceren op het randje van breekbaarheid.
Du levande (You, the living) draait momenteel in de Sphinx.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Misschien was ik het wel die je hoorde lachen. Ik vond het een zeer grappige film, maar dan wel het soort waarover je nog lang kunt napraten. Als je wil, zit er veel meer in de film dan alleen maar grappige absurde scenes. In het midden valt de film wel een beetje stil, alsook het gelach in de zaal. Maar het blijft een aanrader voor wie graag eens naar een grappige film wil, maar geen zin heeft in de zoveelste versie van hetzelfde uitgemolken idee.
de boodschap van goethe vertrekt alvast vanuit een intrieste premisse …mijn interesse is gewekt
maar ja het miserabel leven van de mens is eigenlijk best om te gieren :-)
Goethe ? Dat klinkt anders nogal Shakespeariaans.