RSS“Welkom lieve goede Sint, die al zoveel jaren, …â€
Sinterklaas is al sinds mijn kinderjaren een van mijn favoriete gezinsfeesten, zelfs sinds hij reeds jaaaaren voor onze eigen kinderen komt.
Op de vraag Wat was het tofste sinterklaascadeau dat je ooit gekregen hebt? kan ik eigenlijk niet antwoorden, het is al te lang geleden en er is mij geen heel erg bijzonder cadeau bijgebleven. Maar dat geldt absoluut niet voor de sfeer! We schreven brieven en de avond voor sinterklaas mochten we onze schoen zetten, met wortels en rapen voor het paard en iets lekkers voor Sinterklaas en Zwarte Piet (blijkbaar lustte mijn moeder rapen want van onze eigen kinderen heeft het paard nooit rapen gekregen).
En de Sint kwam niet noodzakelijk op 6 december, wel altijd op de zaterdagnacht het dichtste erbij. En hoewel we gewoon waren om op zondagochtend alleen naar beneden te gaan om onze ouders te laten uitslapen, was dat die zondagochtend ten stelligste, maar dan ook ten stelligste, verboden! Natuurlijk waren wij dan extra vroeg wakker en duurde het wachten en de spanning dubbel zo lang, maar dan gingen ze eindelijk naar beneden en stonden we in de koude gang opgewonden te wachten tot de lichten en het vuur brandden en de sinterklaasplaat draaide en dan mochten we naar binnen en dan was elk jaar dat wow-gevoel. Niet omdat we zo’n rijke of spectaculaire cadeaus kregen, maar door de manier van presenteren. Alles was uit de verpakking gehaald en stond uitgestald op witte lakens, met daartussen rode appels (Sinterklaas bracht altijd extra opgeblonken rode appels) en marsepein en chocoladeventjes en van die gesuikerde koekjes en onze-lieve-vrouwkes en mandarijntjes en chocoladecenten en ‘karlientjes’ (zo noemden wij letterkoekjes), waarmee de Sint onze naam legde om toch goed aan te tonen wat voor wie was. Altijd heel kleurrijk.
Die traditie zat zo ingeburgerd dat ik dat voor mijn eigen kinderen altijd zo gehouden heb (vandaar ook dat rond de Sint verleden en heden zo door elkaar blijven lopen), alleen moesten wij nu op zondagochtend vroeger dan gewoonlijk opstaan. En die plaat, die hebben we opgenomen op cassette, want geen enkele andere opname voldeed, dat was niet ónze plaat.
En Wat zou ik graag zelf nog krijgen van de Sint? Tja, mijn spontane reactie lijkt wat op die van Ilse, zo in de trant van een huis dat eens wat afgewerkt geraakt, eindelijk eens trappen in plaats van ladders, een nieuwe auto, allé, ge kent dat wel.
Maar pech, dat zijn geen dingen die in de boekskes van de Sint terug te vinden zijn. En die boekskes, dat was ook altijd feest als die in de bus vielen, en daarin bladeren, en al die schitterende bladzijden vol speelgoed (trouwens, weet iemand of die boekjes eigenlijk al bestonden in de jaren zestig, ik was nog te klein toen om mij dat te herinneren). Ik was vooral gefascineerd door de poppen en de poppenwagens en de wiegjes en de bedjes en de kleertjes en de verzorgingstafels en de poppenstoelen. Ik kon daar uren naar kijken, en – sshhtt, niet voortvertellen – eigenlijk nog altijd een beetje, alleen is het aanbod niet meer zo romantisch, veel te veel plastic. En dat was ook niet echt om te hebben, alleen om van te dromen. Trouwens, met vier kinderen zijn die spullen vanzelf in huis gekomen, in een iets groter formaat.
Maar alsjeblief Sinterklaas, ik zou wel heel graag de dvd-box met de conférences van Toon Hermans willen, om nog vele malen te kunnen genieten van bv. zijn onevenaarbaar stukje Snieklaas, over Sinterklaas, en Pietermanknecht die helemaal niet Pietermanknecht is maar tante Mien want die heeft van die dingen die Pietermanknecht niet heeft, en of hij niet meteen kan zeggen in welke hoek hij die rommel gooit.
En een nieuwe doos met (familie)vragen voor Trivial Pursuit, want na tien jaar beginnen we ze toch te veel uit het hoofd te kennen (en de kinderen kunnen de vragen over de middeleeuwen veel beter beantwoorden dan de ‘actualiteitsvragen’ van 10 jaar geleden)
Update: gisteravond dacht ik er eindelijk eens aan om te kijken op You Tube, en – uiteraard – vond ik daar Snieklaas terug en ik heb er andermaal met volle teugen van genoten. Dit vooral om te zeggen dat het niet tante Mien maar tante Jo was met van die dingen …
© 2007 GENTBLOGT VZW
Na schooltijd ging ik bij een vriendinnetje en daar hadden ze ook een sinterklaasplaat. In mijn herinnering kregen we daar ook altijd warme chocomelk bij.
Die fles whisky, die er bij staat op de foto, is al bijna leeg! Was wel een dorstige Sint. Als hij daarna nog met zijn paard over de daken moest…..
Hoe komt dat nu? Ben jij daar op bezoek geweest Charles?
alsof ik Sinterklaas ben…
Maar Charles, alsof wij dat risico zouden nemen! Neen neen, je moet goed kijken, toen die foto genomen werd is de Sint nog niet langs geweest en hij kan hoogstens de rest van die fles leeggedronken hebben. Bovendien, de Sint is een wijs man en weet dat hij nog over al die daken moet (en op nog veel adressen moet langsgaan)