RSSLawaaimakers of schattige sfeerscheppers?
Scouting is voor optimisten op zoek naar avontuur en dromend van woeste golven. Ook Sint-Pol drijft op het enthousiasme van leden en leiding. Op de betrokkenheid van ouders en oud-leiding, als toeschouwers op de eerste rij. Maar ook op de goedkeurende knik of genietende blik van de Gentenaar op de achterste rij. De buitenstaander zonder zitplaats die weet dat ook zoekende en zwervende scouts deel uitmaken van het Gentse universum.
Lukas en Jozefien van de Sint-Pol-leiding geven hun persoonlijke kijk op scouts in de stad. Eén week. Ons logboek op Gentblogt.
Een niet onbelangrijk deel van de mensen heeft een hekel aan jeugdbewegingen. Ik zit er al mijn hele leven in, maar – hoe gek het ook mag klinken – soms geef ik ze ronduit gelijk. Een bende kinderen of jongeren kan een serieus storend element zijn, en als ik niet in functie ben, kan ik daar wel degelijk ook last van hebben.
Bijvoorbeeld. U zit op de trein, de tram, de bus. U leest de krant. U droomt weg, de stad glijdt rustig voorbij. Maar niet voor lang, want bij de volgende halte komt er een invasie: dertig rondrennende gillende kinderen in uniform nemen het voertuig brutaal over. Ze persen zich met drie of vier op een bank. In de bochten grijpen ze zich met smerige handjes vast aan uw been. Hun spelletjes en conversaties kunnen alle passagiers meevolgen.
Bijvoorbeeld. U loopt op het voetpad. Het lijkt breed genoeg voor een middelgrote olifant, maar wanneer een patrouille kleine padvinders u probeert te passeren, staat u toch plots geblokkeerd. Ze zigzaggen, lopen achteruit, rond elkaar heen, en vooral voor je voeten. Heeft u een hond bij, dan mag u er zeker van zijn dat hij wordt bepoteld. Heeft u een lief bij, dan schakelen ze die vast in om een handtekening op hun buik te zetten. Of ze proberen u snoep, mandarijntjes, marsepein te verkopen.
Uw privacy verstoord. Geluidspollutie. Uw vrijheid beperkt. U heeft maar een beetje slechte wil nodig om van dergelijke situaties slechtgezind te worden. En de leiding weet dat best? Waarom doen die daar dan niets aan?
U heeft ook maar een beetje goede wil nodig om van de capriolen van onze kinderen goedgezind te worden. Want bij nader inzien zijn het heerlijke kinderen. Ze spelen niet in een gewelddadige cyberwereld, ze spelen met de realiteit die hen gegeven wordt – met de bus, met de straat en met elkaar. Ze sluiten zich niet af van de wereld, maar zoeken contact met u, uw hond en uw lief. Ze vergeten het belang van hebben – ze verzamelen uw geld ten voordele van de scouts, zonder dat ze daar zelf iets aan hebben. En vooral brengen ze leven op straat, afwisseling, en iets waar u eens goed mee kunt lachen. Daarom, ook al wijzen we ze er wel eens op dat ze die meneer of mevrouw met rust moeten laten, laten wij (de leiding) ze grotendeels hun eigen wilde zelf zijn. Misschien stoort dat u. Maar met een beetje goede wil geniet u zo met ons mee.
© 2007 GENTBLOGT VZW
leuk ,zo jong leven op straat dat shep sfeer en doet je denken aan je kinderen toen ze nog in de scouts zaten.
Ben blij dat de leiders bewust zijn van de mogelijke communicatiestoornissen tussen mensen op zoek naar rust en zij die vol energie hun enthousiasme willen- of denken te delen. Het moet voor hen niet eenvoudig zijn om de kerk in het midden te houden. Proficiat aan hen.
In een sportclub kennen we dezelfde hindernissen….
Lukas,dat uitgerekend jij de kerk in het midden houdt! Wondere wereld waarin we bewegen…Tof initiatief,ik zie uit naar meer geblog in scoutshanden en een invasie op de tram en in mijn straat.
Als buurtbewoner kunnen we van de scouts van Sint-Pol in elk geval niet klagen. Zelden lawaai of last en altijd worden we verwittigd door een briefje als ze iets plannen.