RSSSlaapkoppen – Randall C.
De week voor kerstmis liepen wij in onze favoriete stripwinkel, popville in Oudburg, toen mijn liefste opeens niet zo subtiele hints begon te geven over wat er in zijn kerstpakje hoorde te zitten. Hij schreef er later op zijn eigen weblog over:
“Soms moet je de kerstman een handje helpen. Soms moet je gewoon luidop zeggen: ‘kijk, dat zou een leuk cadeau zijn voor onder de boom.’ Een truukje die ik van mijn vriendin heb geleerd (ja, hij heeft het van de meester zelf geleerd, inderdaad). Subtiel is het allerminst maar wel dubbel zo efficiënt.
Ik ben opgegroeid met strips. Ik zou zelfs durven zeggen dat ze mij voor een stuk hebben opgevoed. Zonder mijn ouders hier te willen kwetsen: heel veel weetjes over oude volkeren en kunsten heb ik van Suske en Wiske, De Blauwbloezen of Asterix en Obelix geleerd. Later kwamen de obligate jongensstrips zoals Buck Danny en Michel Vaillant, nog veel later Storm, Guust Flater en Moebius. De laatste jaren heb ik een nieuwe passie gevonden in Graphic Novels, waar ik ondertussen al een behoorlijke collectie heb opgebouwd, met natuurlijk alles van Frank Miller en de box van Mouse (Art Spiegelman).
Als een verre kennis, een aanbevriende kameraad, dan ineens *paf* een geniaal werk op de wereld zet dan mag dat niet aan mijn collectie ontbreken. Niet alleen onder het mom van support your local heroes maar gewoon omdat het een steengoed boek is. Waar Randall vooral achter de schermen en in de rug van Vlaanderens grootste komieken werkt, treedt hij hier impressionant op de voorgrond. Met zijn eeuwige kapoenenglimlach en bijna achteloze poëtische stijl. Ik heb Slaapkoppen ondertussen al twee keer gelezen en weet ge wat… Ik ga nu aan mijn derde ritje beginnen, zie.”
Als mijn onwettelijke wederhelft met zoveel enthousiasme over iets schrijft, dan is mijn nieuwgierigheid geprikkeld, dat behoeft geen uitleg. Ik onderwierp dan ook strip en auteur aan een bijzonder kritische blik.
De Randall waarvan sprake, dat is Randall C., of voluit Randall Casaer. U kent deze meneer misschien uit een heel ver verleden van Vrolijk België, het lichtjes legendarische cabaretduo dat hij samen met Wim Helsen vormde en dat ooit Humorologie won. Dat was in 1998, zowat de comedy-oertijd, dus het is u vergeven als u het niet meer weet. Sinds 2000 staat Randall niet meer zelf op het podium, maar regisseert hij grote namen uit de Vlaamse cabaretwereld. Voorgenoemde Wim Helsen bijvoorbeeld, maar ook Wouter Deprez en de immer onderschatte sneeuwdoosjesverzamelaar Begijn Le Bleu.
Wie een beetje vertrouwd is met het werk van de hier genoemde cabaretiers, weet dat monkelende schoonheid en poëtische woorden sterke troeven zijn in elk van hun voorstellingen. Er wordt gespeeld met personages, een suggestieve werkelijkheid en een absurde maar tegelijkertijd ongelooflijk evidente logica. En kijk, na een eerste lezing van Slaapkoppen kan ik niet anders dan daar toch een beetje de hand van Randall in zien.
Deze strip is niet alleen mooi getekend, maar de scenario’s zijn pareltjes en de teksten zijn tegelijk grappig én erg literair. Dat maakt het boek een pracht van een geschenk om te geven. Aan vrienden en geliefden, maar vooral ook aan uzelf.
Slaapkoppen
Randall C.
uitgegeven bij Oogachtend
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik heb de verzameling van ‘Mouse’ lang op mijn verjaardagslijstje gezet, maar er is nog nooit iemand op ingegaan..
Voor wie het niet zou doorhebben, en voor wie het eens van een andere (o.k., niet-zo-heel-objectieve-) bron wil horen: Heb “slaapkoppen” ook net uit en het is gewoon lichtelijk geniaal.