Gentblogt

Solden: een traditie zoals een ander

zaterdag 5 januari 2008 13u43 | Tom | 6 reacties
Trefwoorden: aankopen, kleding, massa, shopping, solden.

De Wet op de Handelspraktijken van 14 juli 1991 definieert het zo: Het begrip betreft elke tekoopaanbieding of verkoop aan de consument van producten waartoe wordt overgegaan met het oog op de seizoenopruiming van het assortiment van een verkoper, wat geschiedt door versnelde afzet, tegen verminderde prijs van de producten en welke wordt aangekondigd onder de benaming “Opruiming”, “Solden”, “Soldes” of “Schlussverkauf” of onder elke andere gelijkwaardige benaming.
Geef toe, dat klinkt toch goed? Verkopers die alles zo snel mogelijk kwijt willen en het daarvoor drastisch in prijs verminderen? Maar net zoals communisme klinkt het beter in theorie dan in de praktijk.

Ik zal beginnen met vertellen wat ik leuk vind aan de solden. De massa. Echt waar! Geef mij een zetel, een zak chips en een afstandbediening (ik kan niet in een zetel zitten zonder de afstandbediening vast te houden. Neen, u bent raar!) en ik kan ganse dagen naar de mensen en hun maniertjes tijdens de solden bekijken. Er zijn volgens mij namelijk personen die nooit in een winkelstraat komen, behalve tijdens de solden. Met als resultaat dat ze dus al hun aankopen in die periode moeten af hebben en dan nog liefst allemaal op één dag. Onmogelijk zegt u? Dan onderschat u de menselijke inventiviteit. Heeft u ooit al meegemaakt dat u in een klerenwinkel in de periode tussen het passen van kledingstukken en het betalen van die kledingstukken plots enkele kleren leek te missen? Ik niet, maar ik heb het wel al zien gebeuren en hoe grappig ik het ook vond, ik zou het eerlijk gezegd niet zelf willen meemaken. En andere klassieke shoppingtechniek is het duwen. Men ziet iets wat men wil en men wil het hebben, ondanks het feit dat het op een rek aan de overkant van de winkel ligt en dat er zo’n vijfhonderd mensen tussen staan. Het ergste van die hele situatie is dat er nauwelijks iemand een opmerking zal maken, men lijkt het gewoon allemaal te aanvaarden. Zelf blijf ik hardnekkig stilstaan zodat ze wel verplicht zijn te wachten, maar het liefst van al zou ik hen zoals honden die hun behoefte hebben gedaan met hun neus in hun eigen stront duwen, zodat ze het zouden afleren, maar ik ben beter opgevoed dan dat.

Maar er zijn ook dingen die ik minder leuk vind aan de solden. Het half uur aanschuiven aan de pashokjes. Ontdekken dat een leuk hemdje plots 30 procent goedkoper is, maar dan ook ontdekken dat ze nog alle maten hebben behalve de uwe (medium, ondanks de geruchten.). Beseffen dat elk kledingstuk die afgeprijsd is, al enkele maanden in de rekken hangt, wat dus betekent dat er waarschijnlijk iets aan uw modesmaak scheelt en dat het ongetwijfeld al door tientallen (misschien zelfs honderden!) mensen gepast is geweest en dat uw smetvrees nog steeds niet genezen is. Of wanneer u een kledingstuk vindt die u als gegoten zit en uw sexappeal vijf keer verhoogt, maar waarvan dan blijkt dat het van de nieuwe collectie is en daardoor voorlopig onbetaalbaar (ik zou het toch kopen als ik u was, uw sexappeal kan het gebruiken. Ja, u weet wie u bent.). En eenmaal op straat terug is het niet veel beter, sommige mensen lijken de kunst van het slenteren zo goed onder de knie te hebben dat ik mij soms afvraag waarom dit nog steeds geen olympische discipline is geworden. Ik pleit dan ook voor wandelstroken op de voetpaden. Eén voor slenteraars en één voor mensen die gewoon zo snel mogelijk van locatie A naar locatie B willen raken.

Kijk, solden bestaan nu eenmaal en zullen waarschijnlijk nooit ophouden. Vergelijk het met nieuwjaarsdag waar je zoals traditie het wil met de ganse familie op bezoek gaat bij je grootouders en vervolgens een ganse middag een kater probeert te verwerken terwijl je neefjes en nichtjes hyperactief en luidruchtig zitten te wezen. Maar dan dertig keer zo lang.

© 2008 GENTBLOGT VZW