Gentblogt

Campo gelanceerd

dinsdag 8 januari 2008 15u30 | patricia | 2 reacties
Trefwoorden: CAMPO, Nieuwpoorttheater, performance, theater, Victoria.

Het was druk vrijdagavond in het Nieuwpoorttheater. Het nieuwe jaar is nauwelijks een week oud en al meteen stond een belangrijke gebeurtenis op cultureel vlak op het programma. Misschien wel dé culturele gebeurtenis van het jaar. Vrijdag werd namelijk Campo boven de doopvont gehouden. Campo is de samensmelting van twee edelmetalen, Nieuwpoorttheater en Victoria in dit geval. Het lijkt dan ook maar logisch dat Dirk Pauwels als eerste het woord nam. Niet alleen richtte hij in 1984 het Nieuwpoorttheater op, hij heeft ook een verleden bij Victoria. In 1992 nam hij de fakkel over van Guy Cassiers en doopte Oud Huis Stekelbees om in Victoria. De grote woorden als participatie, diversiteit, meerwaardezoeker,… werden door hem (met instemming van het publiek) tot na het feest verwezen.

Hij verontschuldigde zich ook voor de aankleding van de scène. Het idee van een sobere constructie met een plaatsje voor de spreker en koortje was onder de creatieve impuls van de scenografen uitgegroeid tot een kolossale boot opgetrokken uit gerecycleerde decorstukken. Het koortje De Maskesmachine zong vanaf het dek dat alles goed komt. Geruststellende woorden, zeker voor de sprekers die het publiek vanuit een bijna letterlijke ivoren toren mochten toespreken. De trap was niet voor iedereen even evident. De speech van de schepen van cultuur Lieven De Caluwe was doorspekt met verwijzigingen naar andere Campo’s, google is uw vriend.

Onder de feestvreugde dook hier en daar een zweem van onvrede op, ook al is dat misschien een te groot woord. Hier en daar was er een sneer naar de tijd toe beide theaters elkaar in de gaten hielden, al eens acteurs van elkaar “jatten”,… De mening van De Morgen was blijkbaar bij sommigen aan de ontbijttafel in het verkeerde keelgat geschoten.

Maar het Nieuwpoorttheater en Victoria bleven aan hun reputatie van weerbarstig theater trouw. Onder de trap stond een tafel waar verschillende meningen gestalte werden gegeven. Zo zou het toch maar logisch zijn dat de overeheid een zekere controler over het theater moet hebben. Experimenten en rebellie kunnen toch niet getolereerd worden? Straks is alles kunst…
De metafoor van fusil toegelicht door een zogenaamde vertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap, werd algauw in de kiem gesmoord voor een parade aan uitdrukkingen en zegswijzen met het woord boot. Ook het heikele punt van de centenkwestie bleef niet onaangeroerd in deze interventie van Coupe d’état.

Los van de voorgeschiedenis en de interne keuken kan niet ontkend worden dat een dergelijke fusie tussen twee theaterhuizen voor fricties zal zorgen. Maar Campo herbergt heel wat potentieel. Drie lokaties: het Nieuwpoorttheater dat met de steun van de Vlaamse Gemeenschap — eindelijk — stoeltjes en een technisch grid heeft gekregen, Victoria aan het Fratersplein dat aangekocht werd door de Stad en tot 2018 zekerheid voor Campo biedt en de vestiging in de Bomastraat.

Het programma voor de eerstkomende maand ziet er alvast veelbelovernd uit. Publikumsbeschimpung, het afstudeerproject van de toneelklas Dora Van Der Groen viel eerder in Amsterdam in de prijzen. In het stuk wordt het conventionele theater en zijn publiek aangevallen. Deze week wordt een combiformule aangeboden voor Die Fliege fliegt und stürzt verrückt, performance van Theater-aan-Zee laureaat Steffie Van Cautere of De bokser en de dood van Simon Allemeersch en Echafaudages van het Alibicollectief die dan weer het vormingstheater van weleer in vraag stellen. Het is ook een knipoog naar het verleden want Dirk Pauwels (jawel, dezelfde), Pat Van Hemelrijck (Alibi Collectief) en Josse De Pauw zetten met het gezelschap Radeis het toenmalige theaterlandschap meermaals op zijn kop. Nu 25 jaar later komt Pat Van Hemelrijck terug met het Alibi Collectief en stellen ze dezelfde vragen als toen. Voor alle producties kunnen trouwens ook afzonderlijke tickets besteld worden.

En Campo kijkt ook buiten de landsgrenzen. Later deze maand hebben ze een Duits gezelschap te gast voor Little red play: her story. Het wordt in het programmaboekje omschreven als “een ‘rode’ fabel opgefleurd door DDR esthetiek van weleer”. Klinkt niet slecht, moet ik toegeven. Ook een Brits gezelschap komt over de vloer. In Gob squad’s kitchen you’ve never had it so good wordt Andy Warhol de hand gereikt. Het is 1965 en de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn: punk, feminisme,…
Voor That night follows day alweer op tournee trekt kan u deze voorstelling voor het eerst in Gent zien. Ik heb me vrijdag laten vertellen dat het een aanrader is, ook al kan ik de persoon van enige vooringenomenheid verdenken. Tim Etchells van Forced Entertainment creëerde dit stuk op vraag van Victoria. Het ging op het Kunstenfestivaldesarts in première.

En verder is er ook nog film, installaties,… Neem dus zeker een kijkje op Campo.nu, waar u zich kan aboneren op de nieuwsbrief en u ook meteen uw tickets kan bestellen.

© 2008 GENTBLOGT VZW