RSSWinterverblijf
Eerlijk, ik kocht mijn kaartje voor Winterverblijf omdat ik Dirk Roofthooft bij de acteurs zag staan. Iedereen heeft zo zijn favorieten, veronderstel ik. De winter is ook wel een beetje mijn favoriete seizoen en Siberië spreekt al helemaal tot de verbeelding. Maar toen Lotte van den Berg ook nog in een interview met Arne Sierens in TiensTiens (die andere k(r)ant) door hem als één van de beloftevolle jonge theatermakers wordt aangeduid was ik maar wat benieuwd, zeker omdat beide voorstellingen in de Vooruit uitverkocht zijn. De verwachtingen waren hooggespannen en niet enkel bij mezelf.
Lotte van den Berg is immers ook de dochter van Jozef van den Berg, een acteur en theatermaker die sommigen in de zaal nog bezig gezien hebben hoorde ik verschilldende keren na de voorstelling. In 1989 nam hij afscheid van het theater, voor een volle zaal in de Singel kondigde hij aan dat hij nooit meer toneel zou maken. Hij was op zoek naar iets anders. Het geluidsfragment van dit afscheid is het vertrekpunt voor deze voorstelling van zijn dochter.
“Ik hoop dat u respect hebt voor mijn beslissing. Ik heb ontzettend lang gezocht, ben overal geweest. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat de zoeker zoekt, maar hij wordt gevonden. Dus daarom dames en heren: om Christus, daarom alleen heb ik dit stuk gezocht. En ik weet nu dat dat zo is en ik stap uit dit vak. Voor mij is het voorbij. Ik zoek de werkelijkheid. Ik zeg u allen goededag. Ik ga. Het ga u allen goed.”
De scène is schitterend opgebouwd uit muren hout en gloeilampen. Terwijl het publiek nog roezemoest, de lichten nog volop branden, maken de acteurs en zangers (Dirk Roofthooft, Marlies Heuer, Marij Verhaevert, Judith Vindevogel en Sainkho Namtchylak) de scène vrij. Ze verschuiven de muren, ruimen tafels en stoelen die zich hier achter verbergen op en dan zien we enkel een lege scène. De scène die Jozef van den Berg achterliet als het ware, maar dat weten we dan nog niet. Het doet vreemd wanneer de acteurs daarna in de zaal komen zitten en Lotte van den Berg het podium op komt. Ze geeft wat uitleg bij het stuk en laat dan het geluidsfragment horen. Ook zij komt in de zaal zitten en dan wordt het stil. Er wordt wat onwennig op de stoelen geschoven, Dirk Roofthooft kijkt om zich heen, enigszins verontwaardigd, verbaasd en dan herhaalt hij een stuk van de toespraak van Jozef van den Berg. Hij loopt de scène langzaam weer op. Nee, hij gaat niet spelen,… Theater is onwaar.
Ook de andere acteurs nemen langzaam de scène in. Soms wordt het onwennig stil en klinkt er bijna een zucht van opluchting wanneer Sainkho Namtchylak, die naar ik meen de zingende non uit Irkutsk is of speelt. Maar alle andere beschrijvingen uit het programmaboekje (een monnik die zich verwarmt aan de straalkachel en een kom pap op het vuur tijdens de gebeden) blijven achterwege. Het thema geloof was ver te zoeken. Met de ingenieuze scène werd relatief weinig gedaan. Ik had verwacht dat de stukken langzaam weer naar voren geschoven zouden worden, zoals in oude theaterzalen waar voor nieuwe scènes een nieuw doek als achtergrond werd gehangen. Er werd relatief weinig gesproken, wat een kenmerk van het toneel van Lotte van den Berg blijkt te zijn. Dit stoorde me niet echt, ik voelde vooral de leegte.
Persoonlijk vond ik het geen slecht stuk. Geen aanrader of hoogvlieger, maar ook niet slecht. Het deed dan ook vreemd toen ik applaudisseerde dat ik de enige in mijn omgeving bleek te zijn. Langzaam kwam er een beleefd applaus, niet meer dan dat. De acteurs werden niet teruggehaald en ik vond het ook wel spijtig voor Lotte die heel de tijd de voorstelling van op de derde rij bijgewoond had. Misschien had ik het kunnen voorzien, het gebeurt niet zoveel dat mensen praten tijdens een voorstelling of het programmaboekje lezen. Nadien volgde nog een gesprek met de theatermaakster maar ik kon niet blijven. Lotte van den Berg heeft de lat heel hoog gelegd door te verwijzen naar haar vader, een man wiens werk mij onbekend is, maar die wel nog herinnerd wordt door het publiek, en nu wordt ze hier op afgerekend. Ze komt later dit seizoen nog terug in de Vooruit met Stillen, ik heb een kaartje want deze voorstelling zit in mijn abonnement maar ik vrees dat weinigen die Winterverblijf gezien hebben zullen terugkeren. Op de Vooruit-community wordt het treffend onder woorden gebracht door Lodewijk:
“Een zeer beleefde zaal vanavond.
Velen wilden weg.
Velen bleven zitten.
Toch bleef alles leeg.”
Winterverblijf van Lotte van den Berg, gezien op vrijdag 18 januari in de Vooruit. Ook nog op zaterdag 19 januari, laatste tickets.
Foto: Koen Broos
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik heb het ook gezien en had er ook wat moeite mee.
Het verhaal achter het stuk was duidelijk waarneembaar, maar het was iets te lang uitgerokken. De stiltes en leegtes waren te lang, wat soms verveling bracht. Toen op het podium de acteurs één voor één weg gingen, ben ik ook opgestaan en weg gegaan. Het leek erop of we mee deden in het stuk. Het paste er gewoon bij. Het was een schitterend einde geweest indien het gehele publiek op het einde allemaal één voor één de zaal zouden hebben verlaten. Net zoals in 1989.
Ik vrees dat dit geen stuk is voor mensen die het werk van Jozef vdB niet kennen. Het zal voor Lotte heel moeilijk zijn, zoniet onmogelijk, om uit de schaduw van haar vader te treden. Wat kun je na “Genoeg gewacht” nog zeggen ? Stilte, inderdaad.
Gisteren in een uitverkochte vooruit deze voorstelling gezien. Dit was werkelijk een regelrechte misser. Nog nooit zo’n pijnlijk flauw applaus gehoord. Dit was echt zéér flauw.
O ja, voor wie Lotte na dit dan toch nog een kans wil geven in Gent: Stillen is wél stukken beter!
gisteren het stuk gaan bekijken, valt meer onder de noemer ‘performance’ (sterke zang!!!!) dan onder de noemer ‘theater’ en op dat vlak zeker teleurgesteld. het decor was wel prachtig! Het stuk gaat over het verwerken van een persoonlijk trauma, maar er zat te weinig in… Jammer.
Welke sterke zang? “Die Japanse (of Chinese) brompot bedoel je” en hiermee citeer ik m’n vriend.
ze was mongools en is één van de enige in de wereld die dit kan.
God zij dank:)
smaken verschillen :) ik vond zang goed :)